naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

negatief spiraal naar liefde

door eisenik

Het is vreemd hoe zelfs een bewuste geest zichzelf kan inkapselen in negativiteit. Zelfmedelijden is het begin van alle kwaad, I know fo christ sake! Maar zelfs wetende dat je zo jezelf het graf in draagt stuit je toch op die wederkerende gedachte van: het gaat niet goed met me. Er ontbreekt iets, of veel. Er zit iets niet juist. Ik vind de kracht niet om mijn leven naar de goede baan te leiden, of heb te veel kracht die datzelfde leven er weer af flikkert. Als in een op hol geslagen treinontsporing probeer je nog de horizon en de lengte en breedte as in het oog te houden: waar ben ik, waarom, en waar kan ik nog naar toe? Alles wat je ziet zijn plaatsen waar je alles behalve heen wil. Het ligt niet aan de locatie of het doel, het ligt aan jezelf, de motor pruttelt, de computer faalt. Niet dat er echt iets scheelt, op de nodige winterverkoudheid na, maar je hebt het nodig jezelf wijs te maken dat er iets mankeert aan je om dan in die zwakte op te kunnen gaan, je maatstaf te verlagen, je doelen uit te stellen. Dat is het; ik ben ziek. Ik ben fysiek niet in staat om te zijn wie ik ben, dus hoef ik ook niet de moeite te doen om mezelf te verantwoorden voor het falen! Helaas zit er weer een addertje onder het vel: deze ziekte maakt je alleen nog zieliger! Ja nu ben ik ziek en kan ik geen koude of inspanning verdragen. Alles wat ik in de grote boze buitenwereld moet doen is veel te veel gevraagd en zal mij vandaag en wellicht morgen ook niet lukken. En dan beginnen we weer van voor af aan. Ik krijg niet gedaan wat ik moet gedaan krijgen, ik heb het gevoel dat ik faal, dit gevoel leidt ertoe dat ik er niet in slaag om de negativiteit uit mijn denken te houden.... De vraag blijft: wat scheelt er in realiteit. Heel simpel: gemis. Gemis van wat? Gemis van iets of iemand die ervoor kan zorgen dat je jezelf heel en alleen jezelf voelt. Dat je erin slaagt om de ambities en de doelen die je had simpel en helder mentaal te formuleren. Dat je de dag kan bestempelen met: de moeite om te leven en maximaal te benutten en in te vullen. Zolang dit gemis blijft kan ik niet een volwaardig leven volbrengen. Probleem is dat de oorzaak van dit gemis vaak buiten jezelf ligt. Iemand of iets heeft je verstoten, uitgesloten, genegeerd, ontkent in je eigenheid, je liefde niet beantwoord, je hart gebroken... Conclusie: alle slechte minnaars en zwakke vrienden zullen vroeg of laat depressief of alleszins ongelukkig worden. Oplossing: leer mensen liefhebben, for sake of humanity.

feedback van andere lezers

• ivo
  wow een wervelwind zoals een psychose - zoals een mens die snel denkt en dat ook nog eens zwart wit verwoord, waardoor het haast een kakofonie wordt en toch ook nog interessant.
  de boodschap leren mensen lief hebben, is haast een uitdrukking van een autist, die denkt dat men dit moet 'leren', terwijl het vermogen om lief te hebben een vermogen is dat je al dan niet hebt, aanleren is zoals iemand die niet kan tekenen en het toch wil kunnen ... liefhebben is een zaak van het hart, niet van het verstand ...
• miepe
  knappe analyse en op een schitterende manier geschreven. ik las er zelfs humor in... kijk wat een adere kijk kan doen!
  
  
  het lijkt wel een falende stroomschakelaar.
  
  
• Magdalena
  Waaauw Eisenik! Dit is simpelweg subliem!!
  jij bent sterker, duidelijker, intelligenter dan veel psychiaters en psychologen die ik ken!
  
  (Ik denk dat 'simpelweg'
• manono
  Ik lees een beginfase 'zoeken' in de liefde, vriendschap van anderen om het gevoel van 'falen' op te lossen.
  Ook de oorzaak wordt gezocht bij de anderen'.
  
  Vanuit de maatschappij die gehyped is op 'alles gezellig samen doen' krijgt eenieder signalen om zich aan de inmiddels heilige wet 'sociale contacten onderhouden boven alles' te houden.
  Voor de ene werkt dit prima, voor de andere is dit een ramp.
  
  
  Uiteindelijk zal er toch iets solider dan dat naar boven moeten komen met een grote dosis weerbaarheid, assertiviteit en bovenal een goede verstandhouding met zichzelf en vertrouwen in zichzelf om dat 'gemis' op te vullen. Vaak tegen de stroming in.
  
  Dat 'ziek' zijn, zie ik ook als een vervelling, je wordt er groter van of je verandert drastisch en ten goede. Het doet pijn, wat dacht je.
  Ook vogels in de rui ogen vaak ziek. Dat weten is soms een hele geruststelling.
  
  Ik heb mijn Cat en iemand is op op zoek naar zijn 'Woef'.
  
  Hou dit schrijfsel goed bij. Ik vermoed dat het een fase beschrijft.
  
  Good luck in de zoektocht voor wie dit ook bestemd kan zijn.
  
  
  
  
  eisenik: ik vind dat de maatschappij net teveel op het individu gehyped is... daar gaat het net om: LEER mensen lief te hebben... sociaal te zijn, hoe ze relaties moeten aangaan en vrienden onderhouden...
  omdat een persoon die niet kan liefhebben gedoemd is om te falen en zichzelf te kwellen imo...
  en ik denk dat het eerder een eindpunt dan een fase is ;-)