|
< terug
Het komplot (31)
Verdonck had die nacht geen oog dicht gedaan. Dat een onbekende zijn vrouw zo maar op straat had aangeklampt, vlak voor hun woonst, toen ze wilde naar binnengaan, maakte hem ongerust. De boodschap of beter gezegd de waarschuwing die hij op die manier had ontvangen kon daar niets aan veranderen. Zodra hij die morgen op kantoor kwam, had hij onmiddellijk een fotokopie gemaakt van het kaartje met de handgeschreven waarschuwing en het origineel naar het diensthoofd van de technische recherche gebracht voor grondig onderzoek naar vingersporen en mogelijke resten van DNA materiaal, zoals opgedroogd zweet en dergelijke meer.
Opnieuw bekeek Verdonck de fotokopie van dat verdomde visitekaartje, dat hij in die A4-briefomslag had gevonden.
'VOOR EEN BETERE WERELDORDE, vzw .' stond op de voorzijde te lezen, met daaronder het adres en een telefoonnummer. Geen persoonsnaam.
Verdonck toetste het telefoonnummer in op zijn gsm. Een bezettoon was het antwoord. Hij wachtte een paar minuten en probeerde dan opnieuw. Zelfde resultaat. Daarom telefoneerde hij naar zijn medewerker, rechercheur Gruytens en vroeg hem om te komen. Al enkele minuten later stapte deze het kantoor van zijn overste binnen.
"U hebt mij nodig, chef?"
"Ja, ga zitten."
Verdonck vertelde hem nu, wat zijn vrouw de vorige dag was overkomen.
"En? Wat zat er in die briefomslag?" wilde Gruytens weten.
Verdonck toonde hem de fotokopie van het visitekaartje. Gruytens las naam en adres van de vzw en las dan de handgeschreven tekst op de keerzijde.
"Neemt u dat ernstig, chef, of denkt u, dat dit een grap is?"
"Als ik mijn vrouw mag geloven, zag die man die haar heeft aangeklampt er niet uit als een grappenmaker. Ze klonk doodsbang, toen ze mij belde en mij vroeg om onmiddellijk naar huis te komen."
"Die tekst kan wel van alles betekenen. Het is misschien een bedreiging. In ieder geval probeert iemand jou bang te maken. Wat ga je nu doen?"
Verdonck trok even de schouders op, haalde zijn gsm tevoorschijn en toetste opnieuw het telefoonnummer in, dat op het kaartje stond gedrukt. De beltoon ging toen contact werd gemaakt, maar niemand nam op. Alleen het geluid van de beltoon bleef rinkelen in zijn oor.
"Daareven kreeg ik steeds de bezettoon," zei Verdonck, "en nu neemt niemand op. We kunnen maar best ter plaatse gaan zien en hopen dat daar iemand aan te treffen is."
"Oké, chef, maar ik bel eerst nog naar de telefoonmaatschappij om te vragen aan wie dat telefoonnummer is toegekend."
Het telefoonnummer bleek niet op naam van een persoon te zijn toegekend, maar aan de vzw Voor een betere wereldorde. De facturen moesten worden gestuurd naar de President Roseveltlaan, 254, Brussel. Dit was hetzelfde adres als op het visitekaartje.
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- Wee
Nou, da's wel een miniem oplichtend sluierpuntje zeg.
Je houdt ons lekker nieuwsgierig zo!
Graag gelezen weer.
julien_maleur: De spanning erin houden hé Wee! Die commissaris moet ook nogal nieuwsgierig zijn om de oplossing te kennen, niet! Bedankt voor het lezen.
groetjes Julien - Danvoieanne
nieuwsgierig, nieuwsgierig naar het vervolg ....
julien_maleur: Mijn fantasieduiveltje heeft wel al een idee voor het vervolg, maar ik zal nog een paar uurtjes moeten schrijven. Bedankt voor het lezen en een fijn weekend.
groeten
Julien - Reinhilde
Dit heb je knap gescreven, zeer boeiend, leuk om lezen;
julien_maleur: dank je Reinhilde, voor binnenwippen en jouw appreciatie.
gr JM
|
