|
< terug
Galtur de Grote (66)
43.
Vier mannen stapten stilzwijgend in het spoor van Fagnard. De Ardennees had geen licht nodig om zijn weg te vinden. Hij kende hier elke struik, elke boom. De anderen lichtten zich bij met kleine zaklampen. Soms hield hij even halt en legde zijn oor te luisteren om seconden later zijn weg te hervatten. De nachtelijke geluiden beperkten zich tot wat geritsel tussen de takken en af en toe de roep van een uil. Plotseling dook Fagnard naar de drassige grond om vervolgens behoedzaam naar een bosje struikgewas te sluipen. Sacha, kort achter hem, deed hem na en kwam in een slijkerige plas terecht. Binnensmonds vloekend maande hij zijn mannen aan om hetzelfde te doen. Ook zij landden in een donkere moddermassa. De lampen werden gedoofd en iedereen bleef muisstil op zijn plek. Een doorweekte Sacha kroop langzaam tot bij de boswachter en keek hem vragend aan. Fagnard wees naar een struik wat verderop en legde een vinger op zijn lippen. De Rus gebaarde naar de anderen achter zich dat ze moesten blijven liggen en tuurde naar de plek die Fagnard had aangewezen. Hij kon niets opmaken uit de duisternis voor hen. Voorzichtig haalde hij een revolver van onder zijn jas. Fagnard had dat bemerkt, schudde zijn hoofd en drukte het wapen weer in de holster.
"Wat zie je ?" fluisterde de Rus.
"Sttt, je jaagt hem weg."
"De dwerg ?"
"Sttt, een korhoen."
"Een wat ?!"
"Een korhoen, zeer zeldzaam."
"Godverdomse idioot !" Sacha sprong woedend recht.
"En daarvoor moesten wij in die smurrie gaan liggen !"
Op dat moment vloog een zwart-witgestreepte vogel ter grootte van een kip met flapperende vleugels op en verdween tussen de bomen. Nu was het de beurt aan Fagnard om woedend te reageren.
"Wie is hier de idioot ?! Dat is de eerste in jaren die ik hier aantref."
Met spijt keek hij de vogel na.
"In heel het land zijn er daarvan nog amper twintig koppeltjes in leven."
Een besmeurde Witco Kusmin kwam overeind, begaf zich modder uitspuwend naar de boswachter en haalde uit met zijn vuist. Fagnard kreeg de slag vol op de neus en ging, een fontein van bloed sproeiend, tegen de vlakte.
"Amateur", mompelde de Rus.
"Jullie hebben mijn neus gebroken," kermde de boswachter.
"Je komt er nog goedkoop af," siste Sacha, "sta op en breng ons naar die open plek."
Fagnard wankelde overeind en tastte naar zijn neus. Een harde trap in zijn rug deed hem weer in de modder belanden.
"Dat had je van mij nog te goed," snauwde de Zigeuner.
Even later gingen ze opnieuw op weg, Fagnard voorop, zijn neus deppend met de mouw van zijn overall. Ze kwamen op een smal, weinig gebruikt paadje uit dat omzoomd was met gigantische bomen en daartussen een dichte haag van doornenstruiken en varens. Een mokkende Fagnard laste geen pauzes meer in om te luisteren naar de nachtelijke geluiden. Hij hield er een fiks tempo op na zodat de anderen zich moesten reppen om in zijn spoor te blijven. Toen hoorden ze voor zich uit een bekend geluid. Onmiskenbaar de beltonen van een mobiele telefoon die afging.
"Stop," fluisterde Sacha overbodig, "hij komt eraan, terug voor de hinderlaag."
De mannen keerden op hun stappen terug en vonden vijftig meter verder een geschikte plek. Sacha liet zijn twee landgenoten achter een dikke boom naast het pad plaatsnemen en nam zelf met de Zigeuner een tiental meter verder positie in achter een grote struik.
"Jij gaat terug," maande hij de boswachter aan.
feedback van andere lezers- joplin
spanning ten top!!
xx
diomedes: danku - Wee
Fagnard kan het tij doen keren ... Dit pikt hij vast niet.
Spannend!
x
diomedes: ik denk het ook Wee
|
