Volg ons op facebook
|
< terug
De graal, 'Bloody Mary' en veel drang
Onze universiteitsslet had een vaste voorwaarde. Voor ze je in haar bed liet, moest je eerst een kop van haar menstruatiebloed drinken. Het was een Italiaans kopje, dus gelukkig petieterig. Ze maakte er wel een punt van om altijd hetzelfde kopje te gebruiken. Of ze het tussen twee beurten in ook eens afwaste, was niet met zekerheid te zeggen. Het mythische kopje doopten we 'De Graal', en ik begeerde het nog feller dan mijn diploma.
Het meisje heette Maria, dus de associatie met 'Bloody Mary' was snel gemaakt. Er waren best veel jongens die zo'n shot niet afsloegen. We zaten op kot op de zelfde gang en ik hoorde geregeld belangstellenden passeren. Moesten die dan elke keer zo'n kopje drinken? Of was je ingewijd na het eerste kopje? Zaten er veel vrouwelijke hormonen in menstruatiebloed? En kregen haar sekspartners dan tieten?
Ze werkte alleszins hard op mijn mannelijke hormonen. In de gemeenschappelijke keuken verscheen ze elke ochtend, om een uur of elf, in hetzelfde geruite, flanellen houthakkershemd. Winter en zomer. Dus omstreeks tien voor elf zat ik met een krant of een studieboek aan de ontbijttafel. Met een glas tomatensap voor mij.
'Hoe krijg je dat toch binnen?', vroeg ze geregeld. 'En dan nog 's ochtends.' Ik liet dan mijn krant zakken, deed hard mijn best om in haar ogen te kijken en niet ergens anders, en zei: 'Dat is gezond voor mijn prostaat.'
Dan zei zij meestal iets als 'Gewone mensen gaan dood aan ziekte, hypochonders gaan vroeger dood aan angst.' Dan warmde ze een voorverpakte croissant met chocolade op in de microgolfoven. Ze dronk daar twee cappuccino's uit pakjes bij. 70 calorieën per tas. Ze zat dan met haar benen onder haar kont op de stoel voor mij. Soms las ze luidop de titels van mijn krant, opzettelijk traag en zonder intonatie. Het liefste had ik dat ze haar koffielepel tegen mijn krant gooide en zei: 'Zeg, vertel eens wat.'
Ik begon dan over het nieuws, over mijn lessen, over een rare studiegenoot, een gekke prof, ik probeerde het met moppen, ik vroeg naar haar ouders, of ze broers of zussen had, of ze graag sport deed, of dat flanellen hemd een emotionele waarde voor haar had. Eender wat. Maar ze staarde mij alleen aan, sloeg haar cappuccino's achterover alsof het wodka was en zei droog: 'Man, jij bent saai.' Dan stond ze op en wiegde weg. Een hint van haar kont in het deurgat. Zo elke ochtend en de volgende ochtend zat ik daar weer. Trouw op post, behalve in het weekend.
Eens in de twee weken deed ze haar afwas. Ze had er geen vast moment voor, ze waste pas af als alles vuil was. Als ik haar hoorde, haastte ik me mijn kamer uit. Ik had altijd wel een excuus. Haalde dan bijvoorbeeld iets uit de koelkast of ik kwam iets in de vuilbak gooien. Dan vroeg ik of ik kon helpen afdrogen. Zij zei dan 'Nee, dank je, uitslover.' Of soms was ze in een stille bui, dan haalde ze gewoon haar schouders op. Ik nam dan een handdoek en hielp haar. Het legendarische mokkakopje was er nooit bij.
Mijn vrienden begonnen mij te plagen. Ik zat op kot met een seksteef en ik kwam niet eens aan de bak. Eentje zei: 'Als je er dan niet mee slaapt, steel dan tenminste dat kopje. Denk eens aan wat dat kopje al heeft meegemaakt. Als je daar koffie uitdrinkt, verander je meteen in een onweerstaanbare Cassanova. Zeker weten.'
Of dat kopje nu die magische krachten had of niet. Dat was het punt niet. Elke man wil een onweerstaanbare Cassanova zijn. Al was het maar voor één dag. 'Trouwens', zei hij nog, 'het verzekert je van een geweldige anekdote. Vertel eens aan een vrouw hoe je een slet haar fetisjkopje ontfutselde. Ze zal vast geïnteresseerd zijn. Vrouwen willen zich altijd wreken op sletten. Zogezegd uit verontwaardiging, maar eigenlijk omdat ze jaloers zijn op hun ongeremdheid. Jouw probleem met vrouwen is dat je veel te eerlijk en te gewoon bent. Vrouwen willen entertainment, jongen. Spin je eigen legende.'
