Volg ons op facebook
|
< terug
Dover Beach .4
Gloria keek de kring rond. 'Wat vonden jullie van onze vertolking?'
'Ik kreeg er zowaar een halve erectie van,' zei de man met de doodgraverskop droog.
Er klonk een schaterlach op, sommigen proestten het uit.
'Ik een héle,' beweerde Quentin trots.
'Ik voelde um,' riep met blijde stem de kokette, nog jong uitziende, sensuele vrouw die zijn moeder was.
Rogier en Jabba keken elkaar verbijsterd aan.
'Het deed me denken aan wat ik in Japan heb meegemaakt,' zei de sushi- connaisseur. 'Ze hebben daar seksclubs waar ze op gezette tijden speciale middagen aan Kinshinsokan Monogatari, of te wel Mama Love, doen. Het zijn speciale feestjes waar gewone huisvrouwen op af komen met hun teenage zonen, eerst om te kijken, later om ook mee te doen.'
Er werd opgewonden gemompeld en er werden hoofden geschud.
'There is nothing good or bad, but thinking makes it so,' klonk Gloria's heldere stem boven het rumoer uit.
'Ja, daar heb je het weer, dacht Rogier. Weer zo'n beroemde Hamlet-zin: Niets is van zich zelf goed of slecht, maar ons denken heeft het ervan gemaakt. Zou dat waar kunnen zijn?
De man die in Japan was geweest ging rustig door: 'Al van kindsbeen af worden jongens in dat land door hun moeders seksueel verwend; als ze klein zijn om ze in slaap te sussen, later om ze te belonen voor goede schoolprestaties - Japan is een verschrikkelijke prestatie- en mannenmaatschappij, zoals jullie weten. Moeders doen er alles aan om hun schoolgaande jongeren aan te moedigen en van dienst te zijn. Ze zeggen tegen hun gestresste zonen: het is niet goed dat je het met jezelf doet, daar krijg je een laag IQ van, laat mij je helpen, je mag mijn lichaam gebruiken; ik wil ook niet dat je problemen krijgt met de meisjes op school, have sex with me instead.'
Iedereen was er stil van.
'Maar wat gebeurt er als die hardwerkende vaders er achter komen wat hun echtgenotes en zonen achter hun rug aan het doen zijn?' vroeg de doodgraver.
'Die vaders hebben daar geen enkel probleem mee; integendeel, ze moedigen het juist aan. Soms nodigen Japanse zakenlieden hun baas of collega's uit bij hen thuis voor zo'n moeder-zoon performance als entertainment; to help finance a business deal, bijvoorbeeld.'
Een man schraapte zijn keel en zei: 'Ik heb gehoord dat hun manga's - nee, niet de tropische vruchten natuurlijk - vol staan met beelden van dat soort seks. Dat vinden ze daar heel gewoon.'
'Dat zouden we hier in England ook moeten hebben,' vond de vrouw die een van de hofdames zou spelen in het toneelstuk van de Fauwkesfamilie. 'Die Mama Love clubs, bedoel ik. Inplaats van al die typisch Engelse jongenskostscholen waar ze alleen maar homo van kunnen worden.'
'Hear hear,' riep iemand. Er werd instemmend geknikt.
Jabba en Rogier keken elkaar vluchtig aan maar zeiden niets.
'In Amerika moest onlangs een moeder-zoon koppel voor de rechter verschijnen,' zei de man uit Japan. 'Omdat ze regelmatig op feestjes hun act opvoerden. Ze deden dat al jaren; je kon ze inhuren om een show te geven tijdens een verjaardags- of kantoorfeestje bijvoorbeeld. Een maal per maand werden de twee thuis uitgenodigd bij een rijke dame, de moeder van drie puberzonen - goed voor hun seksuele ontwikkeling, beweerde de vrouw. Ook kon men video's van het paar huren of kopen, die opgenomen waren door buren en familieleden. In de rechtszaal verklaarde de vrouw dat ze niet geweten had dat zoiets in Amerika niet kon, ze was van Japanse oorsprong en in haar moederland was wat ze deden "common practice".'
