Het dagboek
Iedereen, familieleden voorop, vond altijd al van mij dat ik nieuwsgieriger ben dan goed voor me is. Ik trek me daar dan natuurlijk niets van aan en deze keer dus ook niet. Het kistje werkt niet onmiddellijk mee, gelukkig krijg ik het na een beetje prullen uiteindelijk toch open. De neiging is er wel het langzaam en plechtig te openen, maar gezien mijn ongeduld en eerder genoemde nieuwsgierigheid doe ik het zo snel open dat het deksel bijna uit de scharnieren vliegt. Door mijn ruwe behandeling valt er een schrift uit. Verwachtend iets van waarde te vinden of iets anders wereldschokkend, bekijk ik het kistje nauwlettend van alle kanten. Ik ga zelfs zover dat ik begin te zoeken naar een valse bodem of een geheime boodschap of zoiets. Teveel Dan Brown gelezen, zeker. Niks speciaals, moet ik tot mijn teleurstelling vaststellen. Ik leg het kistje op tafel en mijn blik valt weer op het schriftje, dat ik even uit het oog was verloren. Dat ziet er wel oud uit. Ik blader er even snel door. Hmmm, vergeeld en een beetje beschadigd papier, authentieke zwarte inkt... Toch iets ouds. Wie weet, het dagboek van een piratenkapitein. Het verslag van zijn rooftochten en veroveringen, barbaars maar toch heldhaftig. Let wel, volgens mij is de perfecte piratenkapitein een ruwe bolster met een zachte pit. Weinig kans dat dit zo was in de realiteit, maar in mijn fantasie kan alles. Wat vooral niet mag ontbreken, is de schatkaart. Dat is iets waar ik al als klein kind van gedroomd heb. Een echte schatkaart vinden, die mij leidt naar een echte schat. In mijn jeugd hebben ze al te vaak geprobeerd mij te foppen. Jaja, leuk idee om een zogezegde schatkaart onder mijn hoofdkussen te steken, maar dan wou ik wel een volwaardige schat, geen kist vol met M&M's! Nee, munten wil ik, van goud liefst, van diamant mag ook. Je kan al raden waarom: rijkdom is mijn doel. Versta mij niet verkeerd, zelfs dan nog heb ik de grootste ambitie ooit: veel geld hebben en toch niet hautain doen. In ieder geval, laat ik het dagboek eens lezen. Hopelijk wordt het nog interessant. En inderdaad, ik lees nog maar een paar regels op een willekeurige pagina en ik voel de spanning al in de lucht hangen. Ja, we gaan wat meemaken hier! Ik citeer:
"Vandaag gebeurde het eindelijk. Al heel de dag had ik het in zijn ogen gezien. De lust, de passie. Hij kwam naar met toe en keek me diep in de ogen. Ik likte al mijn lippen en was al van plan iets als rrrrrr te zeggen, maar hij wou gewoon weten wat ik vandaag gedaan had. De tweede keer had ik meer geluk. Hij nam me in zijn armen en een paar minuten later waren we... "
Ok, het vervolg laat niet veel aan de verbeelding over natuurlijk. Maar dat is niet waar ik naar zoek. Een volgend stukje dan maar:
"Ik heb het verstopt vandaag. Het is beter dat niemand het ziet. Dat zij het niet zien. Ik vraag me af of ze achter mij aan zullen komen wanneer ze dit zouden ontdekken. Zouden ze mij naar het leven staan? Het zou mij niet verbazen... Het geheim zal voor altijd verborgen blijven."
Ah, dat is al beter. Het ziet ernaar uit dat ik nog heel wat lectuur voor de boeg heb. Ik zou nog terug kunnen gaan naar die marktkramer om meer te weten te komen, maar aan de tijd te zien zal die rommelmarkt al lang opgeruimd zijn. Ach, veel beter zo. Waar zou het mysterie anders zijn?
stemresultatenEnkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.
|