|
< terug
Galtur de Grote (56)
36.
"Vlaanderen de Leeuw", schreeuwde Jeff, "dood aan de Fransen !"
"Dood aan de Fransen !" herhaalden Nita en Mo en ze hieven hun stokken in de hoogte. De jongens verdedigden de ingang van hun kamp. Dit bevond zich onder het dichte bladerdek van een enorme eeuwenoude hulst. De aanvallers waren in de meerderheid en deden verwoede pogingen om het kamp in te nemen. Ook zij waren gewapend met stokken.
Vanop een bank een twintigtal meter daar vandaan keek een geüniformeerd agent geamuseerd toe. De jongens gingen helemaal in hun spel op en waren zich amper bewust van zijn aanwezigheid. Zijn taak was Nita te bewaken.
Hun groepje van drie was snel aangegroeid tot een tiental en het ging er luidruchtig en hevig aan toe, weliswaar in een vriendschappelijke sfeer.
De agent miste zijn collega. Die was bij Galtur gebleven in de woning van Mon Lucius. Daar stond ook hun wagen voor de deur geposteerd, als afschrikmiddel. Hij had Nita te voet vergezeld. Eerst naar de Rembert Dodoensstraat om zijn vrienden op te halen. Van daar ging het naar het Vrijbroekpark. De jongens hadden de dag voordien op de kermis van Nita zelf het verhaal van zijn ontvoering te horen gekregen. Dat hadden ze superspannend gevonden.
Nita had hen ook graag verteld over Faro maar hij wist dat dit niet kon. Wat zouden ze het cool gevonden hebben, vliegen in de Schollenaar…
De agent had dit deel van het park naast de speeltuin en de hoofdparking nauwkeurig onderzocht en niets verdachts opgemerkt.
Intussen was de drukte toegenomen. Zondagnamiddag en heerlijk lenteweer. Een dag om te koesteren in dit landje met zijn grillig klimaat.
De agent hoorde verschillende voertuigen toekomen en een parkeerplaats zoeken. Van waar hij zat was de parking onzichtbaar, op de contouren was een hoge haag geplant. De agent zag dat Jeff plots een blinkend kuras droeg.
Waar had hij dat vandaan ? De kinderen drongen vol bewondering om hem heen. Jeff duwde ze van zich af, fluisterde iets in het oor van Nita en lanceerde een tegenaanval. In het gewriemel dat toen ontstond verloor de agent Nita uit het oog. Ook het Marokkaantje was verdwenen. Hij kwam overeind en baande zich een weg tussen het kluwen van vechtende en schreeuwende knapen tot bij Jeff.
"Waar zijn uw vrienden ?" vroeg hij met iets van paniek in zijn stem.
Jeff gebaarde met zijn duim naar de parking. De agent haastte zich er naartoe en zag een minibusje wegrijden. Hij zette een spurt in en kon nog net de nummerplaat noteren. Een bejaard echtpaar kwam hem op een drafje tegemoet. De man en vrouw waren over hun toeren en brachten door elkaar sprekend en zwaar geëmotioneerd verslag uit. Zij waren op weg naar hun wagen en ze zagen die clown gebukt bij de geopende achterportieren van een busje. Toen waren twee jongens op hem afgekomen. De clown had de eerste vastgegrepen en in het voertuig gesmeten. Het tweede jongetje was in zijn nek gesprongen waarop de man met jongetje en al in het busje geduikeld was.
"Er moet iemand aan het stuur gezeten hebben," vertelde de man, "ze zijn direct vertrokken !"
De agent contacteerde zijn collega's en een politiealarm werd afgekondigd. Dan belde hij de bewaker van Galtur. Die laatste was gelukkig veilig. Hij nam de gegevens op van de getuigen en sommeerde hen in de buurt te blijven. Dan riep hij Jeff bij zich. Die voelde zich even schuldig als de agent toen hij hoorde wat er gebeurd was. Zwaar aangedaan deed hij zijn verhaal. Tijdens hun spel had hij dringend moeten plassen. Toen hij wat verderop een boom had opgezocht werd hij aangesproken door een rare clown die hem een mooi borstharnas had overhandigd en omgedaan. Jeff had geprotesteerd maar de man had gezegd dat de Leeuw van Vlaanderen het allerbeste verdiende. Hij had er aan toegevoegd dat hij in zijn wagen voor zijn vriend Nita nog een bijpassend schild had liggen, spijtig genoeg slechts ééntje, om ruzie te vermijden met de andere jongens moest hij Nita onopvallend naar de parking sturen. Nita had hem verteld dat Galtur nog in een circus had gewerkt en Jeff had de clown daarmee in verband gebracht…
feedback van andere lezers- Wee
Ik heb clowns altijd al eng gevonden. Jij versterkt nog eens mijn gelijk :)
Spannend geschreven, goed hoor!
x
diomedes: Een clown is voor mij even onbegrijpelijk als carnaval...
danku Wee - joplin
jezus wat nu?
xx
|
