|
< terug
Galtur de Grote (46)
27.
Mon had een leertje vervangen in een lekkende kraan in de badkamer van Lou en legde de Engelse sleutel neer toen zijn gsm afging. Eindelijk nieuws van Galtur ? Lou en hij hadden zich zorgen gemaakt om hun kleine vriend. Van het Vrijbroekpark was hij, tegen zijn zin, doorgereden naar de flat van Lou. Hij wou niet weglopen, hij was geen lafaard. Welbeschouwd hadden de anderen gelijk. Zonder hulp van de politie hadden ze geen schijn van kans tegen die georganiseerde moordenaarsbende. Galtur had nog even respijt gevraagd. Mon begreep dat zijn vriend de Geheugenwisser bij de hand wou hebben vooraleer de politie erbij te halen. Zou de Faronees dat toestel ook op hem gebruiken en op Lou en Nita ? Dat zou niet meer dan normaal zijn dacht hij. En persoonlijk zou hij dat ook niet zo erg vinden. Het geheim dat zij deelden was wereldschokkend en voor hem toch zwaar om dragen. Misschien was hij te oud om grote veranderingen in zijn leven toe te laten. Lou was gecharmeerd door Faro en zij kon over niets anders meer praten. Urenlang hadden ze het over hun ervaring met de Braincatcher gehad. Het had geleken alsof ze een film bespraken en recenseerden. Een unieke film.
Mon nam de verbinding aan, het was hoofdinspecteur Basso die meteen met de deur in huis viel.
"Meneer Lucius heb je al nieuws ontvangen van uw vriend Galtur Legrand ?"
"Nee meneer en u ?"
"Wij hebben enkele tips gekregen. Uw vriend is gezien in het Vrijbroekpark."
"Het Vrijbroekpark ?"
"En hij zou in het gezelschap geweest zijn van een jongetje."
"Een jongetje ?"
"Van een jaar of 12. De persoonsbeschrijving klopt volledig, dwergachtige volwassen man met baard, hoge hoed en een lange habijtjas vol prulletjes."
"Dat moet Galtur zijn. Gelukkig, dan is hij nog in leven."
"Heb jij thuis ook zo geen jas hangen ?"
"Neen, niet dat ik weet."
"Tiens, mijn collega heeft die nochtans onderzocht."
"Dat begrijp ik niet, ik heb niets van Galtur teruggevonden toen ik uit het ziekenhuis kwam."
"Heeft meneer Legrand een sleutel van uw woning ?"
"Neen."
"Kan er iemand ingebroken hebben tijdens uw afwezigheid ?"
"Neen, niets van gemerkt."
"Dat is raar."
"Hebben jullie al nieuws van die Rus ?"
"Voor onze justitie is hij onbekend maar Interpol heeft ons op een spoor gezet, een serieus spoor denken we. Daarvoor heb ik mevrouw De Weerdt nodig, zij zou zo snel mogelijk naar ons bureau moeten komen om een foto te identificeren."
"Ik ben nu in haar flat, geef ik ze door ?"
"Graag."
Lou had vanuit haar keuken een deel van het gesprek opgevangen en was er bij komen staan. Ze legde een afspraak vast voor dezelfde avond en verbrak de verbinding.
"Ik hoop dat hij het is," doelde ze op Sacha.
"Verdorie Galtur heeft me in een moeilijk parket gebracht," sakkerde Mon.
"De eerste keer in mijn leven dat ik heb moeten liegen tegen de politie."
"Het kon niet anders Mon."
"Dat begrijp ik, maar wij weten dat die Rus achter die moorden in Brussel zit en dat zouden we moeten kunnen communiceren."
"Daar komen ze gauw genoeg achter."
"Ik hoop het."
feedback van andere lezers- Wee
Mooi, die vriendschap tussen Mon en Galtur.
Weer graag gelezen, Marcel.
x
diomedes: bedankt - joplin
ben nog steeds nieuwsgierig
vlot geschreven, leest leuk
xx
diomedes: bedankt
|
