naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

De maan

door Dora

Ik steek in de ruimte, wroet en jank zonder tranen, op zoek naar vuur, het oude branden waar ik als kind aan landde....Hang en trek aan de sigaret, kom slaap, gloeit de nacht.
Vlak troosteloos zerkziek hart
lijdzaam verkloot vermoord leven
Had ik het mezelf maar aangedaan,
kon ik mij kastijden, zou het overgaan.
Mijn rug beslaan
met zwepen en ijzeren hete ballen
met scherpstekels eraan,
wellicht
ik zou het met liefde
voor mijn nazaat overhebben
lichamelijke pijn versus verdriet
voor geen enkele man,
nee, dat nou weer niet.
De stemmen van de TV in de achtergrond, middernachtelijke heksenuren sturen me op hol. De maan is vol.
Schroei ik koudvuur van diepverzuurde zinnen. Geen vent, Adonis noch pierement, die dat weg kan minnen.
Beter niet opletten, opzijzetten de stemmen, mijn hoofd doven, de schreeuwende Hades met auwwoedende kleuren uitzetten. Fort jullie vuile bokken op verlopen afgeroste makke schapen. Ik weet wel dat jullie wolven zijn.
Dat onvermogen dat alles naar de flikker hielp, zielige satanskinderen, jullie prentenboeken zijn op de brandstapel beland. Jullie zijn het niet waard dat ik me hier te pletter verzuip in oprecht en onstilbaar verdriet. Brandnetelende heksenketel met kokende toverdranken zijn niet aan mij besteed, ik ben een achterlijk gebakje.
Nee, er komt geen traan, de bron is drooggevallen. Nu de stroom zacht open zetten. Laat komen, durf ruiken, proeven, niet struikelen over de dag die komt. Komkom, kom dan toch. Oh zachte lieve goede, ruim de flarden op die verweerd hangen te verspochten. De lakens van mijn cactushart wapperen als een overgave vlag.
Mijn allerliefste bel me op. Ik mag je niet overvallen door het zelf te doen. Kom bij me terug.
Xie, xie de weigerachtige dood, ga weg, xie je niet, die verkiest mij langer te laten lijden.
Godsallemachtig, proef ik in mijn mond het lood van de hoop die is gedoofd. Kom ik in mijn vuurcirkel en vergeet dat men zegt te vergeten. Hoepel op, doe niet net alsof je het begrijpt. Het weten verhardt, so what, verdomme, wil ik niet met het gore verstarde in zee. De weg naar mijn zinderen, mijn hart, naar de eerlijke liefde zou ik ermee afsluiten. Ik moet die deur openlaten. Waarom moet ik overladen, dichtstoppen met stoflappen, wat zo vreselijk vermoord verminkt en verstoord in het verleden begraven ligt. Ik kan het niet ontkennen.
Als het niet was gebeurd zou ze nu hier zijn. Houd je onwijze adviezen voor je. Je luisterde nooit, niex weet, vergeet niks of fiks het aftandse loeder. Waarom zou ik smoezen verzinnen, die het Het bezinken.
Dat is juist verhinderen. Goedkeuren kan ook niet. Moet ik er door, door, effenen de weg, voor nog even geduld.

Heks, scheer je weg, met je bloedgeile mooie smoel en hoor dat ik verhaal hoe je met je jaloerse klauwen al mijn kinderen vermoordde....

feedback van andere lezers

• manono
  Hier zit Shakespeare in maar vraag me niet welke stukken. Die laatste zin bv!
  Er zit stof in voor minstens drie gedichten.
  
  Xie, xie de weigerachtige dood,... : de 'x' sluit perfect aan bij de maan, het heksachtige.
  
  
  Mag ik zeggen dat het wel wat druk is ?
  Dora: Ja dat mag je, het is een druk experiment
  zoals die stemming toe kan slaan,
  in alle hoeken staan ze, die heksen van herinneringen...oei...
• Magdalena
  Grinnik. Overduidelijk VOLLE maan :):):)
  
  Ik hou van de passie en het overweldigende zeer levendige ontstuimige ongezouten GRRRRRR!
  Dora: Dank je wel.
  Morgen geef ik een aanzet op je vraag van Bibi.
  Kan niet kort, moet in drie....drioni en Tribunaal.....
  alleen voor ingewijden in de zaal....nieuwe taal.
  Crealitera
• jack
  Knap poëtisch proza. Lekker duister van toon.
  Mooi taalgebruik. dat klassieke van shakespeare zit er zeker in.
  Dora: Oh maai mai wat een mooie feedback Jack, dank je zeer....