Volg ons op facebook
|
< terug
Reactie op 'Denkend aan Holland'
Denkend aan Holland, luidt het pamflet van Thomas Rosenboom, opgedragen aan de in 1990 overleden schrijver Frans Kellendonk. De lezing is ook uitgebracht in boekvorm. Volgens Rosenboom neemt het kind een centrale plaats in in het hedendaagse gezin. En mengt het zich tussen of zelfs boven de ouders. Wat is daar verkeerd aan? Volgens Rosenboom een heleboel. Daarnaast vindt hij ze luidruchtige wezens.
Er schuilt gevaar in de opvoeding. Naar mijn idee niet. Wat hebben we eraan om de kinderen de echte wereld te ontnemen door ze kort te houden, of voor het nieuws en de gevaren in de wereld te beschermen? Kinderen hun zin geven zou volgens Rosenboom betekenen dat ze binnen de kortste keren denken overal recht op te hebben. Ik denk wanneer dát gebeurt het niet aan de kinderen ligt, maar aan de ouders. Het is heel normaal dat een kind zijn/haar grenzen aftast. Logisch gevolg lijkt me dan wel dat een ouder ook 'nee' moet kunnen en durven zeggen, zeker in een vrije opvoeding. Wat ik mij afvraag is of dat Rosenboom zelf ook kinderen heeft, of enkel alleen oordeelt over de jeugd van tegenwoordig? Als we de kinderen zo kort zouden houden en van alles zouden ontnemen, ben ik bang dat wanneer zij op eigen benen zouden komen te staan, het niet eens zouden redden. De wereld is immers anders dan vroeger toen kinderen nog volgzaam twee keer per dag naar de zondagskerk gingen.
De schreeuwende, gillende kinderen waar Rosenboom het over heeft, zijn misschien júist wel die kinderen die thuis door hun ouders kort worden gehouden, geen eigen mening mogen hebben en zich daarom willen laten horen. Want zijn het veelal niet de ouders van zulke kinderen die zeggen als zoiets ter sprake komt, 'dat doet mijn kind niet!'
Is de Nederlander onbeschoft? Rosenboom vindt van wel. Hij vindt in het buitenland de mensen/kinderen veel rustiger en meer beleefd. Maar is zo'n uitspraak niet net als het gras dat altijd ergens groener is? Want is het niet zo dat in het andere buitenland, tieners elkaar vermoorden op school, in brand steken of voor de trein gooien? Zelf heb ik twee opgroeiende tieners. Ze mogen hun stem laten horen, maar ik en hun vader hebben nog altijd het laatste woord.
Op een vakantie werden wij door bejaarde Engelsen aangesproken dat onze kinderen zo netjes aan tafel bleven zitten in het restaurant van het hotel. Terwijl de kinderen van de andere nationaliteiten zich van hun rumoerige kant lieten horen en vervelend, irritant langs de tafeltjes renden. En zijn het niet altijd de Duitsers die in het buitenland zo aanwezig zijn met hun vlag over het balkon van het appartement Heel Mallorca en Gran Canaria hangt er vol mee. En op deze zelfde eilanden liggen 's morgens laveloze Engelsen en Ieren langs de straat omdat ze de weg naar het hotel niet meer konden terugvinden. In dronken en vooral luidruchtige toestand houden ze menig toerist elke nacht wakker. Zijn dat dan de door hun ouders afgeremde gastjes, waar Rosenboom het over heeft? Nee, ik denk dat elk land zijn probleemkinderen kent. Herrieschoppers zullen er altijd zijn. Het ene kind kijkt in de winkels met zijn ogen naar de spullen, maar je zult er altijd bij hebben die met hun handen overal aanzitten. Of je ze nou streng opvoedt of vrij, het kind ontwikkelt zich toch op zijn eigen manier.
Ik heb twee kinderen, ze zijn beiden het zelfde opgevoed, toch zijn ze verschillend in hun gedrag.
