Volg ons op facebook
|
< terug
kabouter Brompot - om voor te lezen
Lang, lang geleden was er in een heel ver land een klein kabouterdorpje. In één van de huisjes van het dorpje woonde kabouter Brompot. Eigenlijk heette hij kabouter Puntmuts, maar omdat hij de hele dag door niets anders deed dan mopperen en klagen, noemde iedereen hem kabouter Brompot. Brompot was echt een vreselijk boze kabouter die nooit tevreden was, maar het meeste mopperde hij over het feit dat hij …. een kabouter was. Hij vond het maar niks dat hij zo klein was en dat hij in zo'n piepklein huisje moest wonen met allemaal piepkleine spulletjes erin. Brompot wilde veel liever een reus zijn. Dat leek hem erg stoer. Hij droomde dan ook vaak dat hij echt een reus was en dat hij zomaar met zijn lange benen over hoge bergen kon stappen en dat hij wel vijf broden tegelijk in zijn mond kon stoppen.
Nu werd Brompot van al dat dromen niet echt vrolijk, hij werd zelfs nog bozer. Ik ben een prutskabouter en zal altijd een prutskabouter blijven, dacht hij mopperend bij zichzelf.
Op een mooie zonnige zomerdag besloot Brompot om eens een flinke fietstocht te maken. Hij trapte en trapte en reed van het ene dorpje naar het andere. Plots zag hij een wegwijzer waarop met sierlijke letters geschreven stond : Tovenaar Jan. Tovert konijnen om in varkens, muizen in katten enz.
Kabouter Brompot remde zo hard dat hij bijna over zijn stuur viel. 'Tovert konijnen in varkens, en muizen in katten" ? 'Misschien….kan die tovenaar Jan ook wel kabouters omtoveren in reuzen ?"
Terwijl hij dit dacht, begon hij zowaar te beven van opwinding. Hij volgde de wegwijzer en stond even later voor het gekste huis dat hij ooit had gezien. Het was een houten huis dat helemaal versierd was met slingers en bloemen en overal hingen toeters en bellen. Naast de voordeur hing een grote trompet. Aarzelend kwam Brompot dichterbij en blies zo hard hij kon op de trompet.
Na een paar minuutjes wachten ging de grote voordeur langzaam open. Daar stond tovenaar Jan. Zijn baard sleepte achter hem aan over de grond en hij droeg een hemelsblauwe jas die bezaaid was met zilveren sterren. Verbaasd keek tovenaar Jan naar beneden, en sprak met diepe stem : "Wel alle toverspreuken ! Wie staat er nu voor mijn deur ? Dat lijkt wel een kabouter !"
Brompot slikte en sprak met een klein stemmetje : "Dat klopt meneer de tovenaar. Ik ben kabouter Brompot. Aangename kennismaking."
Tovenaar Jan krabde verbaasd in zijn baard en sprak : "kom binnen, kom binnen."
Vol ontzag volgde Brompot de tovenaar door een lange gang tot ze in een grote kamer kwamen met een indrukwekkend groot bureau. Tovenaar Jan nam plaats op de stoel achter het bureau en gebaarde dat Brompot de andere stoel mocht nemen.
En, sprak de tovenaar nieuwsgierig : "Wat kan ik voor je doen kaboutertje ?"
"Wel, tovenaar Jan, zei Brompot, het zit zo….."en hij vertelde de tovenaar hoe graag hij een reus wilde zijn.
"Hm hm…..sprak de tovenaar" toen hij uitverteld was.
"Jij wil dus een reus worden ? Hm hm. Het is de eerste keer in mijn 300 jarig leven dat iemand mij dit vraagt. Heel bijzonder…"
"Kan u mij helpen ?" vroeg Brompot vol ongeduld.
Tovenaar Jan krabde nogmaals in zijn baard en keek Brompot nadenkend aan.
"Weet je wat ?" sprak hij met zijn diepe stem. "Ik maak een toverdrankje voor je. Als je dat drankje tot de laatste druppel opdrinkt, val je in slaap en als je na 35 uren ontwaakt, ben je een reus."
"Goh," stamelde Brompot. Dat….dat….zou fantastisch zijn. Wanneer is het drankje klaar ?"
"Kom na zonsondergang naar me toe," sprak de tovenaar "….maar….zorg dat je 1000 muntstukken bij je hebt, want dit drankje is erg duur."
"Dui….duizend muntstukken ?" prevelde Brompot ontdaan. "Dat is al mijn spaargeld en als ik dat allemaal aan u betaal heb ik niks meer over."
"Geen geld, geen toverdrank !" sprak de tovenaar bars. Je moet het zelf weten.
