|
< terug
IJsbreker
In ijskou vriest het mij boven op een grove gebroken schots. Ik ben vastgevroren en het ijs kruidt, ik voel hoe de rivier kruidt, mij meevoert zonder wil. Het stuit, stoot en stuipt, de onderstroom zuigt alsof jouw geweten zich herinnert dat het iets vreselijks vergeet. Vraag me in Godsnaam niet te beweren dat er niets is.
Dat er niets is vastgevroren onderaan het ruwijs, niets is dat grijs, vaal grijs aan de geschotste onderkant wordt meegevoerd. Vraag mij gotsamme niets. Ik kan niet liegen, niet daarover. Niet over die drie zeilen.
Hoe komt het dat ik het voor me zie? Die oude driemaster.
Pareloesters die jaar na jaar, aan de onderkant van de houten boeg hun eindpunt vonden en zich nestelden als parasieten. Overtuigingen zo gesloten dat ze iedere zandkorrel van haat onverzettelijk in hebben gebed. In laagjes, traag maar taai, onvermoeibaar, laagpuur over laagzuur. Toer over moer tot parels, opdat het kwaad nooit geoogst zou worden, maar wel met kostbaarheid omwonden.
Paarlemoeren versteende getuigen van voorbije tijden,
die de gevangen haatkorrels bevrijden
van zijn natuurlijke doel,
het strand van gevoel.
De oesters moeten één voor één openweken en de kostbaarheden geoogst.
Al is er gegeseld, gelogen, met slinkse streken geprobeerd ons te breken, ijstranen als pegels hebben ook regenbogen in de vroege ochtendzon. Kleuren zijn onzichtbaar als je de zon moet verduisteren opdat je het licht niet kunt horen fluisteren.
Het. Het is goed. Het maakt niets meer uit. Het is verlegen, wat het ook is. Het vervloog, is voorbij en er is niets meer dan het zwijgen om een ketting van zilverzand mee te rijgen.
grijp ik naar die laatste halm
de verre misthoorn galmt
als stikt het en bid ik
roep
ik
schreeuw
met rauwe stem
je bent nimmer doof geweest
niets dat oploste is echt verbleekt
roep
ik
gil schril
met hese stem
zodat het ook jouw
dove oren openbreekt
ooit hoorde en sprak je
vierde je feest
weggepraat
het is nooit te laat
Nooit, totdat zelfs het zand overgaat
feedback van andere lezers- hettie35
Wat heb je dit heel intens beschreven ,grandioos!
groetjes Hettie
Dora: Dank je, was een experiment...
probeer eens wat abstrakter te schilderen... - badstop
Helaas ontbreekt het mij gevoel voor het abstrakte. Niettemin is de beeldspraak over het kwaad prachtig.
Dora: Dank je wel - GoNo2
Dank u wel!
Dora: Dank je wel - Mephistopheles
mooi mooi mooi
ik heb je schreeuw tot hier gehoord, en ik woon nochtans naast een drukke baan
Dora: Oh, ik vond het best eng deze te posten, 't is wat experimenteler dan anders, dank je.... - tessy
Een zeer geslaagd experiment. Knap geschreven Doortje
liefs
Tess
Dora: Dank je Tess, ja ik blijf proberen in allerlei richtingen - Mistaker
Yes!
(dat ik abnormaal ben, staat buiten kijf maar ik bedoelde mijn reactie in dat specifieke geval ;-))
G
Dora: ,< : ))) Yes ,
men vind mij soms ook niet sporen, erg afhankelijk van welk perspektief je het bekijkt, ik loop nooit zo lekker aan de lijndienst..dank je
|
