|
< terug
'Kleurlingen' verdwaald op een berg hebben enorme gevolgen...
Het blikje frisdrank was gedeukt en leeg. Iemand had het opengesneden en omgekeerd op een stok gezet. Als een felrood baken in een wereld van groen, bruin en zwarttinten.
'Ze zijn hier geweest.' Råvin tikte met zijn vinger tegen het metaal. Hij was al drie jaar een Zwerver, een verkenner van de Kloof. Niemand trok hier voorbij zonder dat hij het zag. Hij wisselde een snelle blik met zijn gezel. Soras bromde een antwoord, dat verloren ging in de oprukkende wind.
'Wat zei je?'
' Ik zei dat Hen in Kleur nu niet direct onze grootste zorg zijn.' Hij maakte een hoofdknik naar de wolken die samenpakten boven de schuimkoppen.
Råvin keek voor de zoveelste maal naar de storm die zich verzamelde boven de zee. De wind had de kust bereikt en raasde over de hoge kliffen. Beneden dansten de boten heen en weer, stevig vast geankerd, ver genoeg van de kust om schade te vermijden.
De wind bereikte zo onverwacht de Troon dat Råvin even wankelde. Met een angstaanjagend gefluit liep hij op de storm vooruit, als een voorbode van het nakende geweld. De golven werden met zo'n kracht vooruit gestuwd dat ze bijna tot halverwege de kliffen reikten voordat ze tegen de rotsen sloegen.
Zeshonderd meter onder zijn voeten bereikte het geweld een hoogtepunt, telkens de zee zich tegen de rotsen smeet. Het anders groene, glinsterende water was nu een zwarte, dreigende massa met witte golfkoppen.
Het blikje rammelde in de wind en het geluid haalde Råvin uit zijn gedachten. De eerste gevorkte bliksem schoot uit de kolkende wolkenmassa en kletterde neer in het water. Råvin hield van de spanning vlak voor een goed onweer. De wereld maakte zich klaar om terug te vechten.
'De hemel schiet om te doden.' Het was min of meer de lijfspreuk van de Vallei en iedereen gebruikte de zin als het hen uitkwam.
Na de wind kwam de regen.
Het kwam op hen af, over de zee. Als een muur. Het ene moment keken ze ernaar, het volgende moment kletterde de regen op hen neer.
Soras schreeuwde iets maar de woorden gingen verloren in een krakende donderslag. Binnen enkele seconden zou het onweer ontploffen boven de kust. Råvin grijnsde en schudde het natte haar uit zijn gezicht. Hij was nu al doorweekt tot op zijn botten.
'We moeten hier weg!' Råvin brulde boven het natuurgeweld uit. Hij plukte het blikje van de stok, stopte het in zijn schoudertas en gleed min of meer het pad af.
feedback van andere lezers- doolhoofd
Hey. Welkom. Niet mijn genre helaas.
catharina: beste, ik vrees dat het een op en top meisjesverhaal is...verzonnen door ene, gemaakt voor ene.
Er valt niet aan te ontsnappen, hoewel de titel eerder geschikt lijkt voor een politiek geladen zwaar verhaal ofzo...
Hopelijk hebt u er niet slecht van geslapen. En bedankt voor het lezen :) - andremoortgat
Jouw beschrijving van natuur en
natuurgeweld is voor mij een goede intro.
Welkom
catharina: Ik hoop dat ik dit kan volhouden...een begin is net iets gemakkelijker dan een volwaardig midden, waarin alles nog klopt, is het niet? - greta
Graag gelezen. Ook al ben ik geen meisje meer.
catharina: Ik ook niet...de grens van volwassenheid sluipt dichterbij. Ik hoop dat dit verhaaltje u kan blijven boeien, het zou leuk zijn :) - ivo
buiten een paar kronkels die ik niet direct begreep, een mooi begin, hopelijk hou je het leesgehalte tot deze lengte :)
catharina: hallo, dank u voor het verteren van deeltje 1. ik ben een beetje nerveus voor 'die kronkels'. Ik ben de verpersoonlijking van 'vreemde Kronkel' ( met hoofdletter). Wat voor mij voor de hand ligt is niet altijd....euh, zonneklaar voor de rest van de wereld. Ik zal mijn best doen...
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 5Uitstekend:   1 stem(men), 25%Goed: 3 stem(men), 75%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 4 stem(men) |
