|
< terug
Slechts één (barmhartige) moord-3
Ze vindt hem op internet. Tegenwoordig is het niet meer zo moeilijk om zelf detective te spelen. Facebook is de prachtigste uitvinding van de voorbije tien jaar!
Hij was het die ze per toeval bij Kamiel zag, hij is het echt: halflang haar in een staartje bijeen gebonden. Een standaard zwarte T-shirt, getrimde baard en schijn van onverzorgdheid, populair en onopvallend bij new age en al wie goedheid hoog in het vaandel draagt, ongewild in de correct alerte zakenwereld, leger of politie.
Ze had al zo veel ervaring met mannen dat ze wist dat leeftijd binnen een zeer ruime marge totaal niet belangrijk is.
Ervaring baart waarlijke Kunst!
Twee dagen later struikelt ze verlegen, ontdaan, met licht gekwetste enkel en laat haar cola over zijn hemd en jeans uiteen spatten. Ze krijgt ook wat spatten op de veelkleurige rok vol felle bloemen en oosters aandoende vogels die ze speciaal voor deze gelegenheid kocht in de Kammenstraat. Ze had er meer voor betaald dan ze zich eigenlijk wilde veroorloven, maar krijgt waar voor haar geld. Hij behoort tot die soort die niemand beschuldigt, integendeel: hij begeleidt haar naar haar auto, rijdt haar in haar eigen auto naar haar appartement, ondersteunt haar sterk en mannelijk in de lift, drinkt de gebruikelijke tas koffie en belandt voorspelbaar in haar bed nadat ze weende dat ze recht had op geluk nu haar te veel ineens was overkomen.
Om vijf uur 's ochtends kijkt ze naar zijn bleke slapende gezicht dat teveel acnépuntjes heeft om al volwassen genoemd te worden.
Hij bereikte moeiteloos een orgasme.
Ze zou het nooit of nooit meer wagen zelf klaar te komen zonder dat de man klaar kwam. Nooit meer! Het was de grootste flater die ze ooit maakte bij Kamiel.
Mannen zijn geen vrouwen. De intimiteit, het geknuffel betekent niets voor hen als ze geen orgasme bereiken. Kwispelende schoothondjes bij vrouwen van wie ze verwachten dat die binnenkort hun benen gaan openen. De spanningsopbouw in hun balzak bepaalt hun keuze maar het is vooral de kwaliteit van de ontlading die bepaalt of zij een relatie liefde gaan noemen. En o wee de vrouw die het waagt te genieten en klaar te komen als meneer met zijn pakje blijft zitten!
Voor de zekerheid voelt ze aan het vocht tussen haar benen. Ze ruikt eraan: sperma. Gerustgesteld bestudeert ze deze licht snurkende vreemdeling.
Kurt heet hij. Die naam lijkt niet bij hem te passen. Ze spreekt zacht, met verschillende intonaties en toonhoogtes: 'Kurt. Kurt? Kurt.Kurtje!' Hij beweegt niet. Haar vertrouwen groeit: hier ligt een onschuldige de slaap van de vredigen te slapen.
feedback van andere lezers- ivo
wow wat een verhaal, soms wel wat kort in zinnen, maar dan plots vindt het verhaal zich terug in het ritme van een ademhalende lezer. De kijk op de man is wel heel streng, het zal mss zo wel zijn, alhoewel het niet direct herkenbaar is.
AlexyvanDooren: het siert u dat dat deeltje niet herkenbaar is denk ik ! - manono
Hier ben ik het niet eens met Ivo : twee lezers...twee verschillende leeservaringen.
Ik vind de compacte zinnen wel goed smaken.
De beschrijving van de man vind ik wel herkenbaar maar niet algemeen.
Ook hier geen clichébeschrijving, en dat is niet eenvoudig om het zo te houden.
Schrijf maar verder.
AlexyvanDooren: 'herkenbaar maar niet algemeen': dat is de nagel op de kop denk ik
dank u - GoNo2
Goedzo!
AlexyvanDooren: dank u GoNo2
|
