Volg ons op facebook
|
< terug
bekentenissen van een booswicht (2)
Met het heengaan van mijn vader veranderde alles. Na een goedkope begrafenis met weinig omstanders begon het me te dagen hoe snel de mensheid alweer vergat over diegenen die ze nog maar net terug aan de aarde hadden moeten schenken. Hoe snel men de dood vergeving schonk voor haar misdaden! Vooral moeder gaf hier blijk van want nu vader de pijp uit was stortte ze zich volledig op haar werkzaamheden. Urenlang zat ze gekleed in nylons als vers geslacht prijsvlees het handjevol attributen waarover ze beschikte onder de neonverlichte beraming tentoon te stellen. Ze zag er mysterieus uit op haar krukje, als een peperdure porseleinen pop wachtend om een tik op de billen te krijgen. De ruimte die ze betrok was klein en stoffig, met slechts plaats voor een bed en een lavabo waar haar cliënteel zich eerst diende te wassen vooraleer ze hen op een tweesterren behandeling trakteerde, en op een dag, ik moet ongeveer elf jaar oud geweest zijn, nam ze het besluit om me bij haar praktijken te betrekken.
'Lumière,' weerklonk haar stem, 'kom eens hier!'
Bij het horen van mijn naam gehoorzaamde ik onmiddellijk. Moeders toorn was snel gewekt en moeilijk te ontlopen. De snibbigheden van haar ziel sterkten alleen maar de kwade krachten die in haar huisden en die haar op een dag, naar ik hoopte, tussen de vingers zouden glippen.
'Lumière, je moet wat voor me doen,' zei mijn moeder terwijl ze naar me glimlachte. Ze was helemaal opgedirkt en rook naar de honderd en één pikken die zich in haar geledigd hadden.
'Wat wilt u dat ik voor u doe, maman?'
Ze stond erop dat ik haar altijd met U aansprak. Het was een cruciale letter in de vocabulaires die haar voorkeur genoten, en omdat ik haar linguïstische principes niet wilde beledigen deed ik steeds mijn best om haar wens tegemoet te komen.
'Je moet me helpen, lieve Lumière,' zei moeder met haar zachte stem, 'maman heeft je nodig.'
Ik ging naast haar zitten op het bed en spitste mijn oren. Ze haatte het om zich te herhalen. Het was van belang dat ik alles meteen begreep.
'Vanavond heb ik een klant,' legde ze uit,' en je moet iets uit zijn broek halen voor me.'
'Uit zijn broek, maman?'
'Ja lieverd, uit zijn broek. Ik wil dat je zijn portefeuille uit zijn broek haalt. Wel stiekem natuurlijk. Maak dus dat-ie je niet in de gaten krijgt. Wanneer hij straks weer weg is, dan geef je die portefeuille aan mij.'
'U bedoelt dat ik van hem moet stelen, maman?'
Moeder schoot uit en gaf me een harde klap in mijn gezicht. De palm van haar hand brandde op mijn huid.
'Lumière!' schreeuwde ze, 'wie ben jij om de wil van je moeder in vraag te stellen? Je zult doen wat ik van je verlang!'
Ik deed het liever niet maar ging desalniettemin in op haar eis. De dwingeland wilde dat ik haar klanten beroofde terwijl zij zich door hen liet bezoedelen en het zou mijn taak zijn om tijdens die afleiding hun broekzakken leeg te halen. Ik was doodsbenauwd om op heterdaad betrapt te worden maar omdat ik geen andere keus had stemde ik in met haar kwade bedoelingen. Eens moeder bovenop één van haar klanten lag, kwam ik tevoorschijn vanachter een kleine verstopplaats waar ik me altijd schuilhield. Terwijl de klant nietsvermoedend zijn lusten botvierde op haar vlezige en welhaast onvermoeibare lichaam schoot ik in actie, vliegensvlug het geld uit zijn broekzakken graaiend en zodoende mijn eerste stappen zettend in een leven waar weldra het zaad van de misdaad zou ontkiemen.
