|
< terug
Openhartig II
De volgende keer dat Sus naar de zelfhulpgroep ging, zette hij zich naast Piet en vroeg verontschuldigend: "Of heb je liever dat hier een dametje komt zitten?"
Piet lachte zijn monkellachje.
"Ik zie de dametjes wel graag", zei hij "maar er is nog plaats genoeg naast ons beiden, hé."
"Jij bent een vrouwenkenner, geloof ik", probeerde Sus.
"Geworden met vallen en opstaan, kameraad." Piet wond er geen doekjes om. "Met vallen en opstaan", herhaalde hij.
"Jij ook?" Sus meende dat Piet zo'n zelfbewust, zelfzeker iemand was.
"Natuurlijk, wat dacht je? Mijn vrouw heeft mij verlaten voor een Rus, een dikke, plompe Rus met een zware snor." Piet snoof. Hij zag hem blijkbaar nog zo voor zich.
"Een Rus? Spreekt of verstaat zij Russisch misschien?" vroeg Sus.
"Weet je wat ze daarop antwoordde toen ik haar dezelfde vraag stelde?" Piet snoof weer. "Wij spreken de universele taal der liefde."
Hij kon nu toch een schamper lachje niet onderdrukken en ook Sus vond zoveel romantiek potsierlijk voor iemand van een bepaalde leeftijd.
"Romantisch zal dat wel niet bedoeld zijn", ging Piet verder. "Seks om de seks is nu eenmaal niet romantisch, vind ik. Maar hij maakte haar 'gelukkig', zo zei ze het. En als ze hem 'beklom' was het net of ze met een Harley Davidson reed. Geef toe daar kan ik niet tegen op, hé."
"Is dat niet pijnlijk", vroeg Sus, "als ze je dat zo maar in je gezicht gooien?"
"Dat doet inderdaad geen deugd", beaamde Piet, "maar het bewijst dat ze toch niet alles van vroeger vergeten is. Wij hebben ooit in onze jonge jaren met een Harley Davidson gereden. Wij waren een vrij sportief koppel. Ik was in een vorig leven zelfs een zwemkampioen. Ik oefende alle slagen, maar de tegenslagen van het leven hebben mij kopje onder geduwd."
Sus begon Piet eigenlijk een wijs man te vinden met een dosis zelfrelativerende humor.
"Ik zoek nu geen relatie meer", ging Piet verder. "Ik ben te lang alleen geweest. Dat zou toch nooit meer lukken."
De vrouwen schaarden zich nu rond Piet. Hij speelde de galante heer, zij flirtten met hem en allen genoten duidelijk.
"Wat hofmakerij van mijn kant en wat geflirt van de kant van de vrouwtjes en een aangename avond in gezelschap, een avond zonder eenzaamheid, dat is alles wat ik hier zoek", zei Piet nog.
Sus ging nog een kop koffie bestellen en bedacht dat die 'vrolijke' Piet toch ook verdriet kende of gekend had, toch ook de eenzaamheid ontvluchtte.
Fragment uit "Openhartig"
feedback van andere lezers- Wee
Boeiend, vraagt zeker om meer!
x
hope: Op jouw aanraden plaatste ik een tweede fragmentje en ik ben blij met je commentaar. Bedankt, Wee. - joplin
een toog vol eenzaamheid
even vergeten
xx
hope: Dat is inderdaad hetgeen ik wou weergeven. Toffe reactie.Bedankt
|