Met veel uitspraken van Rosenboom ben ik het eens. Met je mond dicht eten is bij ons regel nummer één aan tafel. Wij verbazen ons inderdaad wel eens over de vriendjes die ze meebrengen, die zo walgelijk eten dat we zelf niets meer lusten. Waarschijnlijk eten hun ouders ook zo en deert het hen niet en houden ze die kinderen op een andere manier 'kort'.
Al surfend op het internet kom ik het antwoord tegen op mijn prangende vraag; Thomas Rosenboom heeft nog geen kinderen. Aha, het zijn vaak de kinderlozen onder ons, die een mening hebben over de opvoeding van andermans kinderen. Pas als ze het zelf moeten doen, schaven ze hun mening bij. Het gaat precies zoals ik altijd dacht als mijn moeder weer eens tegen me liep te zeuren; als ik later volwassen ben dan ga ik het helemaal anders doen...
Uiteindelijk doe ik het allemaal precies hetzelfde.
feedback van andere lezers- Mistaker
Ik, als bewust kinderloze, heb juist GEEN mening over de opvoeding van kinderen. Eén van de vele voordelen van kinderloos zijn, is nl. dat je daar geen ideeën over hóeft te hebben. Op school hadden laatst twee meiden ruzie; het bleek dat de één had gezegd dat de ander slecht was opgevoed. Toen ik vroeg waar ze dat vandaan haalde zei ze: dat zeggen mijn moeder en mijn stiefvader!
Greta xxxx - yellow
Ik vind dat mensen toch een beetje manieren moeten hebben,
dat wil niet zeggen dat men niet vlot mag zijn,
mocht ik de vlotheid bezitten van jullie Nederlanders,
dan zou het voor mij misschien eenvoudiger gaan,
ik schrik soms ook van bepaalde tafelmanieren als ik ergens ga eten, als iemand geen kinderen heeft vind ik het ook moeilijker om te oordelen, ik probeer mijn kind met waarde op te voeden al kan ik ook wel eens foute beslissingen maken,
groetjes,
Marc
tof onderwerp - miepe
Ik heb altijd een héleboel kinderen om, op, rond, buiten en ook in en binnen mij. Soms zelfs zo erg dat ik hen vraag "hé, ben jij een kind van mij?" Ik heb er officieel drie, geloof ik, maar in "techt" heb ik er overal. Ik vind kinderen fantastisch omdat ze zoveel voor ons belachelijke dingen héél serieus vinden. Als je die dingen dan ook heel au serieux neemt en respecteert, dingen met hen bespreekt tot het een oplossing wordt, dan verdien je zeker hun respekt.
Om maar te zeggen dat de volwassenen vaak niet weten hoe ze met kinderen om moeten gaan. "ils dérengent" , "ze zijn zo ambetant" Als je die kinderen dan 14 jaar lang zo opvangt maak je er inderdaad ettertjes van want ze hebben géén repekt voor de volwassene.
Vorige maand heb ik mijn zoon van dertien gezegd "manneke, ik heb je nu opgevoed en het is al gedaan. Méér kan ik niet meer doen. ik heb je alles geleerd wat ik belangrijk vind. ik vind dat jij dat nu ook héél goed doet zoals ik het graag zie. Nu ben je vrij, maar ik ga je af en toe toch nog raad geven als je wil en je af en toe ook wel mijn mening zeggen. Je bent groot." Hij gaf me een kus en zei "merci madame" gggg!
ja, leuk onderwerp, is ook mijn werk, Aqua
en er is veel werk
maar het is leuk - henny
Ik heb zelden problemen met kinderen gehad. Ik denk omdat dat is dat ik niet begin te roepen of zo, maar omdat ik uitleg waarom iets niet kan. Vaak kunnen ze daar wel begrip op brengen.
En ach, Peter rende als kind, schreeuwend naar huis uit school. Gewoon om zijn opgekropte energie kwijt te raken. Goed betoog van je!
|