Er viel weer een stilte, iedereen stond perplex.
'Ja, we kunnen nog best het een en ander leren van die Japanners,' zei Gloria. 'Niet alleen sushi bars enzo... maar eh, wat vonden jullie van onze Hamletinterpretatie? Moeten we er nog een schepje boven op gooien om het nóg spannender te maken? Was het wel over-the-top genoeg?'
Er werd instemmend gemompeld en geknikt.
'Wat vonden jullie van onze vertolking?' vroeg Gloria die half overeind gekomen was en haar jurk enigzinds moest fatsoeneren - een stukje jurk was van haar schouder gegleden tijdens de woeste moeder-zoon scène. 'Jullie die bleek en bevend dit aanschouwen als figuranten of publiek dit stuk bijwonen...'
'Consensual incest is iets dat diep verankerd ligt in de Japanse maatschappij,' betoogde de sushi-man, die van geen ophouden wist. 'Daar gelden andere regels...'
'Jullie gingen veel verder,' merkte iemand op.
'Maar nog niet ver genoeg?' vroeg Gloria. Ze keek naar Rogier, die het dichtst bij haar stond. 'Kwam onze versie een beetje overeen met de filmversie, wat denk je?' vroeg ze aan hem. En toen, nogmaals, haar stralende blik bestreek de hele kamer, vroeg ze: 'We all want to know what our Rogier, our tall, goodlooking continental boy, thought of our performance, don't we?'
'Yes,' riep iedereen.
Dat van alle aanwezigen, juist hij door die mooie, indrukwekkende vrouw aangesproken werd! Om zijn mening werd gevraagd door haar.
'Vond je het opwindend?'
'Dat zeker,' zei hij bedeesd.
'Kunnen wij, Quentin en ik, daar nog een schepje boven op doen? Wat vind je?' Ze keek hem met grote ogen belangstellend en verwachtingvol aan.
Hij werd er verlegen van. Hij knikte maar wat. 'Nou, met dat kettinkje, misschien,' stamelde hij.
'Kettinkje? What do you mean? Heb ik iets gemist?'
'Een kettinkje met een medaillon eraan - dat miniatuurportret van de overleden koning, dat Hamlet in zijn hand houdt,' probeerde hij. Zijn stem klonk onzeker.
'Yes... what about it?
'De filmacteur deed nog iets op het eind van die scène, een rare vlugge beweging, net voordat hij van het bed afkomt en het lijk van Polonius wegsleept. Hij stopt het portretje haastig terug tussen haar... in haar boezem. Het ging razend snel.'
'Show me,'zei ze, 'doe dat eens bij mij, doe eens voor.'
Hier had hij niet op gerekend. Dit was niet de bedoeling. Wat moest hij doen? Hij had zo maar wat gezegd. Om ook een duit in het zakje te doen. Meer niet. Gewoon om zijn steentje bij te dragen aan de discussie. Omdat zij het woord tot hèm had gericht. 'Het is niet zo belangrijk,' protesteerde hij zwakjes.
'Komaan, je hebt ons nieuwsgierig gemaakt,' zei ze vleiend. 'Vinden jullie ook niet?' vroeg ze aan de aanwezigen. 'Jaaa...' riep iedereen. Hij kon er niet meer onderuit.
'Het was een klein, onbelangrijk detail eigenlijk,' sputterde hij tegen. 'Om daar nou zo de nadruk op te leggen... wat hij daar bij zijn moeder doet met dat sieraad...,' zei hij bedeesd.
'Laat eens zien, doe het eens voor wat de film-Hamlet bij zijn moeder doet. Bij mij! Het moet iets zijn wat wij allemaal niet hebben gezien. De hectische filmscènes wisselen zich ook in zo'n moordend tempo af...'
Hij stond besluiteloos voor haar.
'Doe het eens voor, schroom je niet.'
Anderen zeiden nu ook: laat zien, ons is niks opgevallen.
