Volg ons op facebook
|
< terug
ONS verhaal 43
"Hoe wreed kan het leven zijn?" zuchtte Saartje.
Juist nu ze alle kansen kreeg om haar leven weer op de rails te kijgen zou ze afscheid moeten nemen van haar liefste Felixje.
"Johnny Voney kan de pot op" dacht ze kloek, "Ik kook zelf wel mijn potje."
"Monika, ik bel straks wel naar die Johnny. Eerst wil ik Felix even uitlaten en een echte draagtas voor hem kopen zodat hij zich wat meer kan bewegen als we ergens naartoe gaan."
Saartje kreeg nog een lieve knuffel en werd onder het gegiechel van Monika veel succes gewenst om voor het eerst als punkster/gothic de staat op te gaan.
Toen ze nog maar net buiten was ging haar mobieltje.
"Met Saar", zei ze stoer.
"Saartje, Willy hier. I will say this only once. Waar je ook bent, je bent net als ik in gevaar. Stap onmiddelijk in een taxi en kom naar het Hari Krishna-certrum in Durbuy. Dat is in de Belgische Ardennen. Ik betaal je taxi hier bij aankomst."
"Lieve Willy, ik ben zo blij je te horen. Ben jij nu in Durbuy? En waar is Nidjaya?"
"Die ben ik kwijt."
"Hoezo, kwijt?"
"Gewoon kwijt. Stel niet zoveel vragen, Saar. Maar door een meevallertje heb ik wat centjes in my pocket. We duiken even onder in Durbuy, hier zijn veel vreemde vogels, en dan vertrekken we in de wide world. Whatever."
Saartje vond dat Willy gekker klonk dan ooit. Zou hij weer paddenstoelen gegeten hebben?
Maar zijn voorstel klonk zeer aanlokkelijk. Als het waar was dat hij wat geld had moest ze niet dadelijk op zoek naar werk.
"Willy, I will come very soon, over enkele uren ben ik in Durbuy", zei ze en verbrak de verbinding.
Toen haalde ze haar laatste geld uit de muur.
Bij de sjiekste bloemist van de stad kocht ze het grootste boeket uit de etalage en liet dit bij Monika bezorgen, vergezeld van een haastig geschreven briefje.
"Liefste Monika en Marco,
In echte nood kent men zijn vrienden. Ik ben heel dankbaar dat jullie mij zo goed geholpen hebben. Voor ik bij Johnny aan de slag kan gaan moet ik een goede opvang zoeken voor Felix.
Hartelijk dank en misschien tot binnenkort. Liefs, Saar."
Daarna kocht ze een extravagante zwarte draagtas met stoere zilveren hendel en een aangepast halsbandje voor Felix, die meteen begon te spinnen.
Het werd al donker toen Saartje, alvorens naar Durbuy te vertrekken op straat een warme hot-dog verorberde. Ze werd aangestaard door een jongeman met zwart geverfd haar en een hanenkam. Hij droeg een zwart mouwloos leren pak en had piercings in zijn onderlip en in zijn linker wenkbrauw. Zijn armen waren zwaar getatoeeerd met vreselijke taferelen. Op de tong van een vuurspuwende draak las ze de letters J.V. De man kwam naderbij en hijgde in haar oor:"Zouden wij geen mooi paartje zijn?"
Saartje wenkte vlug een taxi, gaf de aanbidder een vette knipoog en een kushandje, en vertrok naar Durbuy.
feedback van andere lezers- Mistaker
Dit biedt weer heel wat mogelijkheden! Graag gelezen.
Groet,
Greta
MarieChristine: We hebben vijf maal inspiratie en vijf maal mogelijkheden, wat een luxe,hé.
Groetjes, M-Ch. - jan
knap vervolg M Ch., wat zal Willy blij zijn!
grtzz
MarieChristine: Ik denk ook dat Willy blij zal zijn,helaas zonder Nidjaya, maar met een nieuwe Saar. Kennen jullie in Nederland Durbuy?
Groetjes, M-Ch. - Magdalena
smile
zomaar eventjes binnengevallen en ken de verhaallijn niet, maar het is wel heel vrolijk en boeiend geschreven!
MarieChristine: Bedankt voor je reactie. Wij schrijven met z'n vijven om ter vrolijkst aan één verhaal en worden er allen vrolijk van.
Groetjes, M-Ch. - Hoeselaar
Je beschrijft het heel goed ja ook ik ken Durbuy ben er dikwijls geweest ligt ook niet zo ver van Hoeselt af. Maar in dat klooster ben ik nog nooit geweest zou er wel eens een kijkje willen nemen
Willy
MarieChristine: Ik ben daar eens op bezoek geweest en het is heel 'bijzonder'.
Bedankt voor je reactie, M-Ch. - Ghislaine
Waar dit weer toe leidt, lees ik wel van een ander.
MarieChristine: Bedankt, Ghislaine, omdat je ons verhaal volgt.
Groetjes, M-Ch. - GoNo2
Allo?Allo?
MarieChristine: Beste GoNo, je hebt de allusie begrepen. Dat was toch een grappige reeks, hé.
Groetjes, M-Ch. - manono
Wat een wending, Marie-Christine!
Die JV komt zeer luguber over! Hoog tijd om naar andere oorden te trekken. De twee pistes smelten opnieuw samen tot één.
Dank je! 't Maakt het een heel stuk eenvoudiger. Ik ga me beraden.
MarieChristine: Wat gaan we nu weer beleven in Durbuy?
Groetjes, M-Ch. - Dora
Oei, ben er moe van maar ben bijgepraat nu. OP naar de Ardennen.... ik geniet nog steeds met volle teugen
MarieChristine: Hartelijk dank voor je reactie, Dora.
Groetjes, M-Ch. - silvia
haha, ik zag een tijdje geleden een reportage over dat fameuze klooster in Durbuy, dus ik zal me perfect kunnen inleven in het vervolg, als dat zich daar zal afspelen tenminste, want wie weet wat heeft onze volgende schrijver (ster) weer in petto :-)
goed geschreven M-Ch, plezant dat Saar al direct "touch" had...
MarieChristine: Ik hoop in stilte dat we nog even in Durbuy blijven, maar we zien wel.
Groetjes, M-Ch. - tessy
Het blijft leuk hoor, gewoon een schitterend idee dat je had om met verschillende schrijvers te schrijven, de vraag wat er gaat volgen blijft groot.
MarieChristine: Wij zijn blij dat je ons blijft volgen; bedankt.
Groetjes, M-Ch. - fredvanderwal
supersaai
tot niets leidend
doorkabbelend
droesem
MarieChristine: Oog om oog, tand om tand...
|
