|
< terug
Galtur de Grote (42)
25.
De blauwe Peugeot zocht langzaam zijn weg in de brandgang tussen twee dichte bossen in de Hoge Venen. Links van de weg lag, wat verdoken, een open plek. De wagen hield halt. Een roodharige jongen stapte uit en begon met snelle bewegingen takken en gebladerte te verwijderen. De Peugeot nam de vrijgemaakte plaats in waarop de Rooie hem camoufleerde met het weggehaalde groen. Django de Zigeuner kwam uit de chauffeursplaats met twee zware sporttassen. Elk met een tas om hun schouder volgden de twee een smal pad dat uitmondde op de open plek.
"Heb je de hoed ?"vroeg Django.
"Zit er in," antwoordde de Rooie.
De Zigeuner knikte en baande zich een weg tussen de dichte varens die het pad en de bomen omzoomden.
De Hoge Venen, ongerept stuk natuur in de Ardennen, voornamelijk bestaande uit veenlandschap, bezaten ook nog dichte en op sommige plaatsen ontoegankelijke bossen. Het boslandschap bestond voor negentig procent uit sparren en naaldbomen van dezelfde familie. Beuken en andere loofbomen dekten de rest.
De boswachterswoning waar Django en de Rooie op uitkwamen bevond zich in zulke zone. Enorme beuken omringden het uit hout en leisteen opgetrokken gebouw. Een smal snelstromend riviertje zocht kronkelend zijn weg tussen de dichte vegetatie rond het huis.
Een ongeschoren man van middelbare leeftijd met een wilde grijze haarbos stapelde hout in een overdekt schuurtje. Met een gruizige stem begroette hij uitbundig de nieuwkomers.
"Hé Zigeuner en de Rooie is er ook bij zie ik."
"Fagnard, waar is Sacha ?"
"In de bunker en de schijtlijster is er ook bij," de man lachte zijn tandeloze mond bloot.
"Blender ?" De Rooie keek vragend naar de Zigeuner die hem negeerde.
"Laat hem u niet horen," mompelde Django tot Fagnard, "of gij kunt uwe eigen stront opvreten."
"Ik lust alles," giechelde de boswachter, "zolang ik er maar niet moet voor betalen."
"Ouwe vrek, gij wordt nog de rijkste van 't kerkhof."
Django wenkte de Rooie en de twee lieten het boswachtershuis links liggen en namen een volgend nauwelijks zichtbaar pad dat overwoekerd was door biezen, varens en takken. Na een tijdje kwamen ze aan een met klimop overdekte betonnen constructie die een meter boven de bodem uitstak : de Bunker. Vlak voor het von Rundstedt offensief hadden de Amerikanen hier ondergrondse slaapzaaltjes en een hospitaal gegraven. Alles afgedekt met balken. Door de jaren was het hout vermolmd. Met de hulp van Fagnard was de bende er in geslaagd de rotte stukken te vervangen door stevige balken in eikenhout. De oude ondergrondse elektrische leiding tussen de woning van Fagnard en de bunker was nog steeds intact. Die verbinding was nog door de Amerikanen tot stand gebracht. De twee verdiepingen onder de grond bleven droog omwille van de kleiachtige structuur van de bodem. Een vijftal treden in de grond leidden naar een kleine deur in massief eik en verstevigd met smeedijzer. De man en de jongen daalden de trappen af, openden de deur en kwamen in een grote verlichte ruimte. De opslagplaats van de bende. De hele oppervlakte was volgestouwd met de meest uiteenlopende goederen, binnengehaalde buit van hun criminele activiteiten. Laptops, notebooks en ander waardevol informaticamateriaal lag netjes gestockeerd op legplanken en alle registratielabels waren door de bende vakkundig verwijderd. Hi-fi-installaties, kisten wijn, whisky, cognac en andere dure alcoholische dranken. Een hoek was gereserveerd voor kerkschatten : heiligenbeelden in verschillende grootten en materies, kelken, cibories, monstransen, olievaatjes en zelfs enkele kazuifels en stola's. Aan het plafond bengelden drie mountain-bikes. Links van de ingang gaapte een grote opening in de vloer. Daarin was een ronde stenen trap gemetseld die naar de benedenverdiepingen voerde.
Django en de Rooie daalden de trap af en kwamen uit op een smalle gang die de scheiding vormde tussen twee houten wanden waarachter vier afgesloten kamertjes schuilgingen. Uit één ervan klonken stemmen. De Zigeuner duwde de deur open en kwam in een volledig ingericht kantoortje terecht waar Sacha en Blender zich gebogen hadden over een enorme stapel paspoorten.
"Kan jij niet aankloppen !" beet eerstgenoemde de Zigeuner toe.
Deze excuseerde zich.
"Die twee nemen we." De Rus hield twee paspoorten in de hoogte.
Blender knikte.
"Ik heb alles mee," zei Django en hij liet de sporttas van zijn schouder glijden en plaatste ze op de commode naast het bureau. De Rooie deed hetzelfde.
"De wapens en de hoed ?" Sacha nam een tas, opende de ritssluiting en haalde er een kalasnikov uit.
"Ze zijn er allemaal," bevestigde de Rooie.
De Rus boog zich over de andere sporttas en stootte op de Braincatcher van Galtur en bromde goedkeurend. Uit zijn binnenzak haalde hij een sleutel en gooide die naar Blender.
"Opbergen."
De reus nam de tassen met de wapens op en verliet gebukt het lokaal. De bunker was niet gemaakt voor mensen van zijn lengte.
Django keek hem na en fluisterde :
"Fagnard kon het weer niet laten."
"Schijtlijster, noemde hij hem," zei de Rooie.
"Verdomme, ik zal hem straks aanpakken."
Sacha was nu meer geïnteresseerd in de hoed die hij nauwkeurig aan een onderzoek onderwierp. Hij woog hem, rook eraan, liet zijn vingers over het vilt glijden en zette hem op zijn hoofd.
feedback van andere lezers
|