Brompot dacht diep na. Ik wil toch echt graag een reus worden, en als ik een reus ben heb ik dat geld vast niet meer nodig.
"Ik doe het" sprak hij vastberaden. "Ik kom na zonsondergang terug met de muntstukken."
Zo gezegd, zo gedaan. Brompot fietste zo hard hij kon naar huis, haalde zijn spaarpot leeg en zorgde dat hij net na zonsondergang terug bij het huis van tovenaar Jan was. Nadat hij de muntstukken geteld had gaf tovenaar Jan hem een grote gouden beker, tot aan de rand gevuld met een zilveren vloeistof waarin ontelbare kleine sterretjes dreven. Met grote gulzige slokken dronk Brompot de hele beker leeg, en viel prompt in slaap.
35 uren later…..de zon stond hoog aan de hemel toen Brompot eindelijk zijn ogen opende en de slaap uit zijn ogen wreef. Verwonderd keek hij naar beneden : "Wat heb ik lange benen, en ontzettend lange armen, en mijn voeten zijn zo groot."
"Ik ben een reus, ik ben echt een reus !!!!!!"
Vol blijdschap rende Brompot de heuvel af, recht naar het dichtstbijzijnde reuzendorp. Apentrots liep hij op een groepje reuzen toe dat op een reuzenbank op het reuzenplein zat uit te rusten. "Hallo vrienden !"riep hij verwaand. "Ik ben brompot de reus, jullie nieuwe vriend !" Maar….de reuzen leken helemaal niet onder de indruk. Ze bekeken Brompot alsof hij een ruimtewezen was en begonnen toen luid te lachen. Ze bulderden zo hard dat hun buik ervan schudde en het lawaai zorgde ervoor dat alle reuzen uit het dorp uit hun reuzenhuizen kwamen om te zien wat er aan de hand was.
"Hahahahaha ! Moet je kijken ! Die kerel beweert dat hij een reus is ! Moet je die gekke kleren zien, hij lijkt wel een uitgegroeide kabouter ! En dat gekke kaboutermutsje…..hahahaha ! En die rare schoentjes, vent toch ! Ga maar gauw terug naar waar je vandaan gekomen bent, jij hoort hier niet !"
Brompot was diep vernederd, dit had hij niet verwacht. Wat moest hij nu beginnen ? Hij was niet welkom bij de reuzen, maar hij kon ook niet terug naar de kabouters. En geld voor een nieuw toverdrankje had hij niet…..
Vol zelfmedelijden begon Brompot te huilen….
Hij huilde zo hard dat zijn tranen als een rivier van de heuvel stroomden.
En zo vonden de kaboutervriendjes hem. Diep ongelukkig boven op de heuvel, als één brok ellende.
Toen ze hoorden wat er gebeurd was, besloten de kaboutertjes hun vriend te helpen. Ze hielden een groot feest voor alle kabouters van het land en met het geld dat ze met dat feest verdienden, kochten ze een nieuw toverdrankje bij tovenaar Jan.
Diep ontroerd door zoveel vriendschap dronk onze Brompot het toverdrankje op en…..veranderde voor de verbaasde ogen van al zijn vriendjes opnieuw in een kleine kabouter.
Van pure blijdschap omhelsde hij al de kaboutertjes die zo hard voor hem gewerkt hadden en sprak beschaamd : "Wat ben ik blij dat ik weer een kabouter ben. Nooit wil ik nog een reus zijn, voortaan ben ik tevreden met wie ik ben.
Ik ben een kabouter en daar ben ik fier op !"
Sinds die dag heeft niemand Brompot ooit nog horen mopperen !
feedback van andere lezers- manono
Ik heb geen kleine kinderen in mijn nabijheid maar anders zou ik dit verhaaltje heel graag aan ze voorlezen.
Het is vlot, eenvoudig en grappig.
silvia: dank je Manono ! als je wil kan ik je wel een paar van mijn kleinkindjes lenen :-) (zes stuks, gaande van 7 maanden tot 8 jaar ...)
groetjes - MarieChristine
Uitermate mooi verhaal voor kinderen en volwassenen. De boodschap : blijf wie je bent, is universeel!
silvia: dank je MarieChristine !
groetjes - hettie35
Dit ga ik aan mijn kleindochtertje voorlezen,prachtig
groetjes Hettie
silvia: wow, dat is een heel groot compliment Hettie !
Ik ben benieuwd wat je kleindochtertje ervan zal vinden :-)
hoe oud is ze ? - Magdalena
dat is een prachtig kinderverhaal!! proficiat!
silvia: dank je magadalena :-)
groetjes
|
