naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

De ongecensureerde Marcus Antonius (11)

door Mephistopheles

In Rome was de tijd ook niet blijven stilstaan. Zeker niet de gebeurtenissen op de politieke arena aangezien consuls Hirtius en Pansa in de strijd gestorven waren en de taak nu in het vooruitschiet lag twee nieuwe capabele mannen te vinden om de openstaande vacatures in te vullen.  Maar allereerst waren er de dankbetuigingen. Dankbetuigingen aan de overwinnaars van Mutina, de jongeling Gaius Octavianus, wiens vuurdoop een succes gebleken was, en natuurlijk Decimus Brutus, die zijn provincie als gouverneur verdedigd had en stand had weten te houden tot de hulptroepen gearriveerd waren. Het was tevens Decimus geweest die de door Hirtius tot wanorde geslagen troepen van Antonius achterna gezeten had en achtervolgd had tot ze achter de Alpen verdwenen waren. De verdrijving van de vijand en het behoud van de stad Mutina waren prestaties die hooglijk gewaardeerd werden en dus had de senaat besloten om Decimus Brutus te belonen met een triomftocht, een zeldzame gebeurtenis en de grootse eer die een aanvoerder die zijn manschappen onder de adelaars van Rome in de strijd geworpen had te beurt kon vallen. Gaius Octavianus kreeg echter geen triomftocht toegekend.   'Hoe kunnen jullie Decimus Brutus een triomftocht gunnen en mij tegelijkertijd ontzien?' klaagde Octavianus ontzet tijdens een gesprek met Cicero. 'Hoe kunnen jullie dat doen terwijl jullie donders goed weten dat ook ik aanwezig was in de strijd bij Mutina en dat ook ik mijn leven gewaagd heb voor Rome?'  'Mijn jongen toch,' reageerde Cicero vaderlijk, 'je hebt nog je hele leven voor je om een triomftocht te houden. Er zullen nog gelegenheden genoeg zijn. Bovendien heeft Decimus het grootste aandeel geleverd. Je moet leren accepteren dat Rome een meesteres is die soms de ene, soms de andere huldigt. Je mag het nooit persoonlijk opnemen. Eens er emoties aan te pas komen wordt het gevaarlijk. Dat is hoe  je adoptievader ten onder gegaan is.'  'Mijn vader was het slachtoffer van verraad,' verdedigde Octavianus, 'hij was het slachtoffer van samenzwering en moord. Het had niets met zijn persoonlijke emoties te maken.'  'En zijn verhouding met Cleopatra dan? En het kind dat hij bij haar gewekt heeft? Zijn dat geen bewijzen dat hij zijn emoties niet onder controle had? Ze is zijn ondergang geworden.'  'Cleopatra zal krijgen wat haar toekomt,' zei Octavianus zelfverzekerd, 'net als Brutus en Cassius trouwens.'  'Doe geen uitzinnige uitspraken over zaken waarvan je de volle draagwijdte niet weet,' antwoordde Cicero uit de hoogte, 'Cassius en Brutus worden sterker. Cassius heeft manschappen achter zich gekregen in Syrië en de omliggende gebieden. Hij was er populair toen hij er gouverneur was en heeft er nog steeds veel aanhang. Samen met wat hij uit die provincie weet te persen aan geld en manschappen en de veteranen uit Pharsalus die Brutus achter zich gekregen heeft zullen ze het ons knap moeilijk kunnen maken. Als je het mij vraagt, moeten we ons bij hen aansluiten. We kunnen haast geen tegenstand bieden. Daar zijn we militair niet sterk genoeg voor. Bovendien zou een bondgenootschap met hen ons goed van pas komen in onze strijd tegen Antonius.'  'De enige reden waarom veteranen uit Pharsalus Brutus zouden willen volgen is omdat hij een diepe geldbuidel heeft,' reageerde Octavianus minachtend.  'Is dat niet dezelfde reden waarom jij zoveel soldaten kunnen ronselen hebt? vroeg Cicero gemelijk.  'Ze volgen mij omdat ze in me geloven,' antwoordde Octavianus, 'ze volgen mij omdat ik de erfgenaam ben van Caesar en ze volgen mij omdat ze weten dat de zaak waar ik voor strijden zal de hunne is. Ze volgen mij, Cicero, omdat ze weten dat ik ben wat Rome nodig heeft. Daarom dat ik besloten heb mezelf kandidaat te stellen voor het consulaat.'  'Wat?' bracht Cicero onthutst uit, 'het consulaat? Jij? Je bent nog een jongen! De minimum leeftijd voor het consulschap van Rome is veertig jaar. Jij bent nog niet eens halfweg.'  