Volg ons op facebook
|
< terug
Hoe Anjer ontstond
Hoe Anjer ontstond
De vraag kwam ietwat onverwacht, nu ze weet dat ik me op het schrijven toegelegd heb. "Ik zit op een ideetje te broeden" klonk het. Zomaar midden in het kerstdiner, dat ik overigens moest bereiden omdat dit een 'verplicht nummertje' is, of zo noem ik het. Nu over dat ideetje, "maar of het niet te vroeg is?" Te vroeg, te vroeg voor wat ? "Om mijn levensverhaal door u te laten schrijven!" Mijn mond viel open van verbazing, nee, eerder van ontsteldheid. Hoe durfde zij me zoiets vragen! Dat dit voor mij een ondenkbaar feit is, ligt geworteld in een ver verleden. Mijn eigen levensverhaal. En omdat dit wansmakelijk met het hare verbonden is en het mijne doorkruist is het enige denkbare mogelijk, mijn eigen levensverhaal schrijven. Dit wordt voor mezelf een rouwproces, aan de hele wereld, of die het lezen willen, mijn ziel blootleggen.
En of zij het lezen zal? Waarschijnlijk wel, omdat het uitgegeven zal worden, ze nieuwsgierig is, het persé zal willen lezen, ook al raad ik het haar af. Als ze het leest,… Dan breek ik haar, dan breek ik mét haar, dan heb ik waarschijnlijk haar dood op haar geweten!
Volgens mijn psycholoog, die ik recent bezoek, zou dat het beste zijn wat ik zou kunnen doen, breken met haar. Maar zoiets doe je niet op 1,2,3, gaat gepaard met hevige ruzie, geroep, getier, gescheld en in mijn gedachten dan een hartaanval bij haar. Maar daar moet ik leren van af te stappen. Mijn psycholoog zegt dat wat ik tot nog toe verhul, slechts het topje van de ijsberg is. Wel staat het vast dat er een kering van het tij moet komen. Ik wil van dat verstikkende gevoel af. Die negatieve energie waartegen ik op moet boksen kost me al mijn positieve energie zodanig dat de balans nul is. Door het inwendig opslaan van al die negativiteit, de jarenlange stress, ontstaat het chronisch vermoeidheidssyndroom, zonder dat de daar dan echt depressief van wordt.
En was zij het alleen dan was het vast nog overkomelijk, maar er is die tweede die steeds meer op haar begint te lijken. Jaloers, vernederend, kleinerend, achterbaks, maar op zo'n sluwe manier dat niemand iets in de gaten heeft, ik ben degene die waanideeën heeft, illusies, niet goed in der bovenkamer. Er zijn weinige mensen die doordringen tot hun diepste ik, hun zijn, alleen degene die close zijn met hun. Die kennen hun karakter, hun manier van handelen.
Ik heb van één van de andere schrijvers commentaar gekregen op mijn gedicht pesten, dat ik niemand zo rechtstreeks mocht aanvallen, maar ik hoop dat deze persoon nu begrijpt dat al die negatieve gevoelens je ook ziek kunnen maken, en dat er niets anders rest dan die negatieve energie terug te kaatsen naar diegenen die je eerst rechtstreeks en zeer persoonlijk aanvallen. Ik ben nog maar 5 minuten aan het schrijven en de woorden vloeien op papier, zo snel dat mijn handen nauwelijks kunnen volgen. Ik ben er ook van overtuigd dat zo kanker ontstaat met nog andere factoren erbij dan. Als een trigger weliswaar. wordt vervolgd
feedback van andere lezers- greta
"Ik ben er ook van overtuigd dat zo kanker ontstaat"
Ik heb dit ooit besproken met de psych, er is geen bewijs voor maar hoogstwaarschijnlijk speelt een ernstig verlaagd energie- en weerstandsniveau tijdens een stressvolle fase in het leven wel mee.
Anjer: lijkt mij of je er wat van afweet greta, je zit er toch ook niet mee? bedankt voor het lezen in ieder geval! grt Anjer - teevee
En toch, Anjer, moet je voorzichtig zijn. Je mag en moet het eigenlijk van je afschrijven. Maar ik zou het (voorlopig althans) zeker niet uitgeven. Je gooit in zekere zin jouw eigen bloed te grabbel. En wie weet: komt tijd, komt raad! Ik heb zo 'n schoonbroer gehad die mij het bloed onder de nagels pitste. In 't begin dacht ik ook: Hier maak ik een boek van! Dit moet iedereen maar eens te weten komen! Ik heb het allemaal opgeschreven, daarna opgeborgen en nooit meer bekeken. Wat gebeurd was deerde mij nadien niet meer! Ik hoop dat dit ook bij jou het geval is en geloof me: dit zou het beste zijn!
Anjer: Bedankt teevee, spijtig genoeg was dit slechts het topje van de ijsberg, en ik moet het inderdaad van me afschrijven om er dan mischien?! vanaf te zijn maar of ik dan genezen ben? grt Anjer - hettie35
Ik ben benieuwd wat je nog verder hier zal plaatsen, ook ik heb al eens over het onderwerp pesten geschreven, veel mensen kennen niet de omvang en weten niet wat voor een impact het geeft op iemands verdere leven. Ik ga je schrijven volgen dat is een feit.
Groetjes Hettie
Anjer: ja dat vind ik heel fijn hettie zoals ik jou volg, het spijtige is dat het maar al te waar is en ik het graag anders had gezien! grt Anjer en al wat ik je wensen kan voor het nieuwe jaar he!! - Dora
Ik herken hier veel in en ben voor openheid... Ik heb het met mijn moeder op weten te lossen door het niet uit de weg te gaan...Haar veranderen kon niet maar er zelf anders in staan wel.
Er zijn jaren achteraan gekomen waarin we een betere verhouding kregen... Doch geen geval is gelijk... ieder schrijft zijn eigen waarheid. Ik ken het verhaal ook van de andere kant en geloof me, machteloosheid maakt moeder en kind ook erg deprie
Anjer: ja dora, ik heb zelf ook kinderen hetzij nog jong, maar ik zal nooit met mijn kids zo doen gelijk mijn moeder met mij gedaan heeft! bedankt voor het lezen, dit autobiografisch ding. grt ANjer - jan
blijven schrijven met de moed der wanhoop desnoods, het geeft een invulling aan een leegte, waar bij u woede huist, dus elke steen is een bladzijde, je kunt het afbreken en heropbouwen, afbreken is pijnlijk(puur autobiografisch) ik schrijf ook autobiografisch (de £Vloek) soms werk ik eraan als de nood het hoogst is) neem de tijd, je moet je ego ontzien en vooral voor jezelf schrijven vanuit je buik....
Anjer: thanks jan, en aan iedereen voor de reacties! grt Anjer - Hoeselaar
Ik sta versteld van je openheid en oprechtheid. Je beste psycholoog ben je nog altijd zelf. Schrijf alles van je af en of je het nu anderen laat lezen of niet dat moet je voor jezelf uitmaken maar schrijven moet je. Doe het alsof er je eigen leven vanaf hangt enkel zo krijg je inzage van wie je nu uiteindelijk bent en daar gaat het toch om, of niet?
Willy
Anjer: ja bedankt voor je reactie willy, ik ben daar juist over aan het twijfelen, omdat iemand me dat ook zei, of je dat wel in het openbaar zou gooien, weet nog niet, zal wel zien! grt Anjer
|
