|
< terug
*Clandestien* - 21. Voy a vivir. Ik zal léven.
Angst. Paniek. Een hand als een slang op mijn borst. Tentakels. Als prooidier word ik wakker. Walgend. Bezoedeld. Wie is dat spook dat rondwaart en mij zo bedreigt? Geronnen donkerrood. Knagend. Vies. Is het schuld of onvermogen? Weerstand of onzekerheid? Of is het het andere, de vreemde, Lennart genaamd?
Troost me, breng me tot bedaren, voor ik in die afgrond stort. Leg je handen op mijn borst. Jij en niet die andere. Ik heb geen handen meer, zeg je. Ik zie dat het waar is. Ik denk koortsachtig na. Ben ik het die je handen weggedacht heb, gezien je enkel in mijn hoofd bestaat? Ik kijk naar je. Ik zie geen pijn. Enkel een spoor van doorproefde droefheid. Getuigend. Belijdend. De spijkers zijn verdwenen. Je rust op je kruis als in een kribbe. Vrijwillig weerloos. Wederzijds moet ook ik mijn handen opgeven. Snijden. Meedogenloos. Ik neem een mes en leg het in je handen. Ik wil dat jij het doet. Ik heb geen handen meer, zeg je. Het gaapt tussen mijn oren. Ben ik te laat? Je schudt het hoofd. Er is geen te laat. Er is geen te vroeg. Niet bij jou. Omarmend ben je met de tijd. Wederkerig liefdevol gaan jullie elkaar in en uit opnieuw en op nieuw. Handloos wijs je me op je verdwijning. Met tijd en boterhammen. Vleesloos ben je aan het doodgaan.
Ik moet uitstappen. Weggaan uit de zinloosheid van wat niet is. Neerdalen op begaanbare grond. Alleen. Moederziel alleen. Springen met mijn ogen open. Verliezen. Bang. Ik moet mijn blote voeten planten in de aarde, in de vette klei, in het mulle zand. En met mijn handen moet ik wroeten in het slijk en in het stof tot ik er rouwnageltjes van krijg. Ik moet mij uit de kluiten wassen. Vertrouwen op de tijd die wegschenkt in momenten. Onvervangbare momenten. Doorbloede momenten.
Als je van vlees bent zal ik je daar ontmoeten. Wat raakt zal zich in raakpunten laten kennen. De afstand die er is zal er zijn. Waar en wanneer je bij me bent zul je bij mij zijn. Waar en wanneer je weg bent, zul je er niet zijn. Het woord zal vlees worden of schijn blijken te zijn. Vertrouwen zal gestalte krijgen of een illusie blijken. Als ik je werktuigen weer netjes op hun plaats hang na gebruik. Als ik de lichtschakelaar zal vinden met mijn ogen dicht en zorgzaam de lamp vervang als het niet werkt. Wat overgaat, zal op zijn tijd overgaan. Wat duurt, zal duren zolang het duurt. Onvoorspelbaar zal alles altijd enkel wezen wat het is. Altijd anders, altijd hetzelfde. Gelijkend en verschillend. Maar meer. Begeesterd. Geestig. Niet gezocht. Niet achterop hinkend, niet vooruitlopend. Op tijd.
Ik zal opstaan en mij een bikinietje zoeken waarin mijn borsten tot hun recht komen. Ik zal mij met Rien wagen in de benauwende wereld van het stedelijke zwembad. Mij moedig in het akelig koude water laten zakken dat stikt van viesheid die van vreemden komt. Ik zal zwemmen en genieten. Bewust, beheerst tasten naar mijn lijfelijke omgang met het water.
Voy a vivir. Ik zal leven. Uitgebreid met weinig bezig zijn. En op een dag zal ik je opbellen.
Wellicht leef je echt.
feedback van andere lezers- Punster
Deze stijl heb ik al eerder gezien, nl bij mezelf. Wat ik daar intussen uit heb geleerd: dat ik het moet herschrijven, dat ik de lezer moet belonen voor zijn harde werk, dat de zinnen nóg mooier, vloeiender, stromender kunnen. Enfin, wie ben ik... iemand die niet graag negatieve kommentaar op goed bedoelde feedback krijgt... dus koop ik je om met een 'uitstekend'. ;)
Vansion: mij omkopen hoeft niet. ik ben op de site voor feedback.
je hebt gelijk. absoluut. dit is een fragment van het manuscript 'Clandestien' dat al 3 jaar in mijn kast ligt. het is ... niet goed genoeg...
ik denk dat *www.rdx.be*, waarvan nu het eerste hoofdstuk af is, in eerste versie, de goeie kant uitgaat, beter is dus.
ben benieuwd naar je kritiek. liefst ongedesemd. aan siroop heb ik niks.
maar voel je niet verplicht. 30 bladzijden lezen is een mammoetwerk.
zelf geef ik ook voorrang aan mijn eigen werk. al doe ik mijn best voor de anderen. uit loyauteit en niet om te scoren. Dat puntengedoe hangt me de keel uit. - commissarisV
Laatste§ is mooi, de rest van de tekst is een ietsje te barok(zuiver persoonlijk natuurlijk) - Jean_Loeckx
Gechambreerd nog beter blijkbaar.
gg
|
