|
< terug
Verloren oma
Matt is zes jaar en Lore is drie jaar en ze wonen in een modern huis in de stad. Het liefste van al spelen ze op zolder. Als mama daar gaat naaien aan de grote tafel onder de zoldervenster, klauteren ze mee het trapje op.
Mama legt de zolderval dicht en dan mogen Matt en Lore rommelen in de dozen, die staan opgestapeld onder de schuine dakrand.
In die dozen zitten de wonderlijkste dingen: een oude pop in een houten poppenbedje van mama, een zakje knikkers en bikkels, een ganse zak kleine balletjes. Ook oude klederen en gekke hoedjes worden daar bewaard.
Vandaag vinden Matt en Lore een doos vol oude foto's.
-"Ben ik dat baby'tje, mama?" vraagt Lore. Ze houdt een foto van een mollige baby in een ouderwetse kinderwagen boven haar hoofd.
-"Neen, neen," zegt mama. "Dat ben ik toen ik klein was.
De kinderen lachen: mama, toen ze klein was, dat is gek!
-"Vertel eens van toen jij klein was" bedelt Lore.
En terwijl mama de draad in haar naald probeert te steken, vertelt ze dat ze vroeger in een heel klein dorpje woonde, waar alle mensen elkaar kenden en dat haar buurmeisje haar beste vriendinnetje was en dat haar mama lekkere pannenkoeken bakte, als haar vriendinnetjes kwamen spelen.
-"Is jouw mama nu dood?" vraagt Matt.
-"Neen, kinderen", zucht mama. "Mijn mama, jullie oma woont nog altijd in dat dorp, maar wij zijn ver weg gaan wonen, zijn al lang niet meer bij haar op bezoek geweest en nu is ze verhuisd en weten we haar niet meer wonen." Mama wil immers niet vertellen dat ze ruzie heeft met oma.
-"We zijn die oma verloren!" stelt Lore.
-"Houdt jouw mama dan niet meer van je?" vraagt Matt nog.
-"Mama's blijven altijd van hun kinderen houden, wat er ook gebeurt." zegt mama zonder aarzelen.
Als Matt en Lore 's avonds in hun bedje liggen, zegt Matt tegen zijn zus.
-"Als ik nog wat groter ben, ga ik die verloren oma zoeken!"
-"Ja en ik stuur ze al een zoentje" zegt Lore en ze blaast heel hard een handkus weg.
feedback van andere lezers- ivo
hard maar zoveel keren waar - lees maar eens 'vertrokken' ...
hope: Zoals jij beschrijft in "vertrokken" (alsmaar terug) zo zal die verloren oma zich inderdaad voelen. - GoNo2
Die Lore spreekt pntzettend goed Nederlands voor een kind van drie jaar. Mijn kleinzoontje is ook drie jaar, maar die spreekt op een andere manier...
hope: Een meisje spreekt doorgaans iets vlugger verstaanbaar, denk ik. Toch nog veel plezier met je kleinzoontje. - badstop
Het zijn altijd de kinderen die eronder lijden.
hope: Inderdaad, erg maar waar. - hettie35
Wat kunnen kinderen toch ontwapend eerlijk zijn,
heel mooi geschreven,
groetjes Hettie
hope: Dat is waar, Hettie, gelukkig dat kinderen nog eerlijk zijn. Bedankt voor de lezing en feedback - Wee
Het leest mij autobio, ernstig triest.
x
hope: Ik hoor het zo dikwijls rondom mij: dat kinderen hun ouders de rug toekeren. Dat is zo ondankbaar en triest, inderdaad. Bedankt voor de reactie, Wee.
|
