Volg ons op facebook
|
< terug
20 ( afgerond)Speuren voor dummy's
'Wauw.' Soras keek met hernieuwde belangstelling naar de steen. Het bloed trok een spoor naar beneden en verdween in het gras.
'Heeft ze er te grazen genomen? Een meisje?'
'Die steen bloedt niet uit zichzelf, jongen.' Råvin kwam overeind en spande zijn ogen in. ' Daar!' Hij snelde vooruit en vond de Rimpelhuid, niet ver van één van de meertjes. Het wezen had een akelige kap in zijn kop en was duidelijk naar het water gekropen.
Maar niet snel genoeg.
Råvin bleef ver van de rand van het water en draaide het beest om.
'Ongelofelijk.' Mompelde hij. ' Hé, Soras, hij is dood. Iemand heeft het te grazen genomen.' Als het Kleurlingenmeisje dit had klaargespeeld dan verdiende ze een pluim.
Intussen hadden de anderen ook het bloed op de steen gezien. De drie vroegen Soras genadeloos uit. Schitterend, nu wist heel de Berg dat ze eraan kwamen. Alles wat nog sliep was, gewekt door hun gekakel. Råvin stond echt versteld van hun onwetendheid.
'Bedoel je dat Elke één van die dingen…'
'Kijk,' Soras doorbrak de opgelaten sfeer. ' De anderen zijn er ook geraakt.' Ze keken alle vijf op. Twee figuren kwamen vastberaden hun kant op. Råvin trok een gezicht. Hij had zich al afgevraagd waar de versterking was gebleven. Deze nacht was de verwachte hulp niet opgedaagd maar hier waren ze dus eindelijk.
Het Oostelijke duo was een oudere man en zijn dochter. Ze marcheerden tegen de helling op alsof ze niets liever deden.Donkere figuren tegen een grauwe achtergrond. Soras gezicht stond strak. De man was een jaar of 45, met een gegroefd gezicht van het jarenlange leven in de buitenlucht. Zijn haren waren bruin-grijs en verwilderd. Hij keek hen aandachtig aan en Råvin kromp een beetje in elkaar. Hij was de oudste broer van zijn moeder. Zijn dochter leefde met hem op de Berg. Ze was een stuk ouder dan Soras en haar hele gezicht was misvormd door een aanvaring met De Baas, enkele jaren geleden.
'Gegroet jongens,' de man kwam op hen af, kuste eerst Soras op zijn wangen en daarna Råvin . De vrouw kuste hen ook en gaf Råvin een stevige knuffel.
'Hallo neefje.' Råvin dook weg uit de omhelzing.
De drie Kleurlingen stonden er verloren bij en probeerden niet te staren naar het verminkte gezicht.
'Interessant gezelschap heb je daar, Soras.'
Soras haalde zijn schouders op. ' Het zijn kinderen, oom, niets om je druk over te maken.' Råvin s oom was zijn oom geworden, sinds ze getrouwd waren.
'Je brengt ze toch niet naar de Kloof, jongen?' Råvin kon de laagdunkende toon niet negeren en keek snel naar zijn vriend. Hier kwam miserie van. ' Jongen.' Alsof Soras een kind was.
'Natuurlijk niet. We zijn op zoek naar een vierde. We hebben bezoek gehad vannacht.' Soras keek de oudere man strak aan en Råvin zette een stap achteruit. Hij wilde zich niet moeien in een ruzie tussen twee sterke mannen.
'Ik heb het gehoord.'
'Juist. Gehoord,' Soras gezicht zag nog steeds blauw, sporen van het gevecht van afgelopen nacht.
' We hadden wel wat hulp kunnen gebruiken, oom.'
De oudere man gromde iets. ' Jullie hebben het er prima vanaf gebracht, jongens. We maakten ons niet direct zorgen.' Hij glimlachte vaag.
Råvin en zijn tante keken elkaar aan. Altijd hetzelfde, keer op keer moest Soras zich bewijzen. Ook al was hij opgevoed door één van de besten.
'Soras heeft het prima gedaan, vannacht.' Råvin voelde zich genoodzaakt om zijn vriend te verdedigen. Zijn tante klopte hem op zijn schouder.
