|
< terug
Galtur de Grote (50)
31.
De vergaderzaal van de Federale Gerechtelijke Politie van Mechelen zat overvol. Er dienden stoelen bijgetrokken om alle aanwezigen een zit te geven. De vergadering werd geleid door onderzoeksrechter Peter Van Asch, een gezapige veertiger die wat weg had van de overleden Duitse cineast Fassbinder. Hij werd bijgestaan door de Gerechtelijk Directeur Stanislas De Zwever, hoofdinspecteur Basso, inspecteur Ignolin en twee collegas uit Brussel de inspecteurs Pieters en Chagrin. Verder nog enkele mensen van het AIK (Arrondissementeel Informatiekruispunt). Tussen hen in en naast elkaar zaten Galtur, Nita, Mon Lucius en Lou De Weerdt.
De samenkomst was er gekomen na een telefoontje van Mon naar hoofdinspectur Basso. Daar was één en ander aan voorafgegaan. De dag voordien had Mon Galtur en Nita opgehaald in het Tivolipark op de Antwerpsesteenweg. Landen in het Vrijbroek hadden ze te riskant bevonden. Op een open plek in het domein hadden ze de Schollenaar aan de grond gezet. Met z'n allen hadden ze bij Lou gelogeerd, niet nadat ze tot laat in de nacht hadden overlegd. Galtur had zijn blauwe jas op Faro2 gelaten en vervangen door een identiek grasgroen exemplaar. Op zijn hoofd prijkte een indrukwekkende punthoed met brede neerhangende flanken in dezelfde kleur. De puntige top was bezet met tientallen glinsterende diamantjes.
"Geheugenwisser ?" had Mon gevraagd bij hun weerzien.
Galtur had geknikt maar er niet bij verteld dat de punthoed ook functioneerde als Braincatcher. In de kleine flat van Lou hadden ze afgesproken welke versie ze aan de politie kwijt konden. Besloten werd de waarheid te vertellen maar geen woord te lossen over Faro. Ook de toekomst van Nita werd besproken. De knaap had gesmeekt om bij Galtur te mogen blijven. De Faronees was daar niet op ingegaan, zijn prioriteiten lagen in het terugvinden van de Braincatcher en het uitwissen van alle sporen die leidden naar het bestaan van zijn planeet.
Nadat de onderzoeksrechter de zitting had geopend kreeg hoofdinspecteur Basso het woord. Op chronologische wijze bracht hij een reconstructie van de feiten. Huisvredebreuk, slagen en verwondingen, ontvoering en brandstichting waren de strafbare feiten waarvan zowel Sacha als Blender beschuldigd werden. Daar waren bewijzen van. Zij waren ook de vermoedelijke daders van de vierdubbele moord in Brussel. Lou had de Rus op de foto van Interpol formeel herkend. Opspringsberichten waren verspreid voor Sacha Deverenko, bijgenaamd Sacha de Rus en Anatoli Kotlas, bijgenaamd Blender.
Dan had Galtur zijn relaas gedaan. Hij beschreef de aanval, de ontvoering en hoe Nita zijn leven gewaagd had om hem te redden. Hun gevangenschap en wat zij hadden vernomen van Olga over de oorlog met de Albanezen. Nita werd aan de tand gevoeld en voor de tweede keer vertelde hij de geschiedenis van zijn leven. Mon en Lou keken verrast op toen ze de jongen op heldere en volwassen manier hoorden praten en vroegen zich af wat er met hem op Faro2 was gebeurd. Was dit dezelfde timide knaap die enkele dagen geleden amper uit zijn woorden raakte ? De jongen werd overstelpt met vragen die hij zo eerlijk mogelijk beantwoordde. Zo kreeg de politie stilaan een beeld van de structuur van de bende en haar activiteiten.
Ook tegen de Zigeuner en Olga werd een aanhoudingsbevel uitgevaardigd en er zouden huiszoekingen volgen op de bekende adressen van de bende.
"Wat ik niet begrijp is waarom jullie niet onmiddellijk naar de politie gestapt zijn." zei onderzoeksrechter Van Asch verwijtend.
"Mijn vrienden wilden dat dadelijk doen maar ik heb het ze belet, ik was doodsbang," antwoordde Galtur.
"Wat deed u dan van mening veranderen ?" vroeg directeur De Zwever scherp.
"Toen ik merkte dat ze ons bleven achtervolgen."
"Wat maakt u zo belangrijk voor die gangsters meneer Legrand ?" hoofdinspecteur Basso keek op van zijn notities, "ik ben er nog altijd niet uit waarom ze u ontvoerd hebben ?"
"Omdat ik de identiteit van die Sacha achterhaalde ? Ik ben er zelf ook nog niet uit."
"Hoe ben je daar achter gekomen ? Kende je hem ? "
"Neen," Galtur aarzelde, "in mijn shows krijg ik soms visioenen, onverklaarbaar dat weet ik en dan zie ik dingen…"
"Ga je nu ook naar een optreden ?" Basso wees op zijn outfit.
"Neen, dit zijn de enige kleren die ik heb, de andere zijn in de brand gebleven."
"Volgens getuigen droeg jij een blauwe jas in het Vrijbroekpark," opperde inspecteur Ignolin.
"Dat klopt, dit is mijn reservepak en dat zat in een koffertje bij Lou."
"Dat is juist," bevestigde Lou.
"Waar verblijft u nu meneer Legrand ?"De onderzoeksrechter nam het gesprek weer in handen.
"Voorlopig bij Lou maar ik ben op zoek naar een vaste woonplaats."
"En de jongen ?"
"Bij mij."
Van Asch wendde zich tot Nita.
"Wil jij terug naar je vaderland ?"
"Nee, ik wil hier blijven."
"Dan zullen we voorlopig een plaats voor je zoeken in een jeugdinstelling."
"Ik wil bij Galtur blijven," riep Nita.
"Dat is onmogelijk Nita," sprak Van Asch vaderlijk.
"Ik sta borg voor hem," zei Galtur.
"Hij mag ook bij mij blijven," stelde Lou voor.
"Mevrouw u bent geen voogd."
"Ik wil de voogdij op mij nemen," sprak Galtur.
"Meneer dat gaat zo maar niet, dat is een omslachtige procedure."
"Als ik naar een weeshuis moet loop ik weg, ik wil bij Galtur blijven," zei Nita met vaste stem.
"Dat zou ik ernstig nemen," Galtur draaide zich naar de onderzoeksrechter.
"In een tehuis zal hij veiliger zijn dan bij u meneer Legrand."
"We kunnen naar het buitenland."
"Nee, geen buitenland, we hebben jullie nodig bij het verdere onderzoek."
"Mijn adres kennen ze niet," bracht Lou in.
"Kunnen we hen geen bescherming bieden," stelde Basso voor.
"Dat lijkt me vooralsnog de beste oplossing," beaamde Van Asch en hij richtte zich tot de Faronees wijzend op de miniatuurtjes op zijn jas :
"Meneer Galtur, waar dienen die dingen voor ?"
feedback van andere lezers- joplin
wat gaat hij daarop antwoorden?
xx
diomedes: danku joplin
|
