Volg ons op facebook
|
< terug
Lotgevallen van een thuiskweker (slot 1)
'De thuiskweker scheidt er mee uit'
De 'Titel' van dit laatste verhaal geeft al aan dat er iets goed fout ging. En dat ging er, ik kan u verzekeren dat u na het lezen hiervan u eens goed achter de oren krabbelt, ondanks de toch wel hilarische toestanden.
Maar deze laatste gebeurtenis was de ultieme reden die de deur dicht deed. De deur van het kweekhok wel te verstaan.
Ik had een knip gebeuren, en alles verliep wat betreft de voorbereiding goed. Boodschappen waren in huis, want de mensen moeten verzorgd (eten dus). Het was op een zondag en de knippers waren s'morgens om half zeven gearriveerd. Dit viertal had al regelmatig geknipt voor mij, dus waren geen onbekende.
Het betrof twee mannen en even zoveel vrouwen.
Marian en Fret, een echtpaar, althans zij leefden samen.
Een vrouwtje Antje, die normaal achter de bar werkte, en een jongere kennis van mij Karel. Een malloot maar zeer goede knipper. Hij was zwaar verslaafd geweest, nu aan het afbouwen zoals dat heet. Hij was nog stevig aan de metadon en lustte ook wel af en toe een blowtje. Verder hij had een Indonesische vriendin, en sprak evenals mij, het 'Bahasa Indonesië'. Waar hij zeer trots op was, en dit ook regelmatig gebruikte.
Ik antwoordde hem dan altijd in het Nederlands terug, daar ik het niet zo netjes vond in gezelschap.
Ik zei hem dat dan ook regelmatig, maar dat ging er om de een of andere reden niet meer in bij hem.
Nou had: 'Kareltje' zoals ik hem noemde, een probleempje. Hij wilde altijd bier drinken tijdens het knippen. Het is een bekend verschijnsel dat oud verslaafden veelal aan de drank gaan, waarom? Het is nu eenmaal zo.
Dat had het gevolg Fret ook een liefhebber van deze toch wel heerlijke versnapering er ook al vroeg mee startte.
Het zal ongeveer een uur of negen geweest zijn toen zij wederom een blikje bier vroegen. De meiden wilden verse broodjes en koffie.
Tot dusver alles gewoon. Het knipgebeuren was altijd boven op de hal voor het hok. Dit omdat dan de deur van de tuin op een kier kon staan en de a afzuiger c.q. luchtfilter op maximale kracht de stank weg zoog.
De wierook brandde, de rozengeur was gespoten.
Ik had alles gedaan wat er gedaan moest worden.
Echter toen ik het gevraagde boven bracht, maakte Marian een opmerking tegen Fret waarvan mij opdat moment de waarschuwing ontging.
'Neem je nu alweer een blikje, kijk je uit dadelijk ben je weer ziek,' zei ze enigszins kribbig.
'Ziek vroeg ik, hoezo uitgeweest gisteravond, lekker wezen zuipen bij Antje?'
Ik wist ze kwamen daar praktisch iedere avond.
'Ja, maar hij is helemaal niet in orde, hij was vannacht flink ziek, trouwens al een paar keer deze week. En hij weigert naar de dokter te gaan,' snauwde Marian nu.
'Ouwe rot hoert niet zo, let jij nu maar op je eigen, dan heb je zat te doen,' aldus Fret
Ik hoorde het al weer het knippen zat goed een beetje wrevel onder elkaar was goed. Want ik wist dan werd er niet zoveel gepraat. Dus waren zij er waarschijnlijk vroeg mee klaar. Maar het liep totaal anders. Rampzalig anders, bijna ongeloofwaardig anders. Gedenkwaardig, eng spannend en droevig. Binnen enkele uren zou de situatie compleet veranderen. In een onwezenlijke toestand.
Het zal ongeveer twee uur in de middag gewest zijn dat ik dat ik boven (daar waar het knippen gebeurde) geroepen werd. 'Fret' vroeg mij of hij misschien even een uurtje kon gaan liggen. Nu had ik een bank staan in de logeerkamer dus ik daar kon weinig bezwaar tegen hebben. Let wel, indien de anderen knippers akkoord waren. Dus ik zei hem als hij dat nodig vond hij dat beslist moest doen, maar ik zei hem ook dat ik hem wel thuis wilde brengen. Dat dan de overige drie knippers het maar moesten doen. Maar dat idee wuifde hij weg met een, 'nee nergens voor nodig', beetje hoofdpijn van gisteravond niks bijzonders. Het zou zo weer over zijn.
O.k. dan kijk maar wat je doet. Marian zei nog dat hij dat wel meer deed, en dat het inderdaad wel met een uurtje over zou zijn.
Maar het liep anders. Toen ik later die dag weer eens ging kijken of het al opschoot. Lag Fret nog steeds te slapen.
'Laat hem maar liggen, zei Marian'
Karel keek mij aan en zei tegen mij in het Indonesisch,
'maar we delen de poen nu door drie, ik ga niet voor een zieke vent zitten knippen'.
Daar had hij een punt, en de twee meiden konden daar alleen maar mee akkoord gaan.
Tegen de avond rond een uur of zeven was het klaar.
Het afval werd in de vuilniszakken gedaan het tuinsetje, vier stoelen en rond tafeltje ging de tuin weer in. Kortom alles schoon achtergelaten. De afzuiger stond nog vol aan en een enkele lamp brandde voor de warmte. Een zwenk ventilator zou de warme lucht gelijkmatig verdelen over de uitgespreide wiet op de droogmatjes.
De drie hadden zich weer omgekleed. En hun hevig naar wiet stinkende kleding in de bekende plastictassen gepropt om mee naar huis te nemen.
De drie zaten nog even beneden in de huiskamer
een sigaretje te roken. Karel wederom een pilsje en de meiden een frisdrankje.
'Nou ik zal hem maar wakker maken, zei Marian die gek blijft slapen.'
Zij ging naar boven. Ik was ondertussen bezig zoveel mogelijk schoon te maken. Want rotzooi heb je altijd. Het afknipsel loop je door het hele huis dus hield ik dat gedurende de gehele dag goed bij.
Karel had huist de T.V. aangezet om naar de sport te kijken, toen Marian mij riep.
'Kom eens even helpen.'
Ik ging naar boven, en daar stond in de badkamer zich vasthoudend aan de wastafel en ondersteund door Marian, Fret. 'Dat gaat niet goed, kijk eens die ogen,' zei Marian.
En inderdaad het ging niet goed met Fret.
slot volgd
feedback van andere lezers- verf
hi hi
Ivan: erg bedankt voor het lezen , vr/gr Ivan - Mistaker
wat een verhaal zeg!
groet,
greta
Ivan: Er komt meer Greta let op, nog gekker, vr/gr Ivan
|
