|
< terug
Galtur de Grote (55)
35.
De terrasjes in de Beenhouwersstraat tegenover café Tirana waren goed gevuld op deze zachte lenteavond. Aan één van de tafeltjes zaten drie mannen in een geanimeerd gesprek. Het ging over wielrennen.
"Eddy Merckx zal altijd de allergrootste blijven," zei Henri Pieters, "die kon alles."
"Ja maar hoeveel landen deden in zijn tijd mee ?" Jean Ignolin ging de discussie aan met zijn collega. "Met de huidige mondialisering van de wielersport zou hij het veel moeilijker krijgen."
"In zijn tijd reden er ook al Australiërs en Skandinaven mee," wist Pieters.
"Maar in veel mindere mate Henri," moeide de derde man zich in het gesprek.
Julien Chagrin zat zo opgesteld dat hij een goed zicht had op de hele straat.
"Merckx was zo'n talent dat hij er altijd zou boven uitsteken," zei Pieters met enige stemverheffing.
"Hij was de compleetste, akkoord," zei Ignolin, "maar er waren renners in zijn tijd die beter konden klimmen en een echte spurter was hij ook niet."
"Links," siste Chagrin plots.
Een kleine bestelwagen zonder opschriften was komen aanrijden en kwam tot stilstand voor het café. Twee mannen stapten uit en begaven zich naar de tweevleugelige achterdeur. Terwijl de ene de deuren opende nam de andere een enorme bol kaas uit de wagen en verdween er mee in het café. De eerste nam zijn plaats weer in achter het stuur. Op dat moment sprongen de drie rechercheurs op, trokken hun wapen en renden de kaasleverancier achterna. Wat verderop deden twee mannen hetzelfde. Eén ervan bleef bij de bestuurder en hield hem onder schot.
Pieters was de eerste die het café betrad, die zat halfvol. Hij richtte zijn pistool op de man met de kaasbol en de twee mannen die om hem heen stonden. Eén ervan was Ibrahim "de Das" Hox.
"Handen omhoog, politie !"
De man met de bol kaas reageerde als een bliksemschicht. Met een brede zwaai smeet hij de bol naar de politieman en haast in eenzelfde beweging trok hij een wapen uit zijn binnenzak. Twee schoten en Pieters die de kaasbol had ontweken stortte getroffen neer. Ignolin en Chagrin waren hun collega op de voet gevolgd en vuurden tegelijkertijd. Twee kogels raakten de man in de borst en hij was op slag dood. Enkele seconden later stormde Hoofdinspecteur Basso het café in. Hij overzag de situatie. De Das en zijn lijfwacht hadden hun armen opgestoken en keken verbijsterd toe. Zijn collega's hielden de twee onder schot. De meeste klanten waren onder en achter de tafels gedoken en enkele vrouwen gilden. Basso boog zich over de kreunende Henri Pieters. Die had geluk gehad. De eerste kogel had hem gemist, de tweede had zijn schouder doorboord. Basso nam zijn zakdoek, drukte die op de wond en belde met zijn andere hand de hulpdiensten. Vervolgens gaf hij Ignolin opdracht de twee Albanezen te boeien. Buiten had zijn collega hetzelfde gedaan met de chauffeur van de bestelwagen.
Intussen was de straat afgezet met politiewagens. Even later werden de drie gangsters afgevoerd en de gewonde Pieters naar een ziekenhuis gebracht.
Basso bukte zich over de kaasbol die geen kaasbol bleek te zijn maar een knap geconstrueerde realistische imitatie in een soort plastic. Hij trachtte er een jaap in te geven met een mes maar de materie was te taai. Chagrin kwam aanzetten met een ijspriem die hij had gevonden achter de toog. Daar was de bol niet tegen bestand. In het midden verscheen een mooi rond gat en de punt van de priem zag wit, sneeuwwit. Ze hadden prijs ! Triomfantelijk toonde Basso de priem aan zijn collega's. Die sloegen elkaar op de schouder, de Das hing.
De hoofdinspecteur begreep het nog steeds niet. Hij had een anoniem telefoontje gekregen. De man of vrouw aan de andere kant van de lijn had een stemvervormer gebruikt. Dat was ongewoon, evenals de details die hij of zij had opgegeven. Het uur van de transactie, de locatie, tot zelfs de verpakking waarin de drugs zouden geleverd worden. Hij had onmiddellijk zijn Brusselse collega's geďnformeerd en er werd een val opgezet. Tot het laatste moment had hij getwijfeld aan de authenticiteit van de tip. De val had gewerkt, alhoewel niet feilloos. De dode en de gewonde waren er te veel aan. Basso zag op tegen de papierwinkel die nu op hem af kwam. Eerst naar het ziekenhuis dacht hij, kijken hoe Henri het stelde.
feedback van andere lezers- Wee
Wauw, filmisch knap verwoord. Ik zat er helemaal ín!
x
diomedes: danku wee - joplin
hmmm
xx
|
