|
< terug
"ZES" - Expeditie naar Mars - Hoofdstuk 1.7 F
De binnenste dokdeur schoof open, wat me deed opschrikken. Zarah merkte dat en blijkbaar vond ze het tijd om me vrij te laten. Nadat ze me losliet keek ze me nog eens aan.
"We hebben elkaar nog, Wozek. We kunnen ons daaraan optrekken."
Terwijl Mira in haar pak de module binnenstapte om naar naar de andere dok te gaan, liet Zarah me met dat laatste in steen gegoten achter. Ze keek nog een keer om naar me en stapte de lift in naar haar sector, zonder verder nog iets te zeggen.
Ik had het echt niet zien komen. Die innige wurggreep was al een totale verrassing op zich, zeker na haar heftige reactie eerder op de dag. Uit eigen beweging zou ik nooit zulk een contact gezocht hebben.
Ze was gelovig. Moslim. Dat betekende dat strikt genomen al kijken naar haar met mannenogen een brug te ver zou kunnen zijn. Gelukkig was al gebleken dat ze daar niet zo conservatief over deed. Men zou haar zelfs een progressieve kracht kunnen noemen, zeker tegenover veel van haar geloofsgenoten. En daarmee kon ik de vraag niet vermijden, wie van ons twee nu eigenlijk de diepste slotgracht had rond onze seksuele binnenmens.
Gelukkig bestond er een lange wetenschappelijke traditie in de Islam. Een stroming die toeliet, eigenlijk kon je zelfs zeggen, verplichtte, de Koran niet letterlijk te nemen, maar het woord van de Profeet te interpreteren met de meetbare werkelijkheid, in plaats van omgekeerd. Het was misschien wel dezelfde gedachte die twaalf eeuwen tevoren het ontstaan van de algebraïsche wiskunde had toegelaten, die in deze tijd krachten leverde zoals Zarah. Deeltjesfysicus en moslim. Een combinatie die toch ook voor veel van haar geloofsgenoten ondenkbaar bleef.
Even later hield vooral wat ze had gezegd mij nog bezig. Zodanig zelfs dat ik niet merkte dat Ben op me was afgekomen.
"Wozek?"
Ik draaide me om en zag terloops dat Rick ondertussen in de controlezetel zat. Ben zijn ogen stonden flets, nat en rooddoorlopen. Ongetwijfeld net zoals de mijne. Ik begreep daar en dan dat ook Ben van haar moest gehouden hebben. Of dat nog altijd deed. Daarmee viel de mentale weerbaarheid van de Malinees niet te onderschatten. Zelf was ik er nooit uitgeraakt of het pad van mijn hartstocht echt naar haar was beginnen leiden, maar dat van Ben leek ik ineens te lezen als een rechte snelweg naar Caitlin toe.
Ik antwoordde Ben met een simpele hoofdknik, want ik wist niet wat ik moest zeggen. Hij bleef kalm in zijn woorden.
"Laat ons even samen de lift nemen."
Het mocht duidelijk zijn dat hij me iets wou zeggen zonder oren aan de muren. Zarah had de westlift genomen, dus gingen we in de andere binnen. De deur sloot zich en Ben drukte op een knop om naar boven te gaan. Onze blikken kruisten zich, en het werd duidelijk waarover hij het wou hebben.
"Ik heb Anne over de stralingsbron op de rooster gelegd daarnet. Ze reageerde zoals je dacht."
"En?"
"Er wordt om de dertig uur een blokje uitgestoten, maar ze zei dat ze zich niet bezig hield met wanneer dat juist gebeurt."
"Denk je dat ze de waarheid sprak?"
"Moeilijk te zeggen. Maar er is een manier om dat tijdstip te weten te komen: met de controlecomputer. Die berekent hoeveel energie we nodig hebben om onze versnelling op peil te houden, via de totale massa van ons schip."
"Dat is maar een kleine verandering, is dat merkbaar?"
"Niet met gewoon naar de gegevens te staan kijken denk ik. Onze snelheid, massa, afgelegde weg, enzovoort, worden allemaal opgeslagen, maar zulk een sprongetje valt eigenlijk nog binnen de ruis op de metingen."
"Dan kan ik op een computer in de chemische sector daar een statistische analyse op loslaten. Ruis of niet, zoiets is statistisch significant."
"Ik zal de gegevens morgenvroeg tijdens mijn controleshift beginnen doorsturen. Ik hoop dat er snel één wordt uitgestoten dan. En dat Rick en John die datatransfer niet opmerken tijdens hun shift."
"Ik denk dat we alletwee weten dat in het geval van John, zoiets een utopische gedachte is. Ik zal wel gewoon zeggen dat ik die gegevens enkele dagen nodig heb voor mijn werk. Weet hij veel."
Ben glimlachte alleen maar even. Ondertussen stond de lift al geruime tijd stil aan de bovenste leefsector. Ben moest naar de onderste, dus bleven we nog even binnen staan.
"Nog snel iets anders, Wozek. Ik heb haar sector eens wat doorzocht en daarbij kwamen een paar eigenaardigheden boven. Wel, vooral één dan. Normaal zou ik dat eerst persoonlijk aan jou hebben getoond, maar nadat we opstaan begint de vergadering. Ik zou wat willen voortmaken, dus je zal dat dan samen met de rest moeten ontdekken."
"Denk je dat het belangrijk is?"
"Waarschijnlijk is het niets, maar we zien wel."
Ik knikte en stapte uit de lift. Met de witte middengang door te benen naar mijn sector, de derde deur links, dacht ik toch vooral nog aan Zarah. Ben had mij wel wat nieuwsgierig gemaakt, maar we gingen wel zien wat het was, wanneer het tijd was, want ik had al lang genoeg om in mijn nachtrust te verwerken.
Het duurde niet lang voor ik in mijn sector de slaap kon vatten. In de tussentijd bleven mijn gedachten tennissen tussen Caitlin en Zarah.
-----
Wordt vervolgd
feedback van andere lezers- hettie35
Je wordt steeds sterker in je schrijven, ik blijf je graag volgen.
groetjes Hettie
Wardibald: Hopelijk blijft het zo..
|
