|
< terug
Galtur de Grote (75)
46.
Uren later, het was intussen al een flink stuk dag, leidde onderzoeksrechter Van Asch een informele vergadering rond de grote tafel in het boswachtershuis. Hoofdinspecteur Basso was van de partij evenals zijn drie collega's-inspecteurs. Verder commandant Apers van het SIE (Speciale Interventie Eskadron) van de Federale Politie met twee van zijn officieren.
Tussen Mo en Nita in zat een bleke Galtur. Zijn arm was verbonden en een stuk kleefpleister op zijn slaap kwam van onder zijn hoed uit. Ook de wonden van Nita, opgelopen tijdens zijn val over de bijenkorf, waren verzorgd. Voor hen uit op de tafel, lag de donkerblauwe buishoed van Galtur die Sacha had laten stelen. Galtur had hem teruggevonden in het kantoortje in de Bunker.
Er was heel wat gebeurd sinds de tussenkomst van de politie. Nadat Galtur Basso had geïnformeerd over de situatie was deze laatste gaan overleggen met commandant Apers en die had onmiddellijk zijn bevelen gegeven. Lou kreeg de eerste zorgen toegediend, werd op een draagbaar gelegd en naar een ziekenhuis gevoerd.
In een andere ziekenwagen lag een zwaar gewonde Sacha. Politiemannen hadden hem aangetroffen langs de kant van de weg met een kogel in zijn rug. Het had heel wat moeite gekost om tot bij de gewonde te komen. Boris liet niemand in de buurt van zijn baas. Uiteindelijke hadden ze de rottweiler moeten verdoven.
Fagnard en Django werden uit hun benarde positie bevrijd, in de boeien geslagen en weggebracht.
Het duurde nog een hele poos voor Kusmin en Smirnow werden teruggevonden. Zij waren er erg aan toe en kregen een gewapend escorte mee naar het ziekenhuis.
Er werd een wetsgeneesheer opgeroepen die de doodsoorzaak van Mon en Blender moest onderzoeken.
Galtur en de jongens mochten gebruik maken van de diensten van Slachtofferhulp maar dat hadden ze geweigerd. Ze waren verschillende keren ondervraagd en de politiemannen kregen stilaan een beeld van de gebeurtenissen van de voorbije nacht.
"Respect meneer Legrand, groot respect voor wat u gedaan heeft maar ik zit nog met enkele vragen." Welwillend richtte de Onderzoeksrechter zich tot Galtur.
"Hoe heeft u die twee Russen kunnen uitschakelen. Neemt u me niet kwalijk maar u heeft niet het figuur van Superman. Welk wapen heeft u gebruikt ? Hun beide benen waren gebroken en hun armen vertoonden verschillende fracturen."
"Met een toestel uit het gamma van mijn optredens. Een zogenaamde Mantis, zelf geconstrueerd."
"Mogen we dat eens bekijken ?"
"Ik vrees dat Blender mijn enige exemplaar vernield heeft, maar ik heb ook een vraag voor u meneer de Onderzoeksrechter."
"Vuur af."
"Wie heeft Sacha Deverenko neergeschoten ?"
"Daar zijn we ook nog niet uit, dat wordt nog verder onderzocht."
"Sacha had een mol bij de politie, hij wist zelfs van jullie komst."
"Dat is onmogelijk Galtur, wij waren de enigen die op de hoogte waren," mengde Basso zich in het gesprek.
"Inderdaad Roland, de verrader zit dan ook in uw groepje."
"Galtur alstublieft !"
Chagrin en Pieters, nog steeds met zijn arm in een mitella, reageerden verontwaardigd. Ignolin zei niets.
"Sacha noemde hem J.C"
Iedereen keek naar Julien Chagrin die woedend rechtveerde.
"Godverdomme, ik weet van niets !"
"De Rus bezat een film waarin onze man gecompromitteerd werd met een minderjarige, met een kind nog."
"Kan je dat bewijzen meneer Legrand ?" vroeg Van Asch.
"Ja maar jullie ook, met een ballistisch onderzoek."
"Dat is absurd !" riep Chagrin.
"Belachelijk !" beaamde Pieters.
Basso keek Galtur strak in de ogen. Deze knikte. Daarop nam de hoofdinspecteur zijn pistool uit de holster en deponeerde het voor de onderzoeksrechter op de tafel.
"Het is een kleine moeite."
Hij draaide zich naar zijn collega Ignolin.
"Jean ?"
"Ik heb niets te verbergen," sprak die en zijn wapen kwam naast het andere te liggen.
Chagrin talmde nog wat maar volgde het voorbeeld van zijn collega's.
"Kinderachtig maar als ik daarmee mijn onschuld kan bewijzen."
Iedereen keek nu naar Henri Pieters.
Die haalde zijn wapen uit zijn holster, rees op van zijn stoel maar in plaats van het wapen naast de andere te leggen richtte hij het op de aanwezigen.
"Hij chanteerde me inderdaad en ik hoop dat hij crepeert !"
"Henri nee !" riep Chagrin vol ongeloof.
Pieters verplaatste zich tot bij Nita en hij hield het pistool tegen diens achterhoofd.
"Meekomen jij." En dan tot de anderen :
"Ineens stond hij voor me en toen hij me zag sloeg hij op de vlucht. Ik heb niet geaarzeld. Ik was een goed agent en hij was een monster."
"J.C., hoe laf moet je zijn om zo uw vriend verdacht te maken !" Galtur beefde van woede.
"Dat was een idee van Sacha, sinds hij wist dat ik met Julien team vormde."
"En jij liet dat toe !" brulde een furieuze Julien Chagrin.
"Ik kon niet anders, begrijp dat toch ! Hij luisterde niet, nooit ! Hij had me in zijn macht ! Godverdomme !"
Met een driftig gebaar rukte hij zijn draagdoek af en met zijn gewonde arm trok hij Nita van zijn stoel en sleepte hem naar de deur. Daar had commandant Apers op gewacht. In één vloeiende beweging wipte die van zijn stoel en nu had ook Pieters een pistool tegen zijn hoofd.
"Jij bent geen monster Henri, jij hebt het lef niet om een kind te doden, laat dat wapen vallen, nu !"
"Ik schiet zeg ik je, ik schiet, laat me gaan, ik heb niets te verliezen, niets !"
"Laat vallen Henri, nu !"
"commandant, ik…"
"Nu !"
De inspecteur gaf Nita een zet zodat die voorover tuimelde, draaide zich weg van de commandant, bracht zijn pistool naar zijn mond en drukte af. Zijn hersenen spatten tegen het raam en namen het beeld aan van een luguber abstract schilderij.
De euforische stemming in de boswachterswoning was helemaal omgeslagen.
feedback van andere lezers- Wee
Knappe ontknoping. Je gaat niet afraffelen, het blijft spannend en het vraagt gewoon om méér.
x
diomedes: danku Wee - joplin
vol verassingen
goed boexx
|
