|
< terug
Spider .1
Ik kende hem nog van school, van Rendall College, waar hij een klas hoger zat. Zijn bijnaam Spider had hij te danken aan zijn lange slungelige ledematen en zijn kleine kop met daarin twee pientere, priemende oogjes. Zijn echte naam herinnerde ik me niet meer. Op het feestje in Frankston waar ik hem na jaren weer tegenkwam, bewoog hij zich met trage bewegingen en achteloos gemak onder de aanwezigen, waarbij hij af en toe in iemands gezicht grijnsde en wat gekke opmerkingen maakte waardoor er hier en daar uit de groepjes pratende en drinkende gasten een daverend lachsalvo opklonk. Iedereen leek onder de dertig, behalve een zakenman wiens gezicht ik herkende van foto's in de krant en de gastvrouw die met haar groene oogschaduw en vuurrode lippen probeerde haar leeftijd te verdoezelen. Er werd flink gedronken. Ook Spider liep rond met een halfvol whiskyglas in zijn hand waar hij steeds eventjes van proefde.
'Who's that guy?' vroeg mijn iets oudere zus Cheryl. 'En hoe komt hij hier terecht?'
Ik wist wat ze bedoelde maar zei:'Per auto, neem ik aan, net als iedereen hier.' De hele oprijlaan en de straat voor het riante huis stond vol met auto's van feestgangers die na afloop met veel te veel op weer achter het stuur zouden kruipen.
'Nee, ik bedoel, wie heeft hem uitgenodigd? Wie is hij?'
'Dat is Spider, een oude schoolvriend. Hij is met mij meegekomen.'
Mijn zus keek me ongelovig aan. Ze had me eerder op de avond in m'n eentje zien binnenkomen. Spider was er toen al. Ik zag hem met zijn kop en smalle schouders uitsteken boven het gewoel.
Ik wenkte Spider die op dat moment net terug kwam van de open keuken waar hij twee whiskyglazen had bijgevuld. Een ervan overhandigde hij aan de wat oudere man die bekend stond als een big-shot businessman, over wie de dagbladen onthullingen hadden gedaan. Zo te zien ging de man niet erg gebukt onder de financiële schandalen. Spider maakte zich met merkbare tegenzin los uit het groepje en waadde naar ons toe. Ik stelde hem aan Cheryl voor als Spider, an old school buddy from way back. Spider knikte dankbaar en vertelde een zot verhaal over die keer dat we beiden narigheid hadden bij Old Jock McVitty, de geschiedenisleraar, toen we op het Rendall College zaten. Het verhaal was totaal onwaar want op school had ik nooit problemen met leraren gehad en ook had ik niet bij Spider in de klas gezeten. Toch lachte ik hartelijk mee en knikte instemmend toen Spider, een lange slappe hand op mijn schouder, zei: 'Weet je nog wel?' Mijn zus werd weggeroepen door de gastvrouw en Spider ging terug naar de in opspraak geraakte zakenman. 'Thanks buddy.' zei hij nog.
Ik liep wat verloren rond in de drukte, ging hier en daar bij wat uitbundige feestvierders staan. Behalve de gastvrouw, een wat rare vrouw die bevriend was met mijn zus, en Spider, kende ik niemand. Vrienden en kennissen van mijn zus ging ik meestal liever uit de weg. Ik hield trouwens niet van feestjes. Ik besloot niet te veel te drinken. Een kind van een collega was onlangs doodgereden door een dronken automobilist en sindsdien was ik nogal gebeten op alcomobilisten. Ik ging bij de enorme ramen van de voorkamer staan en keek uit over Port Phillip Bay met daarboven de heldere sterrenhemel. Ver weg, aan de overkant van het donkere water, kon ik nog net de lichtjes zien van de buitenwijken aan de andere kant van de Melbourne.
In de keuken zag ik Spider voorovergebogen bij het aanrecht staan. Ik kon van waar ik stond niet goed zien wat hij zichzelf inschonk. Achter hem stond een fles Johnny Walker op de keukentafel. Een half glas whisky stond ernaast. Op dat moment werd ik aangesproken door de vrouw des huizes, een nymfomane blondine die The Merry Widow werd genoemd sinds haar echtgenooot twee jaar geleden zelfmoord had gepleegd. Zij kon het zich veroorloven ieder weekend een feest te geven want haar man was schatrijk geweest. Met een glas in de hand kwam ze dicht tegen me aan staan.
'Hello darling, I hear you came with a friend - a male friend!' Ze keek me wazig aan. Ik keek in de diepte van haar decolleté. Spider gleed met een gemompelde verontschuldiging langs ons heen met twee halfvolle glazen, waarvan ik had gezien dat het linker glas de Johnny Walker was.
'What a pity. What a waste of a good man,' zei the hostess met slepende stem.
'A good man is hard to find,' mompelde ik voor me uit. Met m'n ogen volgde ik Spider.
'A hard man is good to find,' lispelde de nymfomane gastvrouw terwijl ze met haar vrije hand langzaam en plagerig over m'n gulp streek. 'But I haven't found one yet this whole evening.'
Ik verwijderde mijzelf van de geile dame. Ik zag dat Spider de Johnny Walker aan de zakenman gaf en dat hij een beetje in de buurt van de man bleef rondhangen. Hij luisterde aandachtig naar de gesprekken die de man voerde met deze en gene.
In de keuken zag ik even later de fles Johnny Walker, maar op het aanrecht, op de plaats waar ik Spider voorovergebogen had zien staan, zag ik alleen wat lege kopjes en een gele theepot. Ik deed het deksel eraf, keek erin, stak m'n vinger erin, rook eraan en proefde. Koude slappe thee. De kleur was identiek aan die van whisky.
feedback van andere lezers- Anjer
johny walker voor thee, goed gevonden grt Anjer - jan
en dan met dit weer...graag gelezen!
grtzz
|