'Daar staat hij "als versteend, verstijfd van angst, verbluft en sprakeloos,' kwam de commentaarstem van een van de Shakespeare-adepten. Een ander zei: '... besluiteloos tussen zijn wil en oogmerk en doet niets...' en ' zo maakt denken lafaards van ons allen en zo verbleekt de vastberadenheid.' Flarden van Shakespeare -zinnen waren het, wist hij. Hij mocht hen niet teleurstellen. Hij moest zich niet laten kennen.
'Kom eens hier lieve jongen,' zei ze, 'come on!'
Jabba gaf hem een duwtje. Hij deed wat er van hem verlangd werd en deed een paar stappen naar voren zodat hij dicht bij de sofa stond. Ze reikte haar arm uit naar hem en pakte zijn hand. Ze trok hem nog dichterbij, zodat hij met zijn knieën tegen de bank stond. Ze bleef hem met haar mooie grote ogen aankijken. Hoe moest hij zich hier uit redden?
'Priscilla, darling, geef our continental friend even je Gothic hangertje zodat hij kan voordoen wat hij met zijn scherpe jonge ogen in de film heeft zien gebeuren maar wat ons allemaal is ontgaan. "Wij zijn geneigd, op onze leeftijd, ons slimmer dan de feiten voor te doen, zoals het jonger slag juist weer te weinig aan oordeelzin bezit."'
Hij keek beteuterd naar het kettinkje met de medaillon dat Priscilla hem in zijn vrije hand toegestopt had. Een zilveren rond ding ter grootte van een munt. Er stond een zilveren doodshoofd op afgebeeld; langs de rand stond in gotische letters: In Goth We Trust.
'Als we dat stukje op de dvd nog eens kunnen bekijken...' probeerde hij nogmaals. Bijna smekend wendde hij zich tot Quentin die met een maniakale grijns aan het voeteneind van de bank zat.
'Nee, laat jíj het ons nou zien,' zei de vrouw die nog steeds languit op de bank lag en zijn hand vasthield. 'Wat jij wel en wij niet gezien hebben. "Tegen de achtergrond van mijn onkunde zal jouw kunde fel afsteken, als een ster tegen de zwartste nacht." Ze trok hem langzaam naarzich toe terwijl ze half overeind kwam.
En toen gebeurde het. Haar borst schoot uit de bovenkant van haar jurk tevoorschijn. Er werd ooh en aah geroepen, de fotograaf schoot toe.
'Honi soit qui mal y pense,' riep de diva met heldere stem boven het rumoer uit. Ze deed geen moeite om met haar andere hand haar borst terug te plaatsen waar die hoorde. Rogier keek er verbaasd naar: daar lag ze met haar afgezakte jurk, haar schouder bloot en haar ene verrukkelijke borst. Hij kon zijn ogen er niet van af houden.
Ze bleef aan zijn hand trekken totdat hij over haar heen gebogen stond en een moment later half boven op haar lag. Hij was bang. And, in short, I was afraid - het waren de woorden van T.S. Eliots Prufrock die hem door het hoofd schoten uit een gedicht dat Quentin nog niet lang geleden op school had behandeld. 'Het ogenblik mijner glorie heb ik op zien flikken. En, kortom, ik was bevreesd.' Zo luidde het Eliot-citaat, nu wist hij het weer. En hij wàs bang, echt bang. Bang dat hij een halve erectie zou krijgen. Of een héle. Kon zomaar gebeuren!
'Don't be afraid of my breasts,' zei Gloria lief, alsof ze zijn gedachten geraden had. 'They are full of the milk of human kindness. Maar die woorden komen uit een heel ander Shakespeare-stuk, uit Macbeth: eerste bedrijf, vijfde scène. Of hebben jullie Macbeth nog niet gedaan op school?'
Hij schudde zijn hoofd schaapachtig van nee.
'Wees jij nu eventjes mijn Hamlet.'
Hoe kon hij zomaar voor Hamlet spelen, het onmogelijke werd hier van hem geëist. Hij moest en zou een Hamlet voor haar zijn, niet meer de onbeduidende schooljongen maar de heroísche figuur uit de wereldliteratuur! 'No! I am not Prins Hamlet, nor was meant to be...' herinnerde hij zich de angstige woorden van de vertwijfelde Prufrock. Hij voelde zich danig op de poef gesteld. Haalde ze alleen maar een lolletje met hem uit? Tot vermaak van haar grote schare bewonderaars?
