Volg ons op facebook
|
< terug
De Bosnimf
En de gestoorde nietsnut ging ongestoord verder, op zijn schijnbaar eindeloze pad, bestemming chaos. Als was het een betekenisloze droom, koud van apathie, leeg als de binnenzijde van een geplunderde bolster. Stekels om te beschermen, to serve and protect, welke de vijand ongestoord binnen liet, eer en principes ver achter zich latend. Als een slijmerig spoor, verstoord door de innerlijke rust, op zoek naar een zoektocht die ons zou leiden naar onbekende terreinen en verre, voorheen onbestaande landen. Een land van passie, een land van twijfel, zwanger van emotie en beroofd van alles behalve de leegte. Roepend tegen de muur, schreeuwend tegen het schilderij. Als een vat vol wijn, dat weigert zichzelf op te drinken, ongeacht zijn subjectieve, door externen verklaarde, kwaliteit. Als een prachtige, door engelen versierde schat, herontdekt na een lange queeste. Een levensdoel bereikt, een ideaal ingewilligd. Zij het dat de sleutel die de queeste startte, in het heetst van de strijd verloren ging. De sleutel tot de oneindig mooie en kostbare schat, het begin van het einde en het einde van het begin. Een lange pauze ontfutselde hem de inzichten die leidden naar de zinneloosheid van het probleem, zodat ze opnieuw wegkropen achter hun nachtelijke zonnebrillen, op zoek naar het Iets, het anonieme Iets. De leegte.
En verder? Verder brandde het leven zijn eindeloze aftellen voorbij, de passies hoog oplaaiend en de toegeworpen proviand verterend.
Alleen op de wereld. Alleen in het donker, verlaten door allen behalve hemzelf en de bosnimf. "Pfoeh", dacht hij, "zelfs de Eenzaamheid heeft zijn betekenis verloren". Als een immer draaiende planeet, richtte hij zijn zwaartekracht op zijn eigen ik. Het ego, dat zich onderwerpt aan zijn eigenste wet van Newton. Maar de bosnimf trok zich weinig aan van al dat moois en ze beet hem in het oor. Hij had dit allemaal wel eens gezien, de wereld viel uiteindelijk toch maar steeds in een eindeloze herhaling. Het hervallen in een neerwaartse spiraal, een vicieuze cirkel als het ware. Zij het dat een cirkel rond is en de richting dus steeds neutraal.
Maar goed, ze beet hem in het oor. "Dit is voor ieder probleem waar je naar weigerde te luisteren", zo fluisterde ze hem vastberaden toe. "Och", dacht de man bij zichzelf, "mijn leven is om zeep en de fut is eruit. Mijn problemen overtreffen die van ieder ander. Alleen ik, Solo Ego, besta. Restanten boeien niet. Zelfs niet de wondermooie bosnimf, met dat engelenhaar en de wondermooie psychose onderhuids. Zelfs het zachtjes oorbijten niet, al zorgde het wel voor een onzachte landing op het territorium van de realiteit.
feedback van andere lezers- GoNo2
Knap, al zullen er wel weer een paar kritiek hebben en veel blablabla verkopen. U bent goed bezig, graag gelezen! - Julien_Maleur
Ik vind dit spannend en boeiend om lezen.
Vg JM - sproet
ik heb het tweemaal aandachtig gelezen en het is knap gebracht, maar zwaar om lezen en daarmee bedoel ik als kort stukje is dit te verteren, maar een lange tekst is niet haalbaar.
de laatste zin van de eerste paragraaf zou ik iets krachtiger maken door 'het Iets' minder te herhalen.
...op zoek naar het Iets. Het anonieme Iets. De Leegte.
begin van de laatste alinia, daar zou ik het 'Maar goed,... weglaten. het is plots familiaire taal in iets meer proza achtig geschreven verhaal.
Dit alles is mijn mening en je doet er mee wat jij wilt, want het blijft jouw tekst.
In ieder geval, welkom op de site!
liefs, Trees
robrecht: Thanks. Ik kan je nergens ongelijk in geven, al ga ik 'maar goed' nog even laten staan: het relativeert het personage een beetje, haalt het uit zijn denkbeelden. Althans, zo voelde ik het aan.
Groet,
Robrecht - tessy
Ik vind stekels to serve and protect die de vijand binnenlaten heel mooi .
Knap geschreven, ik zou graag nog van je lezen. - Mistaker
Graag gelezen, je hebt duidelijk een eigen stijl.
En wat je prozagedicht betreft: gewoon verwijderen en opnieuw plaatsen bij verhalen. Maar zo'n vergissing in het begin is heel normaal hoor, het is wennen hier dus je kunt het net zo goed laten staan eigenlijk.
Groet,
Greta
|
