Volg ons op facebook
|
< terug
Beestig verhaal 5.1
Max wandelde, in zijn zwartgroene uniform, met stevige stappen door ZIJN park. De borst vooruit, de kin omhoog en z'n duimen achter de clips van zijn altijd opgeblonken koppelriem. Het kappen van zijn hielen ging niet ongehoord voorbij. Een bejaard koppel keek de bijzondere verschijning met ongeloof aan.
Je hoorde nog net de man tegen de vrouw zeggen dat "den duits" precies terug was gekomen. Schuddend met hun hoofd keerden ze de man de rug toe en verdwenen in de luwte van de grote eiken- en berkenbomen van het park.
Max had daar oog noch oor naar, maar wel naar het tumult aan de hondenweide. Hij zag van op een afstand dat een kleine, meerkleurige, jachthond in de clinch lag met een donkere labrador. Doordat beide dieren aan de leiband vasthangen, zag hij hoe hun baasjes de dieren trachten uit elkaar halen.
Hij versnelde de pas en riep iedereen aan de hondenweide tot de orde. Hij plaatste zich tussen beide honden en hun baasjes in en vroeg, met een autoritaire stem, wat er aan de hand was.
Het was weer zo'n dag, weet je, waarin alles verkeerd liep en je constant Murphy tegenkwam.
Bij zijn wandeling aan de hondenweide trok Bas in de richting van het geurspoor een bruine labrador. Na de nodige ruik- en snuifoefeningen -aan voor en achterzijde- kwam er een licht gegrom van zijn opponent en reageerde Bas met een nog diepere grom.
Een ruk aan zijn leiband trok hem weg van Bandiet, maar een autoritaire roep van een andere man deed hem echt in elkaar kruipen. Bas zag dat er een man op hen afgestapt kwam en door zijn houding heel wat agressie etaleerde. Naast Louis plaatste hij zich klaar om een aanval van deze zwartgroene verschijning te poneren. Uit zijn ooghoek zag hij dat Bandiet, aan de leiband van zijn bazin op juist dezelfde manier reageerde.
"Bandiet, zit" commandeerde Jessy, maar de blik op Max, die met veel machtsvertoon en hielgeklak kwam aanzetten, deed haar zelfvertrouwen wankelen. "Wat een engerd", dacht ze en ze kon zich maar met moeite bedwingen of ze had deze woorden hardop uitgesproken. Bandiet gromde en trok onstuimig aan de leiband, daarbij aangemoedigd door de andere hond, en samen vormden ze front tegen de vijand.
Tot overmaat van ramp kwam in de verte ook de salonhond aangetrippeld, in onvermijdelijk gezelschap van die volgeladen kerstboom, die voor zijn vrouwtje moest doorgaan. Tot haar groot afgrijzen zag Jessy dat het mormel (de hond, niet het vrouwtje) deze keer niet alleen een lakleren jasje droeg, maar eveneens met een compleet misplaatst halssnoer van roze parels getooid was. Jessy trachtte wanhopig haar gezicht in de plooi te houden maar er borrelde een onbedwingbare lach naar boven die enkele tellen later uitmondde in een slappe lach.
Met kleine, zenuwachtige pasjes trippelden Astrid en Preciosa door het park. Over een kwartiertje hadden ze een afspraak met barones de Cauter in de tearoom van het nabijgelegen Grand Hotel. Vanmorgen had de barones getelefoneerd om te zeggen dat ze in de stad moest zijn om haar zoon te bezoeken en dat ze het wel leuk zou vinden om Astrid nog eens te ontmoeten. Hoewel dit positief nieuws was, bracht het voor Astrid toch de nodige spanning mee. Ze piekerde erover of het gesprek wel soelaas zou brengen en of Preciosa zich wel deftig zou gedragen.
Toen ze in gedachten verzonken het hekje van de hondenweide opende schrok ze van het ongewone tafereel: een rare parkwachter schopte naar twee losgeslagen, grommende honden. Preciosa snokte zich bliksemsnel los en stortte zich in het gewoel om haar vrienden te helpen. Woest beet ze zich vast in de kuit van de parkwachter, waarbij haar nieuwe lakleren jasje scheurde.
Op de parking naast de hondenweide stopte een Bentley. De chauffeur met kepie opende het achterportier en liet een dame uitstappen met op haar arm een hagelwit Maltezertje. De barones was gearriveerd en keek hun richting uit.
Verbaasd zag ze niet één, maar twee bekende figuren.
../..
feedback van andere lezers- Pake
door elpe
Max wandelde* in zijn zwartgroene uniform met stevige stappen door ZIJN park. De borst vooruit, de kin omhoog en z'n duimen achter de clips van zijn altijd opgeblonken koppelriem. *Nee, het kappen van zijn hielen ging niet ongehoord voorbij. Een bejaard koppel keek de bijzondere verschijning met ongeloof aan.
Je *kon nog net de man tegen de vrouw horen zeggen dat precies "den duits" terug *gekomen was. *Hoofdschuddend keerden ze de man de rug toe en verdwenen in de *schaduw van de grote eiken- en berkenbomen van het park.
*** Vlaams dialect?***Max had daar oog noch oor naar, maar wel naar het tumult aan de hondenweide. Hij zag van op een afstand dat een kleine, *bonte jachthond in de clinch lag met een * labrador. *Beide dieren zaten aan de leiband, en *en het was duidelijk hoeveel moeite de eigenaren deden om de dieren uit elkaar *te halen.
Hij versnelde de pas en riep iedereen aan de hondenweide tot de orde. Hij plaatste zich tussen beide honden en hun baasjes in en vroeg, met een autoritaire stem, wat er aan de hand was.
etc
Elpe, hier moet je echt nog veel aan veranderen. Je gebruikt vaak spreektaal in plaats van schrijftaal, en grammaticaal rammelt het nogal. Als je in het Nederlands zou willen schrijven dan moet je nog veel veranderen. Wil je in het Vlaams schrijven dan moet je eveneens nog het een en ander bijstellen. Wil je van schrijven echt je hobbie maken, of misschien nog meer, dan raad ik je een schrijverscursus aan.
elpe: Pake,
bedankt voor de informatie maar er is enige uitleg bij dit verhaal nodig.
Het is een oefening in poging om een verhaal schrijven door drie onafhankelijk van elkaar schrijvende personen (lees hier duidelijk dat ik niet "schrijvers" schrijf) die elk voor zich één of meerdere karakters van de in het verhaal voorkomende personen of dieren op zich nemen. Je kan dit volgen op het forum onder "beestig verhaal" .
Het is een blijft een oefening om een "levend" verhaal te schrijven, met hier en daar wat dialogen, waarbij de "schrijvers" in de huid kruipen van de drie dieren. Het personage MAX is er enkel aan toegevoegd om verhaallijnen een beetje aan mekaar te binden....
Het is in ieder geval duidelijk voor ons alle drie (MC, Sylvia en ikzelf) dat we nog veel te leren hebben maar daar dient o.a. deze site voor en ik persoonlijk zal zeker uw opmerkingen bekijken en eventueel gebruiken.
Juist vandaag gaan we het volledige verhaal (tot nu toe) eens herbekijken op fouten , voor we verder schrijven.
Bedankt in ieder geval om te komen lezen en de toffe commentaar te geven.
mvg
elpe - Wee
Voor alle drie: top! Jullie schrijven steeds meer en sterker naar elkaar toe.
Graag gelezen weer.
x
elpe: Dankje Wee in naam van alle drie...
heb je soms zin om een klein bijrolletje te schrijven?
grtz
|