'Ik weet het, jochie. Maar leg dat maar eens uit aan de oudjes.' Ze knipoogde. ' Mijn vader ging al door het lint toen die Rimpelhuiden bij jullie binnendrongen. Hij kon niet geloven dat jullie…'
'Ze komen normaal nooit zo hoog,' Råvin keek zijn tante boos aan. '
Zijn tante had geen zin in ruzie. Ze bestudeerde de drie Kleurlingen met de nodige gereserveerdheid.
'Zijn dat echt Pups van Hen in Kleur?' Het nieuws was duidelijk snel gegaan.
'Hmm, ja. Jonas, Joke en Alex. Ze hadden onderdak gezocht in de grot. Ze zijn niet echt gevaarlijk, tante. Ze zijn echt nog heel erg jong want ze kennen niets van…wel, niets van alles eigenlijk. Je had ze vannacht moeten zien.' Råvin grijnsde.
'En jullie zijn met hen op dool omdat…? Ik snap het niet goed, Råvin . Je weet hoe gevaarlijk dat ras is, waarom trek je met hen door onze landen? Je had ze moeten doden terwijl jullie de kans hadden.' Råvin wist niet hoe hij het had.
Enkele meters verderop had Soras duidelijk dezelfde preek gekregen van zijn oom. Het gezicht van zijn vriend was lijkbleek en ze stonden als kemphanen tegen over elkaar.
'Horen Zwervers elkaar niet te helpen?' vroeg Ravin zwakjes. Zijn tante keek hem warm aan.
'Luister jongen, ik weet dat je geen pups wilt doden. Je bent een goede ziel. En als dat de reden is, dan is het prima. Dump ze. Laat ze ergens achter op de berg, dan raken ze wel thuis of…'
'…worden ze gevonden door iets met honger. Wat is er mis met jullie? Ik zei het zonet: het zijn kinderen. Jullie vragen van ons om kinderen om te brengen. Dan zijn we net als hen, is het niet?'
'Råvin , je snapt het niet. Als de Kloof gevaar loopt omwille van jullie twee, dan is er geen plaats meer voor jullie, dat weet je toch? Wat bezielde jullie om die drie te helpen. Is het omwille van Soras? Was het zijn idee?'
'Ik wil het niet snappen. En nee, het was mijn idee, Soras heeft er niets mee te maken. Hij is mee omdat ik het hem vroeg, niets meer. '
Råvin was steeds luider gaan praten en onderbrak zijn tante ruw voordat ze datgene zou zeggen dat iedereen wist maar nooit luidop zei. Het was een publiek geheim. ' Bedankt voor de waarschuwing maar we kunnen het wel alleen af. Soras, we gaan.'
Soras keek verstoord op en trok grote ogen.
'Råvin , achter je!' Niemand had op de drie gelet tijdens de ruzie. Råvin keek ontzet toe hoe het meisje, Joke, was afgewaald om de terechtwijzingen niet te moeten horen. Ze stond aan de rand van het meer en keek in het donkere water.
'Joke! Weg van de rand. Ga daar weg.' Verrast door de schreeuw draaide ze zich om. Jonas nam de schreeuw over, gealarmeerd door de paniek in Soras stem en begon te rennen
Soras en Råvin deden hetzelfde, haalden hem snel en zwaaiden wild met hun armen.
'Weg van het water!' Soras brulde tegen te wind in. Joke keek van het water naar hen en er daagde iets. Ze schuifelde ontzet achteruit.
Råvin vloekte toen twee grijze armen uit het water kwamen. Lichte ogen blonken triomfantelijk over het wateroppervlak en de handen grepen Joke bij haar enkels.
feedback van andere lezers- ivo
mooi hoor .. wow .. en ja het heeft wel wat .. :)
catharina: Jippie !!! ' Het heeft wel 'wat' ( nog eender wat die 'wat' is) vind ik een schoon iets :). - doolhoofd
Da's de bloederige steen uit je profielfoto!
catharina: O yes!! Het ultieme decor! Blij dat er nog iemand spontaan aan een 'bloederige steen' denkt :). Bij het nemen van die foto waren we hopeloos verdwaald en het werd een beetje creepy...zalig!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
