Volg ons op facebook
|
< terug
Het antileerprinsje
... Toen tovenaar Merijn gearriveerd was probeerde hij alles wat hij maar kon bedenken, maar tevergeefs, niets hielp. 'Uw zoon is een uitzonderlijk geval, ik heb alles gedaan wat ik kon', verontschuldigde hij zich aan de koning. 'We begrijpen het', zuchtte de koning. Toen het avond was en de koning en de koningin samen aan het nadenken waren over wat ze nog konden doen met hun zoon.
De koning riep plotseling: 'Ik wéét het! We kunnen het hem misschien speels aanleren. Ik ga morgen op zoek naar een nanny.'
'We kunnen het proberen', zuchtte de koningin die de moed al wat liet zakken. De volgende dag ging de koning op zoek. Dáár was het, het huis van de bekendste nanny uit de buurt. Diiiiiing, doooong!!! De nanny deed open en zei: 'Hallo, kom binnen, sire.'
Toen ze binnen waren, vroeg ze: 'Wilt u iets drinken?'
'Nee, dank u. Stoor ik?' vroeg hij.
'Nee, zeker niet, voor zulke gasten als u heb ik tijd. Wat kan ik voor u doen?' vroeg ze toen ze bij de koning was. 'Hebt u al gehoord dat mijn zoon Hajonides niets wil leren?' vroeg de koning. 'Ja, hier in de buurt wordt hij zelfs het antileerprinsje genoemd', antwoordde ze. 'Het zou niet waar mogen zijn hé, maar mijn vraag is: Zou u onze Hajonides al spelend willen leren rekenen?' vroeg hij haar met een bang hart. 'Ja natuurlijk, wat een eer! Maar ik heb nog een vraag: waarmee speelt hij graag?' vroeg ze. 'Met knikkers en hij vangt ook graag vlinders', antwoordde de koning. 'Oké, ik kom morgen eens langs. Tot morgen!'…
feedback van andere lezers- manono
Prachtig idee in het verhaal!
Nogmaals : probeer je directe rede op een nieuwe lijn te plaatsen. Dat maakt het lezen aangenamer!
Hier is een voorbeeld van je schrijven met nog andere correcties.
... Toen tovenaar Merijn gearriveerd was, probeerde hij alles wat hij maar kon bedenken, tevergeefs. Niets hielp.
'Uw zoon is een uitzonderlijk geval. Ik heb alles gedaan wat ik kon', verontschuldigde hij zich aan de koning.
'We begrijpen het', zuchtte de koning.
Toen het avond was, dachten de koning en de koningin samen na over wat ze nog konden doen met hun zoon.
De koning riep plotseling: 'Ik wéét het! We kunnen het hem misschien speels aanleren. Ik ga morgen op zoek naar een nanny.'
'We kunnen het proberen', zuchtte de koningin die de moed al wat liet zakken.
De volgende dag ging de koning op zoek. Dáár was het, het huis van de bekendste nanny uit de buurt. Diiiiiing, doooong!!!
De nanny deed open en zei: 'Hallo, kom binnen, sire.'
Toen ze binnen waren, vroeg ze: 'Wilt u iets drinken?' (2X 'binnen en de nanny is al 'binnen'!)
'Nee, dank u. Stoor ik?' vroeg hij.
'Nee, zeker niet, voor zulke gasten als u heb ik tijd. Wat kan ik voor u doen?' vroeg ze toen ze bij de koning was. ('bij de koning'?)
'Hebt u al gehoord dat mijn zoon Hajonides niets wil leren?' vroeg de koning.
'Ja, hier in de buurt wordt hij zelfs het antileerprinsje genoemd', antwoordde ze.
'Het zou niet waar mogen zijn hé, maar mijn vraag is: Zou u onze Hajonides al spelend willen leren rekenen?' vroeg hij haar met een bang hart.
'Ja natuurlijk, wat een eer! Maar ik heb nog een vraag: waarmee speelt hij graag?' vroeg ze.
'Met knikkers en hij vangt ook graag vlinders', antwoordde de koning.
'Oké, ik kom morgen eens langs. Tot morgen!'…
Heb je het nu door? Zo en niet anders of je kweekt geen lezers. Dat is een stiel apart maar toch.
De inhoud is fris en origineel, nu nog werken aan de vorm en je bent direct tien stappen vooruit!
darkrainop: heel erg bedankt, ik zal er aan denken bij mijn volgende verhalen. Ik heb dit verhaal geschreven toen ik 11 jaar was. - badstop
Het idee is leuk.
darkrainop: bedankt - tristan (mentor)
Tracht de tekst meer belevend te maken, en tracht in de dialogen, de tekst zo duidelijk te maken, dat je weet wie er praat. Je hoeft dan die 'vrieg hij, zei hij,... niet meer te gebruiken.
... Toen tovenaar Merijn gearriveerd was probeerde hij alles (je zegt hier 'alles', maar eigenlijk schrijf je 'niets', wat probeerde hij zoal?) wat hij maar kon bedenken, maar tevergeefs, niets hielp.
'Uw zoon is een uitzonderlijk geval, ik heb alles gedaan wat ik kon.' Hij boog zijn hoofd verontschuldigend.
'We begrijpen het.' De koning zuchtte.
Toen het avond was (nieuwe paragraaf want verandering van tijd en plaats)dachten de koning en de koningin samen aan het na over wat ze nog konden doen met hun zoon.
'Ik wéét het!'De koning sprong op en stak zijn wijsvinger in de lucht. ' We kunnen het hem misschien speels aanleren. Ik ga morgen op zoek naar een nanny.'
'We kunnen het proberen.' De koningin had duidelijk de moed laten zakken. De volgende dag (ochtend, avond, middag?) ging de koning op zoek. Dáár was het, het huis van de bekendste nanny uit de buurt. De deurbel klonk vrolijk. De nanny deed open en zei: 'Hallo, kom binnen, sire.' (hoe ziet ze eruit? welke kleren draag ze?)
'Wilt u iets drinken?'
'Nee, dank u. Stoor ik?'
'Nee, zeker niet, voor zulke gasten als u heb ik tijd. Wat kan ik voor u doen?'
'Hebt u al gehoord dat mijn zoon Hajonides niets wil leren?'
'Ja, hier in de buurt wordt hij zelfs het antileerprinsje genoemd', ze grinnikte.
'Het zou niet waar mogen zijn hé, maar mijn vraag is: Zou u Hajonides al spelend willen leren rekenen?'
'Ja natuurlijk, wat een eer! Maar ik heb nog een vraag: waarmee speelt hij graag?'
'Met knikkers en hij vangt ook graag vlinders'
'Oké, ik kom morgen eens langs. Tot morgen!'…
darkrainop: heel erg bedankt maar je moet wel weten dat ik dit verhaal op mijn 11de heb geschreven - hettie35
Nou voor iemand van 11 jaar petje af hoor,
groetjes Hettie
darkrainop: bedankt
|