'Desalniettemin zal ik mij kandidaat stellen,' hield Octavianus vol.  'Niemand zal je kandidatuur aanvaarden,' sprak Cicero tegen, 'je bent te jong. Het is tegen de regels en principes van de republiek.'  'Dan zal ik het afdwingen,' zei Octavianus.Hoewel hij erom bekend stond de zaken graag aan te dikken, had Cicero geenszins overdreven met zijn bewering dat Cassius niet stilzat en met de dag sterker werd. Op relatief korte tijd had hij een legermacht weten te verzamelen en was hij een bedreigende factor geworden. Om ervoor te zorgen dat hij genoeg soldij had om zijn volgelingen te kunnen vergoeden voor hun diensten, was hij op rooftocht gegaan in het oosten. In Tarsus, de hoofdstad van Cilicië, eiste hij vijftienhonderd talenten goud als tribuut van de inwoners, die kostbare gouden voorwerpen uit de tempels haalden en vrije burgers als slaven verkochten om aan zijn wensen te kunnen voldoen. Het leverde hen een totaalbedrag van vijfhonderd talenten op, wat slechts een derde was van wat Cassius geëist had, maar omdat hij wist wanneer een gepluimde kip kaalgeplukt was, was hij verder getrokken naar Eusebia Mazaca, de hoofdstad van het koninkrijk Cappadocië. Daar liet hij de koning in hoogsteigen persoon, Ariobarzanes III, die al negen jaar op de troon zat, ter plekke executeren omdat deze hardnekkig geweigerd had de vereiste donaties te betalen. Vervolgens werd de stad geplunderd en leeggeroofd, waarna Cassius door het gebergte van Phrygië trok en van daaruit naar de Egeïsche Zee, waar hij zich samen hoopte te voegen met Brutus om gezamenlijk met de wapenen de strijd met hun vijanden aan te gaan.     'Daarom dat het een goed idee van me was om onze troepen samen te voegen, Lepidus,' zei Antonius tot zijn nieuwe partner in crime. 'Cassius' troepenmacht wordt met de dag sterker als we de geruchten uit het oosten mogen geloven. Spoedig zal hij zich bij Brutus voegen en zullen hun troepen zich verenigen en samen optrekken naar Rome.'  'Veronderstel je dat ze de strijd aanbinden met het leger van de senaat of denk je dat ze zich zullen unificeren met hen?'  'Ik ben ervan overtuigd dat Cicero hen met open armen zal ontvangen,' zei Antonius, 'maar dat Octavianus in alle talen zal weigeren samen te werken met de moordenaars van zijn vader, al is hij in Mutina in de bres gesprongen voor Decimus. Hoe dan ook, we zullen waakzaam moeten zijn.'  'Cassius' manier van handelen in het oosten verbaast me,' sprak Lepidus, 'ik schatte hem hoger in.'  'Naar het schijnt krijste Ariobarzanes als een slachtvarken toen hij voor de ogen van zijn onderdanen neergestoken werd,' zei Antonius, 'het moet er een waar schouwspel geweest zijn.'  'Het bewind van Ariobarzanes III werd officieel door Rome goedgekeurd,' morde Lepidus, 'in overeenstemming met de wensen van de republiek werd zijn opvolging aanvaard. Cassius heeft een bondgenoot van Rome vermoord. Dat is een daad die op burgeroorlog aanstuurt.'  'We zijn al in burgeroorlog,' zei Antonius, 'wanneer ga je dat eens inzien?'  'Een burgeroorlog waar jij geen onbelangrijk aandeel in geleverd hebt,' klaagde Lepidus, 'als jij niet zo heftig gereageerd had rond die kwestie in Mutina zouden de zaken er nu anders voor staan.'  Een betichting waar Antonius zijn twijfels over had, daar hij wist dat er geen rust en stabiliteit zou zijn zo lang Brutus en Cassius soldaatje aan het spelen waren en hoogst waarschijnlijk naar Rome zouden optrekken net zoals Caesar met zijn soldaten gedaan had.

feedback van andere lezers

• Dora
  Jaja, de jeugd in volle overtuiging ... intrigerend hoe dat doorheen de hele geschiedenis overeind blijft.
  Mephistopheles: zo hoort het ook want er zijn te veel oudjes die er een soep van maken
• koyaanisqatsi
  Dat die gasten niet doodmoe werden van al die intriges. Maar ja, dat zal wel eigen zijn aan machtswellustelingen zeker?
  Mephistopheles: eigen aan de mens in het algemeen denk ik
• Mistaker
  Heel fijn om te lezen!
  
  Groet,
  Greta
  Mephistopheles: fijn om schrijven ook, als de woorden willen komen tenminste
• Wee
  Top!
  x
  Mephistopheles: dank!