|
< terug
De ongecensureerde Marcus Antonius (22)
De grote mond en brutale tegenspraak van Skylax hadden hem in de problemen gebracht. Niet onder de indruk van zijn durf besloot Antonius dat het tijd was om de jongen een lesje te leren, en zijn boude uitspraak dat hij de beste messenvechter van Griekenland was naar waarde te testen. Hij deed teken naar één van zijn soldaten en gaf hem de opdracht twee steekwapens boven te halen die hij bij zich had. De soldaat glimlachte duivels en deed wat van hem verlangd werd, waarna Antonius zich tot Skylax richtte.
'Jij hebt een grote mond, jongen,' zei hij berispend, 'en je zelfzekerheid is uitermate uitdagend. Ik wil wel eens zien of je evengoed bent in daden begaan dan het spreken van dappere woorden. Mijn soldaat Quintus hier gaat een duel met je uitvechten. Vooraleer hij in dienst kwam was hij werkzaam als schuld inner voor woekeraars. Hij heeft meer wanhopige stakkers aan flarden gereten met zijn mes dan jij ooit voor mogelijk zult houden.'
Er werd een mes gegeven aan Quintus de soldaat, en één aan Skylax, die het zonder morren aannam en in positie ging staan. De soldaat deed onmiddellijk een uitval maar Skylax wist een stapje opzij te zetten en vervolgens rond hem heen te manoeuvreren. In een vluchtige beweging greep hij Quintus' arm vast en wrong hij deze in een bijzonder pijnlijke hoek, waarbij Quintus een oorverdovende kreet slaakte die iedereen deed opkijken vanuit hun bezigheden. Vervolgens zette Skylax hem het mes op de keel en keek hij Antonius dreigend aan.
'Met slechts één beweging kan ik uw soldaat naar Hades sturen,' zei Skylax, 'of hebt u liever dat ik Pluto zeg?'
'Indrukwekkend,' gaf Antonius onmiddellijk toe, 'en nu snap ik waarom je meester zo veel belang aan je hecht. Quintus is één van mijn sterkste soldaten en je hebt hem probleemloos overmeesterd. Ik ben blij dat jij niet ergens in een gladiatorenschool in Capua zit of we zouden het risico lopen met een tweede Spartacus te maken te krijgen.'
'Laat ons nu even met rust,' zei Diodoros berispend tot zijn slaaf. 'Ga je ergens anders nuttig maken. Je hebt genoeg moeilijkheden veroorzaakt voor vandaag.'
Skylax boog nederig voor zijn meester en draafde af. Quintus de soldaat kreeg toestemming van Antonius om terug op zijn plaats te gaan zitten.
'Wat zijn uw plannen van hieruit?' vroeg Diodoros, die het gebeurde zo snel mogelijk vergeten wilde krijgen door ergens anders over te beginnen. 'Bent u alleen in Athene om genot op te zoeken of hebt u nog andere vooruitzichten?'
'Ik zal voorlopig nog even hier blijven om uit te blazen,' zei Antonius. 'Daarna zal ik verder gaan naar Asia en geleidelijk aan de campagne tegen Parthië opzetten. De nederlaag van Crassus is nog steeds niet gewroken en aangezien Caesar de kans niet meer gekregen heeft die schande uit te wissen, is het aan mij om er wat aan te doen. Geen aanvoerder in Rome zal rusten vooraleer de adelaars terug in ons bezit zijn!'
Marcus Licinius Crassus, een potige, corpulente man die eens Rome's rijkste burger was, had iets meer dan tien jaar geleden een aanval gelanceerd op Parthië, waar hij gretig als hij was militaire roem hoopte te vergaren om zijn naam en faam extra glans te geven. Crassus beging echter een flater. In plaats van beladen met glorie en roem als overwinnaar naar Rome terug te keren werden hij en zijn soldaten in het Mesopotamische Carrhae vernietigend verslagen. Crassus overleefde de slag wel maar had de pech dat hij gevangen genomen werd door de vijand. Toen de Parthen beseften dat ze een rijke, gierige Romein in handen hadden kieperden ze zodanig veel vloeibaar goud door zijn strot dat zelfs Koning Midas er niet goed van was geweest. De adelaars waarop de standaard van Rome gedragen werd, gingen bijgevolg verloren in Parthië, waar ze zich ongetwijfeld nog steeds bevonden en waar al de herrie die de Romeinen erover maakten nu precies over ging.
'Jupiter verhoedde me moest ik een campagne tegen de Parthen plannen om Crassus persoonlijk te wreken,' zei Antonius. 'Er is niemand in Rome die erom treurt dat hij gesneuveld is in Carrhae. Crassus was een eerstegraads huisjesmelker. Het volk van Rome verafschuwt zijn nagedachtenis. Het zijn de adelaars die hij verloren laten gaan heeft in Parthië die we terug willen. Wanneer ik en de troepen er klaar voor zijn, zullen we er heen gaan om onze adelaars op te eisen. Indien we ze niet krijgen, zullen we ze nemen met geweld.'
'Parthie is groot,' zei Diodoros, 'dat lijkt me een immense onderneming, zelfs voor iemand met uw genie, heer Antonius.'
'Bespaar me je vleieren, Diodoros. Ik ben niet naar Athene gekomen om het hoofd van een Griek in mijn kont te krijgen. En ik heb trouwens genoeg gekregen van dat gekakel over oorlog en politiek. Schenk me nog wat wijn in en laat die danseressen van je nog eens met hun billen schudden.'
feedback van andere lezers- Dora
zo snel mogelijk vergeten wilde (krijgen)??
door ergens anders over - koyaanisqatsi
Marcuske... Ik maar goed uit mijn doppen kijken met de Parthen. Geen simpele jongens (zoals Crassus heeft ondervonden)
SALVE!
|
