|
< terug
Een beestig verhaal (voorlopige titel)
Voorwoord :
Samen met Silvia & Marie-Christine trachten we een verhaal op te bouwen (te laten leven) waarin ieder van ons één (of twee) personages voor zich neemt. Alleen een algemeen kader en een aantal kaakters werden vooropgesteld. De rest van het verhaal is een "over en weer" van dialogen samengevoegd met korte tussenstukjes die één of andere wending in het verhaal moeten toevoegen .
Het is aan de lezer om alles te ontdekken.
Een volwaardige titel zullen we pas helemaal op het einde toepassen omdat we niet echt weten waar dit zal eindigen. Alles is mogelijk.
Het eerste deel hebben we - De ontmoeting - genoemd omdat we ergens moesten starten en op deze manier de karakters konden tot leven laten komen. Lees hierna het eerste deel van de ontmoeting.
Veel leesplezier en kom maar op met de commentaar.
========================================================================
I.- Ontmoeting:
De groen ontluikende boomtoppen en struiken gloeiden als het ware bij de warme voorjaarszon. Het voorjaar deed alles en iedereen ontwaken.
Bas kwam mistroostig aangelopen in het park. Louis, zijn beste maatje, had op hun flat een halfuur naar hem zitten staren zonder één woord te zeggen. Hij leek wel een zombie. Zelfs hij, "Bas de trieste" zoals hij al wel eens werd genoemd, was er stil van geworden. Na wat aandringen en het aantonen wat hij juist verlangde, waren ze er samen op uit getrokken naar het park tegenover hun appartementje. De warmte van deze voorjaarsdag had hem afgemat in hun aircoloze flatje en de nieuwe buitenlucht deed hem goed. Frisse lucht opsnuivend nam hij zijdelings de geur waar van een vreemd iets. Aan het poortje werd het duidelijk. De competitie was al toegekomen en stond op 10 meter van hem vandaan. Een diep zacht gegrom kwam uit zijn diepste ik.
Het onderwerp van zijn ergernis kwam argeloos de weide opgestoven, enthousiast zijn bazinnetje, een frêle blonde schoonheid van voor in de dertig, aan zijn leiband meeslepend. De hond in kwestie, een chocoladebruine labrador, was de puppieleeftijd nog maar net ontgroeid en leek enkel te bestaan uit poten en een onweerstaanbaar sympathiek koppie. "Bandiet, je laat me nog verongelukken" hijgde het bazinnetje buiten adem, "ik hoop dat ze je wat manieren bijbrengen in de hondenschool". Bij het woord hondenschool versomberde de blik van Bandiet. Vanaf morgen moest hij 2 keer per week naar school, en hij werd al bij voorbaat doodongelukkig. "School...ik wil helemaal niet naar die rotschool" dacht hij somber "ik wil spelen, in de tuin of in 't park, of hier op de weide, maakt niet uit, maar niet naar school..." Uit pure rebellie liet hij zich op zijn buik zakken en vertikte het van nog één poot te verzetten.
Preciosa, een fluweelgrijze lady-Greyhound, had vandaag geen zin in de wandeling naar de hondenweide. Ze was net terug van Barcelona waar ze dagelijks in de vloedlijn had gewandeld en waar ze erg genoten had van de zeebries en het verfijnde eten. Maar zoals het een echte dame past hield ze haar gevoelens voor zich, en stapte fier door het park. Ze wist dat ze er goed uitzag met haar lange poten, haar slanke taille en gekrulde staart. Bovendien droeg ze een fijn zilveren halsketting met Swarovskisteentjes en bijpassende leiband. Met haar gevoelig hondenverstand begreep ze dat ze als steun en toeverlaat moest fungeren voor haar bazinnetje. Astrid was pas gescheiden en het enige gezelschap dat ze hadden was elkaar. Toen Preciosa dan eindelijk de hondenweide binnenging meende ze ook wat tristesse te bespeuren in de al aanwezige Bassethound, en zelfs in de rebelse Labrador.
Door een onverwachte rukwind sloeg het groene poortje van de hondenweide met een klap dicht. Alle omstanders reageerden verschillend. Links zag je een witbruinzwart gevlekte viervoeter zich neerleggen op de grond achter de benen van z'n begeleider. Rechts zag je dan weer een grijze schim op en neer springen van angst en aan de overzijde van het plein leek het alsof de chocoladebruine potigaard springveren in zijn benen had. Zo plots de rukwind opkwam, zo plots verdween deze en bedaarde alles en iedereen.
Grommend om het komende onheil bleef Bas stokstijf staan. Staart recht omhoog en zijn linkerpoot opgeheven in de richting van zijn neus. Het lawaai deed hem schrikken en in een reactie plantte hij zich neer op de grond. Of Louis nu verder wilde of niet, HIJ zeker niet. De leiband trok zo hard om zijn hals dat hij hijgend met bloedrood doorlopen ogen en bang naar zijn beste vriend keek. Neen, mensentaal was niet zijn ding, maar door zijn houding kon hij toch bereiken dat Louis stopte. Louis knielde neer en streelde Bas zachtjes achter zijn enorme flaporen en gebaar dat Bas wel kon appreciëren, hem ontspande en hem verder deed gaan.
Bandiet had zich verbazend snel hersteld van de schrik en liep alweer met zijn neus tegen de grond al snuffelend verder. Hij had dat pittige ding met het verwaande snoetje in de gaten en loodste zijn bazinnetje kordaat in haar richting. "Daar gaan we weer" foeterde deze laatste binnensmonds "waarom heeft mijn hond toch altijd een voorkeur voor salonpoppetjes?" Een ontmoeting tussen Bandiet en het opgedirkte hondje hield onvermijdelijk een confrontatie tussen haar en de eigenares van het beestje in, maar ze had al lang gezien dat het bekakte mormel een hondse kopie was van "het mens". Niet bepaald iemand waar ze anders spontaan een praatje mee zou slaan.
Met een iel gejank maakte Preciosa duidelijk dat ze zo vlug mogelijk weer naar huis wilde. Ze rook onweer en vreesde dat haar mooie pels nat zou worden. Snel hurkte ze neer voor haar plasje en trok haar bazin naar de uitgang. Voor het poortje keek ze nog even om en zag de jonge Labrador snuffelend haar kant op komen. Zou Astrid het goedkeuren als ze even terugsnuffelde? Hij zag er wel sympathiek uit. Astrid merkte echter niets van haar vragende blik, want zij stond met interesse naar een man te kijken die troostend zijn hond achter de oren krabde. Toen ging Preciosa geduldig zitten. Het onweer leek over te waaien. Als Astrid weer zin kreeg in een praatje met andere dierenliefhebbers verdwenen misschien ook de donkere wolken uit haar gemoed.
../.. (1/2)
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Dit kan een leuk verhaal worden, ik wacht nog met een beoordeling
Willy
elpe: dankje - Wee
Leuk om kennis te maken met de (zeer) uiteenlopende karakters
van zowel de honden als hun baasje/bazinnetjes :)
Ik heb genoten van deze ontmoeting.
x
elpe: dankje,
|
