Volg ons op facebook
|
< terug
Koppelaarsters
"Miezeren zonder echt begin en het einde is ook een beetje zoek," opper ik nog voorzichtig.
"Nee, joh, nog effe wachten, het wordt zo direct lekker, mjammie buitje hier en daar," lispelt Loes en Lies murmelt: "Erectoraal, vief en lief." Gebiologeerd loert het tweetal beneden zijn navel.
"Dat zie je in één oogopslag. Berengoedje en hij is vast ook het langst." vult Loes bijna kwijlend aan. In gedachten noem ik haar sex-in-the-country en Loes pushup-op-oorlogspad. Het is me wat, maar het moet toch niet gekker worden met hupse bejaarden. Mijn gekreukelde visite zwijgt. De Elletjes, zo kortwiek ik Loes en Lies voor mezelf, zijn totaly weg van het hogedrukgebied op de demonstratievideo.
"Ja ja, hij hangt het langst. Uitgevloerd op de bank! Luierkontend in de softste velourse kussens en als het kan laat hij zich het liefste oraal besmoelen, koffie met slagroom rechtstreeks zijn mond in spoelen. Twee zoetjes graag, geroerd en voorgekauwd. Door de stoot die toevallig het dichtst in de buurt is. Van de set, zeg maar." doe ik melig en denk het mijne over de bui die ik achter hem zie hangen.
Dat gentlemanlike heeft hij zeker. Ik vrees echter alleen op gezette tijden. Dat 'overkomt' hem, schat ik in, gezien zijn diepe zonnebankbruin. Zodra HET hem zint. Dan is het "Take 22 klap klap," en hup, komt hij fluks uit de bank gekatapulteerd. Licht opgeveerd haant hij als de voorste rechtop in de wind, kracht zeven. Hij kan volgens mij inderdaad best stormachtig wezen. Als donderstralende jager staat hij zijn mannetje, maar dat gebeurt pas als HET joekels van ogen heeft met gigagrote gulzige pupillen, die wel een hagelbuitje willen. Zodra HET blond voorbij wulpst loopt hij er Noord-noordwest draaiend vanuit zee alle benen voor uit zijn instapschoenen, wed ik. Dan is hem geen moeite teveel, smijt hij met geld om met alle geweld te scoren. Tot over zijn oren in de ban van zijn vooruitstrevende jongeheer. Gewis, dan waait hij als een windhoos mee. Zolang de platinawitte gekrulde extentions maar niet op of tussen haar benen staan, want daar heeft hij een hekel aan. Géén natuurlijke beharing en zeker niet op de tanden. Het is ook handig als het lichte depressietje enkel maar siliconen cummulus humulus in haar bloesje heeft. Geen grijze cellen in het geplamuurde hoofdje. HET mag wel hersens hebben, maar ze niet gebruiken. Ze moet voornamelijk lekker ruiken, want de rasechte goedweermijnheer herkent zijn lekker stuk aan de parfum. Zo is dat met natuurmensen. De kleur van de nagellak, het aantal graden tussen hak en plateauzool van zijn wellustige lagedrukgebied is bepalend.
"Is het geen strak zonnestraaltje?" vragen L&L gelijktijdig als de videoband stopt. Ze kijken me verwachtingsvol aan, maar ik haal mijn schouders op, zal wel ondankbaar lijken.
"Glad gefotoshopt...En wat nu?" probeer ik naïef. Het duo lacht alsof ik een geweldige bak heb verteld.
"Omdat dit toevallig je weertype niet is. Alweer je type niet is?" blijven ze me vasthoudend uithoren.
"Oei, niet alweer helemaal of helemaal weer niet?" plaag ik, ondertussen beseffend dat ik niet eens dorst heb van deze aangeleverde instantkanjer waar ik zelfs gratis niet lauw van loop. Te goed geboend.
"Nou ja, geen handvol maar een landvol. Ze hebben er nog meer." Oh nee, denk ik. Spaar me.
"Moet dat nou echt dames?"
"Ja! Mens, er komt er vast wel één bovendrijven waar jij het goed mee vinden kan."
"Ja, eh, lieve meiden, maar één is het probleem ook niet. Ik kan er meer hebben, eh... van dit soort, maar ik blijf niet drijven op gladde praatjes in windkracht tien met minimum temperaturen onder nul in het kader van broodnodige geestelijke ontwikkeling of innerlijke beschaving. Ook niet in snikheet weer met geile beurs. Mijn zwembandjes zijn inmiddels chronisch. Die leg ik niet in een paar tellen op het nachtkastje."
"Mens, daar gaat het toch niet om!" maken de Elletjes mij wegwijs en ze hopen me en passant meteen ook even van mijn door hun uitgedachte minderwaardigheidscomplex af te helpen.
"Is het al eens in jullie opgekomen dat ik die heupextentions expres heb gekweekt?" vraag ik en dan weten ze het zeker: ik moet naar hun psychiater. Mijn hart laten liften, hakken op naalden laten lassen, de lippen stiften en het wordt onderhand ook tijd mijn oogleden te laten optakelen. Men knikt beslist meelevend.
"Dames, ik ben juist blij dat ik de helft niet meer kan zien langs het overhangende vel. Niet bemiddelbaar wegens te drassig, te vette kleigrond noemen ze dat bij het KNMI."
De meiden, ze willen graag goed in de markt liggen, halen hun schouders op en giebelen de deur uit. Met de sportschoenen al aan. Onder hun trainingspak weet ik het opzichtige veel te strakke glanspak. Te hoog opgesneden zodat de correctiebroeken eronder vandaan piepen, inclusief de extra vormende sportbeha's. Bang over te schieten gaan ze langs de 70-plusgym om haltertjes te drukken. Zo schattig. Ze kwamen hun Benjamin opbeuren, meesleuren, maar ik slip in mijn warme wijde huispak en lig later heerlijk op de bank naar de Duitse TV te koekeloerskie. Onzichtbare mensen met leuke, vreemde of ingewikkelde verhalen. Life radio op de TV. Domian is homo, daar val ik geen buil aan...
feedback van andere lezers- ivo
het gesublimeerde in een vewarrend beeld, alles danst en speelt zoals gedachten die allemaal ongeorderd blijven doorspoelen zoals een video of dvd die op een versnelde snelheid spelen
Dora: De vlugge tijd, flitst hier over weersberichten heen in donderwolken van associaties. Ik wilde even spelen met dubbele betekenissen. Dank je Ivo
|
