|
< terug
Beestig verhaal 4.1
........
Toen Louis die ochtend zijn postbus leegde, was daar een grote zijdeachtige envelop bij met, op de linkerbovenhoek, een kunstig getekend en uitgewerkt, familieschild gedrukt. Op dit familieschild stonden twee jachthonden en een jachthoorn afgebeeld, op een groene achtergrond. Van zijn grootvader had Louis geleerd dat zijn familie, afkomstig uit de Vlaamse westhoek, gekend was als uitstekende kwekers van het hondenras Basset Artésien Normand. Zijn over-overgrootouders waren in de adel verheven door koning Leopold.
Hij opende de omslag en stelde tot zijn verbazing vast dat zijn moeder overmorgen op bezoek kwam. Pareltjes zweet kwamen ter voorschijn op zijn voorhoofd. Het was nochtans frisjes in de hal. Hij vroeg zich af hoe hij alles zou organiseren om zijn moeder, de barones, zoals ze door de dorpelingen in de regio Zillebeke werd aangesproken, met de nodige égards te ontvangen. Zeker zou ze Bas en hemzelf aan een controle onderwerpen.
Hij hoorde de vragen al op hem afkomen.
"Waar is de vrouw des huizes en kan je er misschien geen houden?
Waarom woon jij niet op een groter appartement of in een huis?
Heeft Bas al voor nakomelingen gezorgd en zijn ze wel raszuiver……… ".
De moed zonk hem in de schoenen. Met een gezicht dat meer leek op dat van Bas dan van een normale mens, sleurde hij zich terug naar zijn flat. Het gezegde, dat honden en hun baasjes na enige tijd op elkaar gaan gelijken, is nu zeker van toepassing op Bas en Louis.
Bas kwam hem blij kwispelend tegemoet gewaggeld aan de deur van het appartement en plotseling viel het Louis te binnen dat Bas, als hij hem uitlaat in het park, steeds naar een mooie Greyhound liep. Louis kon zich zo het gracieuze bazinnetje van deze Greyhound voor de geest halen. Een warme gloed overviel hem en hij nam zich voor haar de volgende keer aan te spreken.
Jessy geloofde haar eigen ogen niet. Elke zenuw van haar tengere lichaam was tot het uiterste gespannen terwijl ze ongelovig naar het resultaat van de lottotrekking keek. De eerste vier cijfers had ze juist, dit was haar nog nooit overkomen. Bandiet lag aan haar voeten en voelde feilloos de gemoedstoestand van zijn bazinnetje aan. Zachtjes kwispelend kwam hij overeind en likte vriendelijk aan haar hand. Verbijsterd telde Jessy verder, 5, 6, ze had de 6 cijfers juist! Dit betekende dat ze zomaar eventjes de superpot van 18.000.000 Euro gewonnen had! Dit kan niet, bleef ze als een mantra herhalen, terwijl ze keer op keer de cijfers op haar formulier controleerde. Ze kneep zodanig hard in haar arm dat de tranen haar in de ogen sprongen en uiteindelijk drong het langzaam maar zeker tot haar door dat ze vanaf nu ongelooflijk stinkend rijk waren ! Duizelig van vreugde greep ze haar mobieltje om haar man, die net aan zijn late dienst begonnen was op de scheepswerf, het onvoorstelbare nieuws te melden.
Astrid piekerde erover hoe ze haar financiële problemen zou aanpakken. Een diploma had ze niet en om te solliciteren bij het modellenbureau waarvoor ze voor haar huwelijk even gewerkt had was ze nu te oud. Ze speelde al een tijdje met het idee om honden te fokken, maar ze kende dit wereldje niet. Wel herinnerde ze zich barones de Cauter, de beste vriendin van Irma, haar ex-schoonmoeder, die verhalen vertelde over de kampioenen uit haar stal (zowel honden als paarden) en over de sommen die ze ermee verdiende. Ze moest haar maar eens een brief schrijven.
Geachte Barones,
Hoe gaat het met u? Hopelijk stellen u en uw man het uitstekend. Omdat ik altijd de beste herinneringen heb bewaard aan onze gezellige namiddagen bij Irma durf ik u een verzoek doen : mocht u er zin en tijd voor hebben kunt u mij eens verblijden met een visite? Ik heb namelijk het plan opgevat om honden te fokken en u kan mij als geen ander hierbij helpen. Misschien kunnen we een lucratieve samenwerking op poten zetten.
Hopende op een spoedig antwoord groet ik u met de meeste hoogachting,
getekend
Astrid Delahay.
P.S. Mocht u liever telefoneren: 0496/304050.
..........
feedback van andere lezers- Hoeselaar
En wat voor een antwoord heb je daarop gekregen??????????
Hopelijk zijn de namen fictief en bezorgt u zich geen blaam
Willy
elpe: Hoeselaar, je moet weten dat dit verhaal door drie mensen wordt geschreven. Je kan dit volgen op he forum en regeleg plaats ik in naam van de drie schrijvers een stukje er van. Niemand van ons weet hoe het verder gaat of zal gaan omdat we elk één of meerdere personage voor ons rekening nemen. Dat is nu juist het leuke aan dit verhaal. Ik nodig je uit ook daar (forum) eens te komen snuisteren. Toch zeer bedankt voor het lezen en natuurlijk zijn de namen en adressen fictief. - Wee
Ik snuister 't al op het forum, maar hier nog de punten!
Voor jullie alle drie: top!
x
elpe: dankje in naam van MC, Sylvia en mezelf.
We zullen dooooooorgaan..
|
