|
< terug
ons verhaal (10)
Blauwe sigarettenrook walmde in dikke lagen tegen het plafond en Saartje, die licht astmatisch was, voelde in paniek in de zak van haar jas. Ze haalde opgelucht adem toen ze haar puffer vond want ze wist uit ervaring dat een paar uur in een dergelijke zuurstofarme omgeving haar gegarandeerd een aanval zou bezorgen.
"Willy, kunnen we geen ander café zoeken ? Ik ben hier niet graag" probeerde ze voorzichtig, maar Willy was niet gewend rekening te houden met de gevoelens van anderen en was ook niet van plan om daar nu mee te beginnen. "even een biertje, poes, ik sterf van de dorst" Bij het horen van het woord "poes" schoten de tranen spontaan opnieuw in Saartje's ogen, maar ze slikte ze dapper weg.
Willy had postgevat aan de toog, en plantte zijn lange lijf op de enige kruk die nog vrij was. Dat een ietwat galante kerel de plaats aan zijn vriendin zou laten kwam zelfs niet in zijn duffe hoofd op.
Saartje voelde zich door heel het café aangestaard en had het gevoel dat ze enkel uit een paar borsten bestond. De enigen die niet naar haar wel zeer omvangrijke boezem gaapten waren de blinde man en de jonge meiden aan de biljart. De blonde del achter de toog nam een lange haal van haar sigaret en blies de rook vervolgens tergend traag uit, waarbij ze haar zwaar beschilderde gezicht dramatisch ten hemel hief.
"voor mij een pintje" commandeerde Willy "en voor jou hetzelfde poes ?" "nee, doe mij maar een koffie" antwoordde Saartje, ze had in de loop van de avond al genoeg alcohol gedronken en wilde haar hoofd min of meer helder houden tegen dat ze bij de politie aangifte van de verdwijning van Felix moest doen.
Het pint en de koffie werden zonder veel omhaal voor hen neergezet en tegen dat Saartje twee slokken gedronken had, was het glas van Willy leeg en hoorde ze hem al meteen een tweede bestellen. "drink jij altijd zo snel en zo veel ?" vroeg ze hem verbaasd "ik moet wel, anders heb ik te veel last van mijn droge lever" sliste Willy, aan wiens uitspraak je het alcoholgehalte in zijn bloed redelijk correct kon afmeten. Saartje vatte de poging om grappig te zijn niet en dook nog wat verder weg in de kraag van haar jas.
De kettingrokende blondine tapte inmiddels een derde pint voor Willy. "toe nu, laat ons hier weg gaan, we moeten Felix zoeken" probeerde Saartje wanhopig. "one for the road, poes, en daarna gaan we jouw Korankat zoeken". Bij het woord Korankat keek één van de motorfreaks verbaasd op. "Een Korankat, wat is dat voor een beest ?" "Een Koratkat, verbeterde Saartje, dat is mijn poesje" verklaarde ze naïef, "en ik ben haar vanavond kwijtgespeeld"
De motorfreak, een grote, zware kerel, met een indrukwekkende snor en een volle baard, barstte uit in bulderend gelach. "ze is haar poesje kwijtgespeeld" schaterde hij "hebben jullie dat gehoord ?
En heeft jouw Dumbo hier dat op zijn geweten ?"
Dumbo genoemd te worden in nabijheid van zijn verovering, waar hij nog grootse plannen mee had, was meer dan Willy's alchoholgehalte kon verdragen en tergend traag draaide hij zich in de richting van de zwaar getatoeëerde spierbundel.
feedback van andere lezers- manono
Prachtig, Silvia! Echt zo'n café sfeer.
Humoristische dubbelzinnigheid met 'poes' en spannende eindparagraaf!
silvia: dank je Manono ! ik ben blij dat ik het café een beetje geloofwaardig heb beschreven. Ik zie het zo voor mij :-)
groetjes en een fijn weekend ! - tessy
Je weet wel de spanning op te bouwen :-)
silvia: we moeten zorgen dat jullie blijven lezen hé :-)
dank voor je reactie en een fijn weekend!
groetjes - jan
zonder meer uitstekend silvia!
grtzz
silvia: dank je Jan :-)
groetjes - Mariechristine
Ik sluit mij aan bij de vorige reacties. Prima gedaan.
Groetjes, M-Ch.
silvia: dank je wel Mariechristine ! dan gaat het estafettestokje nu weer terug naar jou, geloof ik hé ! Ik ben vreselijk benieuwd naar de wending die jij nu gaat geven :-)
groetjes en een fijn weekend - hettie35
Heel goed geschreven, ik volg jullie graag
groetjes Hettie
silvia: dank je Hettie, daar doen we het voor, en met heel veel plezier !
groetjes - Mistaker
Haha echt gers deze aflevering!
Groet,
Greta
silvia: dank je Greta !
groetjes - Dora
Oei las ik in de haast de blonde man en blinde mascararokende barbadel, maar die tatoebundel lellebelt vast smoezenboek. snel verder wel
silvia: hihi, je zou mee moeten schrijven Dora :-)
leuk dat je al vast komt mee lezen !
groetjes
|
