Volg ons op facebook
|
< terug
giraffen bijten niet
Vorige week, toen het nieuws op de radio even waanzinnig klonk als vandaag, moest ik voor een klant een dossier gaan afgeven in een klein straatje aan het station in Antwerpen. Omdat je daar al jaren niet meer kunt parkeren en je auto enkel aan de rand van de stad nog ergens gerust kunt achterlaten, had ik voorzien om deze reis met de tram te doen.
Tram rijden is altijd reizen, zeker in Antwerpen. Wat ge daar allemaal ziet op- en afstappen, heel de wereld doet daar zijn revue.
Een zwart Afrikaanse madam in kleding van ginds met een grote doek op haar hoofd. Vanuit mijn vooringenomenheid miste ik nog enkel de grote vaas met water op haar hoofd. Ze zou niet in de tram kunnen opstappen en had dan te voet door dat druilige en koude weer moeten lopen, dat is ook niets. En och arme voor die kleine die ze bij zich had. Een halte later stapte er een Jood op met zo een schone pelsen hoed. Ach, ik weet wel hoe dat allemaal heet, maar waarom zou ik jullie moeten lastigvallen met al die namen? Het is zaterdagochtend en de koffie is klaar. Al de rest is voor de vulling van de gazet, anders weten die ook niet meer wat schrijven.
Die Marokkaan en Turk, die elkaar niet groeten en doen of ze lucht zijn, heb ik ook gezien.
Soit, aan het station gekomen, afgestapt en vlug mijn commiskes gedaan, stond ik daar op het grote Astridplein verwonderd te kijken naar die spoorwegkathedraal. Imposant is het minste wat ik er van kon zeggen.
Naast het station is er de zoölogie. De zoo, en ik heb een abonnement. Al jaren steun ik deze mensen, want hun kijk op beestjes is veel meer dan ze in een kotteke te steken zodat wij er naar zouden staan gapen.
Vlug even binnen gestapt - en ge geraakt daar zomaar niet binnen. Logisch, want ze moeten ook zorgen dat ge er zomaar niet buiten geraakt. Zie dat er een leeuw het in zijn hoofd haalt om de plas over te steken, ge zou voor minder blij zijn dat die zomaar op het straat zou staan brullen.
Dat er op de grote markt in Antwerpen, op het schoonverdiep al een leeuw rondloopt, is een schoon ding, maar we moeten nu ook niet overdrijven.
Met mijn thermosfles en een boterhammendoosje mijne schoofzak opeten op een bankje dat net geen water vangt, terwijl de giraffen de laatste blaren van de bomen eten, die hun verzorgers daar hebben aan vastgeknoopt, dat is altijd wel terug efkens bij u zelf thuiskomen.
Terwijl in de stad de auto's elkaar bijna opeten, is het hier zo rustig en kalm. Alleen wat Chinezen en Jappen die met hun fototoestel al hun fotokunstjes tonen. Moesten die nog met een filmrolletje zoals wij dat vroeger deden, foto's moeten trekken, Afga Gevaert zou nog altijd fotofilmpjes gefabriceerd hebben, maar nu gaat het allemaal digitaal, dus geen fotopapier en geen ontwikkelaars meer. Maar wel fotopapier en drukinkt, om al die foto's af te drukken op die printers waarvan de inkt duurder is dan de printer zelf.
Die giraffen zijn bijzondere beesten. Die zitten hoog in de lucht en het is precies of het doet hen niets om daar wat verder een mens op een bankje te zien zitten eten en die zijn leven zit te analyseren.
Gisteren zag ik nog in mijn digitale krant hoe een hert een fotograaf lastig viel in Amerika. Die gast kreeg het aan een stok met zo'n beest dat zijn kop altijd maar tegen de kop van die fotograaf duwde, die op zijn gat naast de weg zat om foto's te trekken, Het gewei van het hert spietste hem nog niet. En ik zag hoe mensen erop stonden te kijken, maar helpen, geen vinger werd er uitgestoken, tot er eindelijk ne wakkere, met zijn auto, stilletjes kwam aangereden en zo die man redde uit zijn hachelijke positie. Met wat getoeter en geclaxonneerd - ging het beest lopen.
Ik moet niet bang zijn dat die beesten mijn brood gaan stelen en of dat ze mijn haar gaan goed leggen, neen, die beesten blijven op hun niveau, hoog in de lucht en schudden af en toe wat druppels van hun oren om nadien statig op die hoge poten gewoon hun ding te doen. Dat wat ze alle dagen doen, zonder te klagen, zonder te vragen en zonder een ander lastig te vallen.
Neen, giraffen bijten niet en zorgen ervoor dat ik rustig mezelf mag zijn.
Als ik thuis in de zetel zit, dan denk ik vaak terug aan die beesten. En dan valt er zoveel van me af. Efkens alles relativeren en terug in de proportie zetten van wat het leven is.
Geen zagenventen en groot lawaai madammen aan mijn deur, maar de lucht een beetje laten ventileren en de giraffen hun werk laten doen. Altijd goed voor bloed- en hartvaten, dat zegt de dokter ook, als hij mij onderzoekt.
feedback van andere lezers- andremoortgat
Je mag rustig jezelf zijn...
schrijf wat je kwijt wilt
Goe bezig !
ivo: bedankt André - doolhoofd
Ik snap toch niet goed wat je zo fascineert in die giraffen. Het enige wat uit het tekstje naar voren komt is domheid, waarmee ik bedoel,
"het is precies of het doet hen niets om daar wat verder een mens op een bankje te zien zitten eten en die zijn leven zit te analyseren."
Ze weten gewoon niet wat een mens is, die dieren denken volgens mij niet al te diep na. Ze zijn gewoon... lomp. Wat je daar precies fantastisch aan vindt, dat weet ik niet, want voor een mens vind ik de giraffenattitude die je hier beschrijft geen ideaal.
ivo: Beste doolhof, een mens kan enkel maar reflecteren wat die zelf in zich heeft, iets anders heeft die niet.
En het is niet wat de mens denkt dat die andere denkt, maar het is wat de mens zelf denkt over wat die ander zou denken, wat maakt dat die zichzelf spiegelt in die ander.
Het is pas domheid als men, dat wat men denkt over een ander, als een evidentie of 'waarheid' gaat aanzien.
Geen enkel mens weet wat in een ander mens omgaat en kan de diepten van het denken van een ander peilen - enkel aan gedrag en aan attitude kan men merken wat de ander doet of denkt - waarom of waartoe zal altijd een vraagteken blijven.
Die giraffen zijn juist hiervan de metafoor - die in hun rijzige gestalte mijn wereld aanschouwen, zonder dat ze zich in mijn wereld gaan bemoeien of een waarde oordeel over mij zullen uitspreken.
Daarom dat ik ze bejubel en waardeer, want giraffen bijten niet - wat anderen zo snel wel doen, omdat ze denken, dat wat zij denken, de enige waarheid en realiteit is.
Hoe arm kan een mens zijn als hij zijn waarheid als standaard verheft boven al de ander. - warket
Ik heb het met kamelen.
ivo: bedankt Warket, zolang je geen kemels schiet :)
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   1 stem(men), 33%Goed: 2 stem(men), 67%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
