Volg ons op facebook
|
< terug
De ongecensureerde Marcus Antonius (10)
Een week later werden de militaire acties hervat. In tegenstelling tot wat Antonius er in zijn hoofd van gemaakt had, liep het voor hem op een stevige ontgoocheling uit. Zijn manschappen waren oververmoeid geraakt en toen het allemaal goed en wel voorbij was had Hirtius deze zwakt prima weten uit te buiten om zijn vijand een beslissende nederlaag toe te dienen en zo een einde te maken aan de perikelen rond de stad Mutina. Voor Hirtius zelf was het echter een pyrrusoverwinning daar hij gesneuveld was in de strijd en niet had kunnen zien hoe Antonius er uiteindelijk met zijn staart tussen zijn benen vandoor gegaan was. En alsof dat nog niet genoeg was, bezweek de andere consul, Gaius Vibius Pansa, aan de verwondingen die hij tijdens voorgaande schermutselingen opgedaan had waardoor Rome zonder consuls kwam te zitten en een machtsvacuüm ontstond waarvan ze niet wisten wat ze er mee aan moesten. Antonius zelf verging het ook niet al te best na de nederlaag. Wondenlikkend was hij met het restant van zijn troepen op de vlucht geslagen. Hij trok naar het noorden, waar hij de Alpen overstak om bescherming te gaan zoeken bij Marcus Aemelius Lepidus, de gouverneur van de provincies Gallia Narbonensis en Hispania Citerior, en de man die het forum romanum door zijn soldaten had laten bezetten toen hij gehoord had wat er met Caesar gebeurd was. Hoewel hij een patriciersmannetje van de bovenste plank was en geen gelijkenissen vertoonde met de boerse, niet zelden ongeciviliseerde staat van zijn waar Antonius blijk van gaf, droeg hij de samenzweerders geen warm hart toe en was hij in zijn geheel niet opgezet met een nieuwkomer als Octavianus.
'Ze hebben je er dus van langs gegeven als ik het goed begrijp,' zei Lepidus tegen Antonius toen deze een gesprek met hem aangevraagd had, 'en blijkbaar kan niemand het hen kwalijk nemen aangezien je handelingen volstrekt onconstitutioneel waren. Hoe haalde je het in je hoofd Decimus Brutus zijn provincie te willen ontnemen terwijl hem dit door de Romeinse staat toegekend werd? Je had toch moeten weten dat je er heibel mee ging veroorzaken en dat de senaat niet machteloos zou toezien hoe jij de grondwet met voeten trad?'
'Decimus was betrokken bij de moord op Caesar,' reageerde Antonius, zijn best doend de deuk die zijn ego te verduren gekregen had niet te veel te laten opvallen, 'en als ik mij niet vergis heeft hij daar nog steeds geen gepaste straf voor gekregen.'
'Misschien niet' reageerde Lepidus, 'maar de ene misdaad proberen vergelden door een andere te begaan is vragen om problemen. Je had geen blokkkade mogen laten opzetten voor Mutina. Nu ben je officieel tot staatsvijand verklaard en ben ik in principe volledig bij mijn recht als ik je hier en nu gevangen laat nemen en naar Rome transporteer om terecht te staan.'
'Dat zal je niet zonder slag of stoot bereiken, Lepidus. En zeker niet zonder je zwaard. Heb je wijn?'
Lepidus knikte. Hij was man van adel, natuurlijk had hij wijn. Hij gaf opdracht aan een bediende om het verzochte te gaan halen en nadat Antonius er enkele gretige, Dionystische teugen van genomen had vervolgde hij zijn spraak.
'In ieder geval zal je de situatie waarin je verkeert goed moeten aanpakken,' zei Lepidus, 'Cicero zal er in de senaat voor zorgen dat je naam besmeurd wordt, nu meer dan ooit. De weinige krediet die je bij hem nog had, heb je nu gegarandeerd verspeeld. Wat zijn je plannen?'
'Ik heb lang gereisd om tot hier te geraken,' antwoordde Antonius, 'recht over de Alpen ben ik gegaan, net zoals Hannibal, al was het in de tegenovergestelde richting en met veel minder manschappen. Het was een lange, vermoeiende tocht met veel ontberingen. Ik heb bedorven water gedronken en in het wild groeiende vruchten en wortels moeten eten. Ja, ik heb zelfs boomschors gegeten, op die manier het leed delend met de rest van mijn soldaten, zoals een respectabel aanvoerder behoort te doen. Dat alles heb ik echter niet gedaan om me nu in de zeik te laten zetten door een wandelende klucht als Cicero. Die vuile rat en zijn bende hielenlikkers zullen me er niet onder krijgen. Ik ben van plan om terug naar Rome te gaan zodra ik weer op krachten ben en jij moet me daarbij helpen.'
'Ik?' bracht Lepidus met een verwarde blik uit, 'wat wil je van mij?'
'Je manschappen,' antwoordde Antonius, 'en in ruil daarvoor krijg jij het tweede commando, net na mij dus, als je me snapt?'
'Waarom zou ik het commando over mijn soldaten aan jou overdragen?' vroeg Lepidus die geen moeite deed zijn verontwaardiging te verbergen.
'Omdat je manschappen naar mij zullen overlopen zodra ik het van hen vraag,' antwoordde Antonius, 'ze kennen me Lepidus, en ze zijn veel loyaler aan mij dan aan jou. Velen van hen dragen je niet bepaald op handen naar ik de indruk heb. Weet je wel wat ze allemaal achter je rug over je zeggen?'
'Wat?' bracht Lepidus verbouwereerd uit, 'wat zeggen ze dan van me?' '
'Jij bent een patriciër,' begon Antonius uit te leggen, 'jij bent hoog van geboorte en veel te aristocratisch. De soldaten houden meer van iemand als hen. Iemand die dezelfde hoeren naait en er geen probleem mee heeft wijn te drinken uit dezelfde beker. Ze hebben graag een zure pisgeur in hun aanvoerders een geen aroma dat hen aan al het gekakel op het forum romanum doet denken.'
Lepidus hulde zich in stilzwijgen. Dat hij niet bijster populair was bij de soldaten had hij altijd al geweten en dat Antonius daarentegen als een waardig drinkebroer beschouwd werd eveneens. Het zou hem hoogst waarschijnlijk inderdaad niet veel moeite kosten om de manschappen voor zijn kar te spannen. De vernedering zou te groot zijn. Bovendien was meedoen nog altijd belangrijker dan verstoten te worden. En dus besloot hij, zij het met een gezonde dosis scepsis, de troepen samen te voegen en zelf het tweede commando erover te aanvaarden.
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Jaja, Toontje kent geen weinig scrupules, maar dat wisten we al natuurlijk. Salve.
Mephistopheles: hij kan ze niet veroorloven die scrupules - Mistaker
Dit heb ik echt nodig, een superlekker, goed geschreven verhaal. Mijn dank is groot Meph!
Groet,
Greta
Mephistopheles: blij dat ik je kunnen bekoren heb - MarieChristine
In één teug gelezen. Nieuwe uitdrukking : meedoen is belangrijker dan ... verstoten te worden!
Mephistopheles: in sommige gevallen is dat wel zo denk ik - Dora
Dat leest weer als een trein. Zo herkenbaar hoe loyaliteiten worden gevromd.
Leuk, jij verhaalt via de geschiedenis over hetzelfde als wat mij altijd bezig houdt.
Maar wellicht draait het altijd wel om hoe mensen elkaar gebruiken en bespelen.
( had Hirtius deze zwaktE)
Mephistopheles: gemeenschappelijke doelen creëren soms interessante vriendschappen
|