Omdat ze eerst haar klanten liet betalen vooraleer ze aan hun uitspattingen begonnen voelden ze niet in het minst de drang in zich opkomen om na hun weinig opzichtige vrijpartijen hun broekzakken te doorzoeken. Zo zij er toch in sloegen de leugenachtige zeug achter de porseinen façade die mijn moeder was te ontmaskeren deden zij dat niet ter plekke, nooit waar wij het zagen. Tegen dat deze bedrogenen beseften wie achter deze schandelijke daad zat waren wij al lang weer naar een andere plaats verhuisd. Het verbaasde mij wel hoe makkelijk het was om anderen te bestelen terwijl ze zich aan slechte afkooksels van de geslachtsdaad overgaven, hijgend en blazend als wild geworden beesten, vertroebeld door de geneugtes van het vlees die zij niet meer in hand konden houden terwijl de zoutige zweetdruppels van de zonde uit hun poriën druppelden.
Na slechts enkele weken hadden we al een aardige som geld bij mekaar gespaard. Moeder was uitbundig in het uiten van haar tevredenheid hierover. Het was de eerste keer in maanden dat ik haar zag lachen.
'Uitstekend Lumière,' zei ze met een verhelderende blos op haar wangen, 'je doet het erg goed. Je hebt hier aanleg voor. En nu hebben we eindelijk eens wat meer geld. Ik kan nieuwe schoenen voor je kopen.'
Ondanks mijn elfjarige leeftijd wist ik dat stelen verkeerd was en dat het verboden werd in de Heilige Schrift, en dat mijn moeder per definitie, noodzaak of niet, een dievegge was, dat zij een bedriegster was en dat zij mij onbeschroomd bij haar praktijken betrok en dat ik net als haar in de afgrond zou tuimelen als ik mijn schaamteloosheden niet staakte. Het was mij echter al snel duidelijk beginnen worden dat ik ongevoelig was voor zoiets als gewetensbezwaren en dat ik daden die als schandelijk beschouwd werden probleemloos kon begaan wanneer men mij daarom vroeg. De prikkelingen die ik onderging wanneer ik het kwade bedreef waren toen al de voorbode van de monsterachtige aard die ik in mijn latere leven zou aannemen. In plaats van de lauweren eenzaam en alleen aan hun doornenkroon te laten verwelken zou ik de oogsten altijd binnenhalen. Het was een eigenschap die ik tot in de perfectie zou uitwerken.
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Ik begin te zagen (zoals ze in A zeggen). Great Stuff, alweer.
Mephistopheles: A? - manono
Je schrijft over een facet van een jeugdig leven waar weinigen benul van hebben. Door je schrijven, beeld ik me in dat deze situaties nu afspelen, ergens ver weg of heel dicht bij.
Ik blijf volgen!
Mephistopheles: Ik zuig maar wat uit mijn duim
ik blijf schrijven, al weet ik niet wanneer de volgende keer is dat ik een deel on line krijg - tessy
graag gelezen, blijf ook volgen
Mephistopheles: hopelijk krijg ik dat 3de deel er zo snel mogelijk op, veel technische probleempjes.. - hettie35
Ik sluit mij aan, ook ik vind het te boeiend om niet te volgen,
groetjes Hettie
Mephistopheles: weet grotendeels nog niet waar het verhaal zal heengaan, zo het ergens heengaan zal.. - Mistaker
Gers!
G
Mephistopheles: oef! - jan
supersterk vervolg, ik blijf fan!
grtzz
Mephistopheles: blij dat te horen - Magdalena
indrukwekkend, doordacht, afgewerkt, prachtig taalgebruik
keigoed Mephisto!
Mephistopheles: dank u dank u - Dora
Je kluistert me aan je buis, ja, maakt het geloofwaardig dat Licht leert leven naast het donker en al doorziet dat het schijnbaar dunne voorbeeld een makkelijk te verbreken doorzichtspiegel is....11 jaar, weet je alles al....
(Het was mij echter al snel duidelijk beginnen worden? Vind ik minder lekker lopen.) Is misschien: begon het me snel te dagen dat ik makkelijk gewetensbezwaren opzij zette, als het me werd gevraagd.
Mephistopheles: ja als elfjarige weet je wel al wat, ondanks beweringen van veronderstelde volwassenen dat dit niet zo is..
sommige zinnen zullen tijdens het herschrijven uiteraard nog aangepast, verbeterd worden.. - jack
Leest vlot. Veel samenhangender dan deel 1.
Interessant verhaal!
Mephistopheles: het begin is altijd moeilijk. Na een pagina of twee komt dat ritme erin - Wee
Oef, wat knap verteld.
Eigenlijk kansloos, is de jongen al, triest ...
x
Mephistopheles: spijtig dat de wereld zo veel kanslozen kent terwijl veel die de kansen krijgen ze niet benutten
|
