Passie voor schrijven
|
||
home wat is writehi(s)story? bladeren uitgeven gezamenlijke publicaties boekenwinkel manuscriptanalyse inschrijven contact | ||
top 10 wedstrijden forum hulp |
Volg ons op facebookGa naar chat |
Q-vraagjedoor elpe
Weet je, ik ben zo'n knuffelaar, dat zeggen de mensen toch. Sommigen noemen me "papa beer", al weet ik echt niet waarom. Is het misschien mijn ronde perige vorm of mijn grijze haarlokken? Ik weet het niet. Of is het misschien mijn karakter, maar nee dat kan niet want volgens anderen ben ik door en door slecht. Echt hoor! Dan is mijn leuze "beter een slecht karakter dan géén karakter". Ik weet het niet waarom men in mij "knuffelbeer" ziet. Geef me maar een lekkere of stevige knuffel, afhankelijk van de persoon met wie ik die dan uitwissel. Stevig of zacht, lief, afhankelijk van de omstandigheden en de persoon. Of anders zo'n troostknuffel, de spreekwoordelijke "uithuilschouderknuffel". Je kunt niet geloven hoe een mens daar van opkikkert. Het is alsof er iets van je afvalt, echt waar. In tegenstelling tot knuffels met bomen is het bij mensen meestal wederkerig. Laatst betrapte ik er me op, tijdens een wandeling met m'n trouwe viervoeter, dat ik een oude eik stond te knuffelen. Ergens las ik eens dat het goed zou zijn voor je aura, voor je innerlijke "ik". Met beide armen omhelsde ik de oude stoere beuk, ik denk voor eventuele voorbijgangers een vreemd zicht hoor. Of niet soms? Hier moet ik dan toch toegeven dat zo'n soort geknuffel toch maar eenzijdig is. Niet echt veel respons te voelen. Ik heb eens horen zeggen dat bomen onze slechte energie overnemen en in de plaats goede teruggeven. Waarom we knuffelen? Ik weet het niet? Jij wel?
feedback van andere lezers
|