|
< terug
12. Kleur...( nu weet u wat ik al weet)
DEEL 3 : terug naar Ravin en Soras terwijl Joke en Jones ( zie wat eerder, mijn beste) zitten te gluren.
'Hey, Råvin , jouw beurt.' Råvin knipperde met zijn ogen.
'Hmmm, wat?'
'Wakker worden, slaapkop, het is twee uur geleden. Het is aan jou om te waken over mijn zieltje. Mijn beurt om te slapen.' Soras porde nogal ruw in zijn schouder.
Råvin liet de woorden doordringen.
'Waken, waarom?' Ravin wreef ruw over zijn gezicht om de dromen te verjagen. ' Hmm, Soras, Ik denk niet dat er gevaar is. Laat me slapen, ik ben moe.'
'Kleurlingen,' gromde Soras en Råvin was op slag wakker. Dat was hij even vergeten. De pretbedervers van zijn vrije dag!
'Nog steeds?'
'Ja, ik hoor ze.' Soras wees met de punt van zijn mes naar de duisternis. ' Ze zitten daar. Ik denk dat het jonkies zijn, want anders zouden zich niet zo lang verstoppen. Ben je goed wakker?' Soras zat bij het vuur en schonk een kom thee in. Hij overhandigde de beker aan Råvin en wreef vermoeid in zijn ogen.
Råvin nam een slok en gluurde naar zijn vriend.
Zijn echtgenoot sinds twee jaar en het idee zorgde nog steeds voor een ademloos gevoel. Soras zat in kleermakerszit op de grond, volledig in gedachten verzonken.
De vlammen weerkaatsten op zijn gebruinde gezicht. Zo anders dan de inwoners van de Kloof, die donker en grof gebouwd waren. Met harige wenkbrauwen en volle baarden. Soras viel op tussen de mannen. Met elegante wenkbrauwen en grote, lichtbruine ogen. Hij had baardstoppels van enkele dagen en zijn ogen waren rood van de rook. Hij kon er best ruw en gehard uitgezien.
Råvin hield van de dualiteit in het gezicht van zijn vriend.
Hij was gevormd door een leven op de berg. Kon de anderen perfect bijhouden maar hij was lichtvoetig en elegant, niet zoals de andere Zwervers. De mannen en vrouwen waren vooral een blok spieren. Stevig met beide voeten in de grond. Soras paste 2 maal in de mannen.
Hij was altijd al een buitenbeentje in de vallei geweest. Zijn dikke blonde haar droeg hij steevast kort, iets wat enorm opviel in een wereld van donkerharige mensen. Het sprong alle kanten op en krulde in zijn nek en boven zijn oren alsof hij een jochie was. Råvin had de weerbarstige zwarte krullen van zijn volk. Ze kwamen tot halverwege zijn rug en meestal bond hij ze samen.
Soras was zomaar binnenkomen vallen, bijna zes jaar geleden. De Zwervers van het Westen hadden hem op de Troon gevonden, de tenen al over de rand gekruld. De armen gespreid alsof hij zo wou opstijgen. Een verward blond jongetje met grote bruine ogen op de rand van de klif. Hij was dertien geweest, of dat zei hij toch.
En hoewel jongens van dertien in de Vallei al jongemannen waren, was Soras een kind geweest. Onwetend, angstig en wereldvreemd. Hij wist niets over vee, over vissen of over het leven in de Bossen. Hij doolde door het dorp, leergierig, steeds op zoek naar iets nieuws. Hij vroeg nooit naar zijn thuis of om zijn ouders…
feedback van andere lezers- ivo
jaja, het wordt leuk lezen - alleen weet je nog niet wat ik ervan verstaan hebt, dan is nog eens een andere realiteit :)
catharina: Andere realiteiten kunnen ook heel boeiend zijn. Als u iets anders begrijpt dan datgene wat ik bedoel, en het is schoon...Dan is dat ook heel goed :) - doolhoofd
http://i.dailymail.co.uk/i/pix/2013/03/08/article-0-18819BA6000005DC-236_964x946.jpg
catharina: o jee :)
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
