|
< terug
hoofdstuk één [work in progress]
Oude bomen grijpen naar de lucht. Ze doen niets verkeerd, toch straft de winter hen genadeloos. Hij lijkt uit een goedkope actiefilm ontsnapt, al ben ik ervan overtuigd dat hij geen vlieg kwaad doet. De rust in zijn ogen is compleet. Zelfs al had ik hem laten wachten, dan nog had hij geen effect van stress vertoond. Hij glimlacht al voor hij mijn gezicht scherp kan onderscheiden. Ik druk zijn hand, krachtig maar vriendschappelijk. Er wordt weinig gezegd.
'Ben je al begonnen?'
'Ik zou niet goed weten waar.'
'Heel simpel: het begin. Ken je Eden niet?' - Hij lacht luid.
Ik antwoord met een opgelucht zuchtje.'Ik ben nog minder katholiek dan een zatte hoer.'
'Dat stemt me gerust. Houd je van vruchten?'
' Ja, waarom?'
'Het leven erin, het prikkelt de mond. Misschien moet je beginnen bij jezelf.'
' Ik ben niet zo'n schitterend voorbeeld.'
'Iedereen is een voorbeeld, ook al nemen weinigen de verantwoordelijkheid op om dat te aanvaarden. Als alles weg is, wat blijft er dan?'
'Muziek' zeg ik zonder aarzelen.
Hij knikt. Geen absolute overtuiging of bevestiging maar als iemand die net een mooi schilderij heeft gezien en het plaatje met de titel leest. 'Begin bij de snaren, de noten volgen vanzelf.'
'Ik vrees dat dit lied infratoon is.'
'Olifanten kunnen elkaar kilometers verder horen en dolfijnen verdoven hun prooi met een dodelijke klik. Alleen mensen dansen op leven en dood in het gedreun van hun eigen leven.'
'Ik dacht altijd dat ook wij wilden imponeren, als vissen.'
' Dans je dan niet alleen op je kamer?' Het leek alsof hij me de laatste jaren zonder ophouden had geobserveerd met duizenden kleine verborgen cameraatjes die tot in mijn schedel konden loeren.
'Misschien wel, maar is dat geen training?'
' Alles is oefening, maar we spreken over meer dan competitie, er valt niets te winnen.'
'Ik voel me anders alsof er veel op het spel staat.'
'Je kan niet falen.'
'Misschien ben ik niet geschikt dan, ik ben enorm gevoelig aan angst.'
' Dat is juist je kracht.'
'Zo zie ik dat niet.'
'Als je klaar bent zal je ervan bevrijd zijn.'
'Dat geloof ik niet.'
Hij grinnikt. 'Wij hebben het volste vertrouwen in je'.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Inhoudelijk prima alleen vind ik de dialogen nogal warrig neergezet. Beter op een apart lijn, om het overzichtelijker te maken.
eisenik: k bedankt voor de tip :-) het is ook wel deels de bedoeling dat je even moet nadenken wie wat zegt :P maar het is er misschien wat over zo =) more to come... - Mistaker
Ik ben gek op dialogen maar zoals Ghislaine al opmerkte, dit komt warrig over. Af en toe eens een zin als: zei hij/merkte ik op, maakt het overzichtelijker en ook prettiger om te lezen.
Inhoud intrigeert me wel. Wie is die hij, vraag ik me af. Ben benieuwd.
Groet,
Greta
eisenik: goh ik heb een heel filmisch beeld als ik prosa schrijf en het zou me ergeren moest ik als lezer zo dom geacht worden dat ik niet besef dat die zinnen gezegd worden door telkens een ander persoon... - manono
Ik heb ook problemen met de dialogen. Nadenken doe ik heel graag maar nu ontsnapt een deel effect van de inhoud me. Dat is jammer. Ik denk graag na over de inhoud en niet zozeer over wie wanneer wat zegt.
't Is wel boeiend! En ik kijk uit naar het vervolg.
eisenik: ik moet er iets op vinden blijkbaar :-) - Mephistopheles
nja, niet slecht geschreven, zeker niet, maar je dialogen doen niet met de lezer wat ze zouden moeten doen. Lezers zijn over het algemeen héél erg luiiiiiiiiiiiiiiii Eisen ik, niets mis met dat uit te dagen, maar er te ver in gaan betekent evenveel als hooi voederen aan een dood paard.... (puntje puntje puntje)
eisenik: ik moet het nog eens bekijken, in tekstverwerking kan je natuurlijk altijd één karakter cursief zetten of zo... ga nog zien wat ik ermee aanvang. zelf haat ik 'zei hij' en 'ik zei' tussenvoegsels, dat vertraagt het lezen te hard en zo gebeurt dat ook niet in het leven
|