'Come on, do it, man!' riep Quentin. Ook anderen drongen erop aan.
'Of zal ik mijn dochter op hem loslaten,' vroeg Gloria aan de omstanders.
Weer zo'n uit z'n verband gerukte zin uit Hamlet, wist Rogier.
'Neee,' riep iedereen. Ze hadden er duidelijk schik in.
'Toe maar jongen,' moedigde ook Priscilla hem aan. 'Als jij mijn Hamlet zou zijn en je zou mij in de muizenvalscène vragen "Dame, ontvang je me in je schoot?" zou ik in ieder geval niet als die preutse Ophelia antwoorden met "Nee prins, u bent ondeugend," maar ik zou "mijn kuisheidsschat ontsluiten voor jouw hardnekkig en onstuimig dringen". Ze keek hem guitig aan. Er werd gejoeld, geproest, ze had de lachers op haar hand.
'Kom, mijn jongen. I must be cruel, only to be kind,' zei Gloria glimlachend terwijl ze hem over zich heen trok zodat hij op haar kwam te liggen. 'Derde bedrijf, vierde scène: de slaapkamerepisode,' riep ze.
The Prufrock moment forced to its crisis.
'Vanaf het moment dat de koningin haar zoon tot zwijgen brengt door hem plotseling hartstochtelijk op de mond te zoenen,' riep Gloria. En onmiddellijk voegde ze de daad bij het woord. Het tweetal werd luid toegejuicht. Hij voelde zich geheel week worden, in haar opgenomen, opgeslokt. Een wel héél lange, hevige, diepe kus. Het bracht een lichte duizeling bij hem teweeg. Toen ze ermee ophield en hem losliet, moesten ze er beiden van hijgen. Ze keek hem verheugd in de ogen.
Er was een diepe stilte rondom hen gevallen.
'En nu stop jíj bij mij dat hangertje terug tussen mijn borsten, precies zoals je dat in de film hebt zien doen,' gebood ze toen ze beiden hun adem terug hadden gekregen. De man met het fototoestel zat geknield vlakbij en klikte en klikte. Van boven, close-up, van opzij.
Rogier frummelde wat onhandig met de medaillon, hij wist niet goed hoe hij deze intieme handeling ten uitvoer moest brengen. Met haastige vingers wilde hij het sieraad netjes in de brede gleuf tussen haar blote en haar halfverborgen borst positioneren maar hij was te zenuwachtig. Hij probeerde haar borsten niet aan te raken. Hij voelde de aanraking van haar wangzachte huid tegen zijn vingers. Met haar hand belette ze hem in zijn voorzichtige poging zijn eigen hand direct terug te trekken, ze hield zijn hand stevig op zijn plaats. Ze hield zijn hand op haar melkwitte zachte borst en tepel. Tot er genoeg plaatjes waren geschoten. Sensationele plaatjes zou het opleveren voor de krant van morgen. Vette krantenkoppen: Schoolboy fumbles famous actress' boob. Outrageous! De hele school, Craynbourne College, zou er van weten. Hij durfde zijn gezicht daar niet meer te laten zien.
Hij keek opzij naar de grijnzende gezichten van de opgewonden toeschouwers. Priscilla slaakte een kreet en met een loom gebaar hief ze een arm en bracht haar hand naar haar voorhoofd. Ze riep: 'Wee mij, die gezien heeft wat ik zag; zie wat ik zie.'
Gloria liet hem gaan. Hij krabbelde overeind. Er waren nu wel genoeg foto's gemaakt, zeker. Er werd luid geapplaudisseerd voor beiden. Ze gaf hem een lieve glimlach en wendde zich tot de oudere heren.
Later nam ze de jongens terzijde en zei dat ze konden blijven slapen als ze dat wilden, boven waren slaapplaatsen genoeg. Jabba bedankte haar voor haar aanbod maar vertelde dat hij met zijn ouders had afgesproken dat ze thuis zouden komen, dat een taxi hen zou komen ophalen.
|
