|
< terug
Alles verandert
Eén woord, één gebaar. Alles veranderde ,zonder enig voorafgaand besef, in een fractie van een seconde.
Freya woonde net samen met Joren, haar vriend met wie ze al vier jaar een relatie had. Ze hadden al veel conflicten achter de rug, maar door veel te praten kwam daar telkens een goed einde aan. Vandaag hadden ze afgesproken met Senne en Margot, Jorens beste vriend en diens zus. Freya was al druk in de weer geweest in het huishouden, ze had het al begrepen dat haar wederhelft iets luier was ingesteld dan zijzelf. De afwas leek elke dag maar groter te worden en de plaats in de afwasbak alsmaar kleiner. Zucht, nog even en het afwasmachine is er, dacht ze.
De bel ging en hun twee vrienden kwamen binnen met twee grote pizza's met extra kaas. Dat ging smaken, zeker na het zware werken. Ze zette zich neer naast haar vriend en recht voor haar zat Senne van zijn cola te slurpen. "En , Senne, nog geen nieuwe vlam op het oog?" vroeg Joren en legde een arm op de leuning van Freya' s stoel. "Misschien, " sprak hij zacht en keek daarbij in haar ogen. "Oh, wie is het? Ken ik ze?" vroeg ze en beet van haar nog hete pizza. "Dat kan," antwoordde hij mysterieus terug. "Ach man, doe niet flauw en zeg wie het is," zei Joren terwijl hij op een ontspannen manier zat te kauwen. "Het maakt niet uit wie ze is, als ik een nieuwe vlam heb, zal ik het wel laten weten," snauwde Senne en begon toen over iets anders. Freya zat voor de rest van de maaltijd zich af te vragen wie het mysterieuze meisje was van Senne. Zou ze goede vrienden worden met zijn nieuwe vlam en dan nog, zou hij anders doen tegenover haar. Als Senne in de kamer kwam, deed hij altijd ongelofelijk opgewekt en vandaag was de oude Senne niet te bespeuren. Freya's humeur versomberde, niet enkel door Senne's gedrag, maar ook omdat Joren haar weer alleen liet met de afwas en het opruimen van de omvergevallen colafles. Hij en de twee andere vrienden gingen buiten zitten om wat na te genieten van de zomerse dag. Och! Freya's tranen liepen over haar gezicht en ze haatte zichzelf omdat ze als een kip zonder kop zat te huilen. " Zakdoek?" vroeg een vertrouwde stem en hij bood haar zijn blauwe mannenzakdoek aan. "Dank je," snikte ze liet zich op een stoel zakken. "Mag ik weten waarom je huilt?" vroeg hij teder. " Ik weet het zelf niet goed, het was een vermoeiende dag, " antwoordde ze hem en keek op toen hij naast haar kwam zitten. Wat ze toen zijn ogen las, zette haar hele wereld op zijn kop. De nieuwe sensatie die door haar aderen stroomde, zorgde ervoor dat ze niet meer helder kon nadenken. O help, dacht ze, dit kan me echt niet overkomen. "Ik zal je meehelpen met die torenhoge afwas, dat is een zorg minder voor je." Senne glimlachte naar haar en Freya had nog nooit opgemerkt dat zijn ogen zo helderblauw waren. "Dat hoeft niet, maar dank je wel, " stamelde ze en nam een handdoek. Hij raakte haar arm zacht aan en terwijl hij de handdoek uit haar handen nam, fluisterde hij: "Laat je niet zo doen door Joren, hij is mijn beste vriend, maar je verdient beter." Ze bekeek hem één moment lang aan tot hij vroeg:" Ben ik te ver gegaan?" "Misschien," antwoordde ze en ze begreep het nu helemaal. "Mag ik je iets vragen?" Senne knikte en droogde enkele borden af. "Die nieuwe vlam, dat nieuwe meisje, ken ik ze? Antwoord mij nu maar eerlijk, Joren is er niet bij." " Ja, " zei hij aarzelend en legde zijn handdoek neer. Die sensationele gewaarwording in haar lichaam wist wat er zou volgen. "Hoe goed ken ik ze?" " Zo goed als je jezelf kent, "fluisterde hij en die blik in zijn ogen verried wat hij voelde.
|
