Volg ons op facebook
|
< terug
ONS verhaal (3)
Willy deed een poging om nonchalant het restaurant binnen te wandelen. Zijn definitie van dit woord was: op je gemak, als een man van de wereld die zo'n date als een aangenaam verzetje beschouwt. Jammer dat zijn uiterlijk iets heel anders deed vermoeden, en dan met name die weerzinwekkende oren van 'm!
Terwijl hij speurde naar Saartje, voelde hij opeens een diepe haat tegenover zijn bemoeizieke moeder die hem een ooroperatie had onthouden. Ze had dat best kunnen betalen; volgens haar was elke schoonheidsoperatie echter zonde van het geld.
Hij zag Saartje zitten en vond haar lelijk. Ze zag er nog grijze muiziger uit dan op de foto, had behalve vrij grote borsten niets aantrekkelijks. Maar omdat hij zelf ook verre van een Adonis was, moest hij zich behelpen met dit soort types. Stay in your own league Willyboy, zei hij in gedachten tegen zichzelf voordat hij zijn date welkom heette met drie zoenen en een gemompelde begroeting. Wat had hij eigenlijk gezegd? Hij kon het zich echt niet meer herinneren.
Na een ooroperatie zou hij waarschijnlijk wel mooiere vrouwen kunnen krijgen dan dit fletse mokkel met haar ouderwetse lila jurk. Zijn moeder zag er nog moderner uit!
In Saartjes ogen meende Willy afgrijzen te lezen, maar misschien verbeeldde hij zich dat slechts. Bovendien was het normaal dat ze moest wennen aan zijn oren. Hij was iemand die het van zijn persoonlijkheid moest hebben; helaas was daar ook niet veel positiefs over te melden. Sprankelend, intelligent en geestig was hij allerminst.
"Je hebt al wat te drinken besteld zie ik, lekker hoor zo'n Martini."
Hij had geen flauw idee of een Martini lekker smaakte, want hij dronk alleen maar Jupiler. Mannen weten waarom; nou, híj dronk het omdat het op een makkelijke plaats in de supermarkt stond. Hij hoefde het gangpad niet in te rijden met z'n wagentje om een krat te pakken, dat was mooi meegenomen, want hij verafschuwde boodschappen doen.
Saartje wist niet wat ze zag toen haar date het restaurant binnenstapte. Wat een misselijkmakende verschijning met die olifantenoren! Dombo, noemde ze hem in gedachten. Ze had het kunnen weten, want welk normaal mens stuurt er nou een foto van zichzelf met een muts op?!
Dat werd dus op romantisch gebied een totaal mislukte avond. Ze was echter vastbesloten om van het eten te genieten. De Oude Vlamme stond uitstekend bekend en normaal gesproken kwam ze niet in dit soort dure gelegenheden. Ze was meer een pizzeria- en shoarmatenttype.
"Hallo Willy, ja, ik ben net James Bond wat cocktails betreft. Wie is jouw favoriete James Bond eigenlijk?"
Nou, dat was wel een eigenaardige gespreksopener! Willy's antwoord op die vraag interesseerde haar totaal niet. In wat voor auto zou hij rijden? In ieder geval niet in een Aston Martin!
De ober, die ze een stuk leuker vond dan die oerlelijke Willy, bracht de menukaarten.
"Ik vind Timothy Dalton de beste Bond," antwoordde haar tafelgenoot. Dat was toch niet te geloven? Die humorloze stijve hark was niet voor niks na twee films al ontslagen! Goed, fotomodel George Lazenby hield het slechts één film vol; die maakte het qua acteerprestatie nóg 'bonter.'
Ze moest lachen om die woordspeling. Helaas dacht Willy dat ze hem uitlachte om zijn antwoord, wat natuurlijk niet in goede aarde viel. Als blikken konden doden…
"Een verrassende keuze, Timothy Dalton," probeerde ze nog. Willy bestudeerde echter fanatiek de menukaart.
Toen de ober kwam, bestelde Saartje het verrassingsmenu en een fles droge witte wijn. Willy, die volkomen de kluts kwijt leek, zei dat hij hetzelfde wilde.
"Persoonlijk geef ik de voorkeur aan Sean Connery," probeerde Saartje het gesprek weer vlot te trekken. Als haar date dáár nou een beetje op had geleken… Maar goed, iemand als Connery was echt niet geďnteresseerd in een vrouw als zij. Over haar figuur was ze wel tevreden, maar haar gezicht was zeer alledaags en dan had ze ook nog die scheve tanden.
Zodra de wijn op tafel stond, schonk ze haar glas vol.
Dat Willy nog steeds zweeg, werkte haar flink op de zenuwen. In een wanhopige poging het ijs te breken, verzon ze ter plekke een versje. Nadat ze haar glas had leeggedronken, zei ze het op:
"Wie kent er nog George Lazenby?
Hij acteerde als een amfibie
met artritis aan zijn rechterknie,
was lid van de filmvervuilingsunie
en ik baal elke keer als ik 'm zie!"
Willy bekeek haar alsof hij met een ontsnapte gek op date was.
feedback van andere lezers- jan
een geweldige bijdrage Greta, ik probeer me al in te leven in dit experiment,
veel toekomst zit er niet in die twee of er moet een wonder gebeuren,
grtzz
Mistaker: Bedankt Jan, ik ben benieuwd naar jouw bijdrage. Wonderen zijn de wereld nog niet uit, maar een romance tussen die twee lijkt me toch wel heel onwaarschijnlijk!
Groet,
Greta - tessy
Heerlijk!! jullie doen het erg goed samen, ik kijk reeds uit naar Jan zijn bijdrage :-)
Mistaker: Ik ook Tessy! Ik vind het leuk om eraan mee te schrijven.
Groet,
Greta - Mariechristine
Ik zie die twee daar echt zitten zoals jij dat beschrijft.
Heel plezant om te lezen. Alles kan nog gebeuren.
Groetjes, M-Ch.
Mistaker: Ik ben ook benieuwd welke kant Jan het op laat gaan.
Groet,
Greta - manono
Spannend is het!
Hier is Saartje al een stuk assertiever dan Willy.
Mistaker: Ja, Willy is een sukkel eerste klas, maar wel één met driftbuien.
Groet,
Greta - Ghislaine
Ik ben benieuwd naar het volgende deel.
Mistaker: Ik ook Ghislaine!
Groet,
Greta - silvia
geweldig...die twee hebben echt al vorm gekregen in het verhaal, schitterend...:-)
Mistaker: Bedankt voor je fijne reactie Silvia, jij moet ook binnenkort 'aan de bak', ben benieuwd!
Groet,
Greta - GoNo2
Prachtig!
Mistaker: Dank je Noel!
Groet,
Greta - hettie35
Het wwordt steeds mooier om te volgen,
groetjes Hettie
Mistaker: Bedankt Hettie, zo'n vervolgverhaal is erg leuk om te schrijven omdat je geen idee hebt wat de andere schrijvers bedenken.
Groet,
Greta - lief
ik volg met plezier, knap geschreven!
liefs
Mistaker: Mijn dank Lief! Het is leuk om aan mee te schrijven, maar ook best lastig omdat je alles goed in de gaten moet houden om niet onlogisch te worden.
Liefs,
Greta
|