Dat kopje werd een obsessie voor me. Tussen de afwas zat het niet. Het moest ergens in haar kamer staan, maar daar was ik nog nooit geweest. Met inbreken had ik even veel ervaring als met vrouwen. Ik moest op de een of andere manier door haar schild breken. Hoe deden al die andere nachtelijke bezoekers dat?
Ik vroeg op wat voor jongens ze viel en ik antwoordde al in haar plaats: 'Op van die brede kerels met gigantische spieren, zeker?' Ze gebruikte haar koffielepel als katapult en schoot een kwak van haar cappuccinoschuim in mijn gezicht. Ik stelde dat gelijk met een klein, plagerig kusje. Een maagdenhand is snel gevuld.
Ze zei: 'Ik val op jongens die zes uur kunnen rammen zonder klaar te komen, nou goed?' Ik trok mijn wenkbrauwen op en zuchtte. In mijn vriendengroep moest ze daarvoor niet wezen. 'Hoe zie je dat dan?', vroeg ik. Ze sloeg haar cappuccino achterover, het vaste voorspel tot haar exit uit de eetkamer en zei: 'Ze stellen geen vragen. Ze lezen genoeg in mijn ogen.'
Best, als ze het dan zo wilde spelen. De volgende ochtend zat ik er weer. Toen ze een theepot op tafel zag staan, zei ze: 'Wel, wel, geen tomatensap vandaag?' Ik schudde van nee. Wachtte tot ze zich neerzette met haar fabriekscroissant en poedercapuccino. Toen ik mezelf een kop uitgoot, vroeg ze: 'Rooibos?' Ik schudde weer van nee en concentreerde mij op de sudoku in de krant. 'Wel', zei ze na een tijd, 'moet je vandaag niet graven in mijn persoonlijkheid? Geen vragen naar mijn vroegste herinnering, mijn favoriete ijssoort of hoe ik het liefste mijn pannenkoeken eet?' Vrouwen aan een soort Gestapoverhoor onderwerpen, was inderdaad het dichtste bij een versierstrategie die ik had kunnen bedenken.
Zonder op te kijken van mijn krant zei ik met mijn hart in mijn keel: 'O, nee, da's zo slaapverwekkend. Trouwens, ik heb je essentie al gedistilleerd.' Ik nipte van mijn thee en keek haar voor 't eerst vandaag in de ogen. Ze keek nog eens goed naar de kleur van mijn brouwsel en vroeg: 'Zeg, wat voor thee is dat?'
Toen ik niet antwoordde, plofte ze luid haar koffielepel op tafel en zei: 'Zeg mij wat voor thee dat is.'
Ik nam traag het deksel van de theepot en trok witte touwtjes omhoog. Toen ze haar tampons zag, vroeg ze: 'Weet je wel heel zeker dat het de mijne zijn?'
Ik zei: 'O ja. Ik ben zeker dat de vuilbak in het toilet altijd leeg was, voor jij binnen ging.' Ik schonk nog een kop in en sloeg die op haar manier achterover. 'Too easy', zei ze. Ik goot nog een kop in. Ondertussen was ik de ijzersmaak al gewend. 'Nee, dat bedoel ik niet.' Ze ging gespreid zitten, nam haar koffielepeltje en ging met haar hand onder tafel. Ze maakte enkel schraapbewegingen en steunde dan haar arm met de elleboog op tafel. Het lepeltje als een post-moderne vuurtoren in haar hand. Ik stond op. Nam het lepeltje en likte het af. Daarna draaide ik haar met stoel en al weg van de tafel en knielde tussen haar benen. Ik had mijn plek daar dubbel en dik verdiend.
Na een tijd, zei ze: 'Wacht. Ik kan niet klaarkomen als ik mijn benen niet kan uitstrekken.' We gingen naar haar kamer en ze ging met haar benen stijf uitgestrekt op bed liggen.
Toen ik na een dikke dertig minuten in haar, een beetje zonder saaie onderwerpen raakte om mij mentaal op te concentreren, zodat ik niet zou klaarkomen, rolde ze mij van haar af. 'Je neukbewegingen zijn zo opwindend als je ontbijtbabbels', zei ze. Ik keek toe hoe ze zich klaar vingerde. Met een hand streek ze haar geil uit haar borsten, haar andere maakte trillende draaibewegingen. Het deed mij wat denken aan een specht die wat over zijn toeren is. Die handen duwde ze achteraf recht in mijn gezicht. Mijn tweede doop al dit academiejaar.
Ze ging haar kamer uit en ik bleef achter op bed, met pijnlijk volle ballen. Ik trok snel de lades van haar nachtkastje open. Geen kopje. Ik keek in het kastje boven haar lavabo. Geen kopje. Ook niet in de lades van haar kleerkast. Niet ergens onder een stapel handdoeken. En niet onder het bed. Toen ik haar hoorde komen, ging ik snel terug liggen.
Ze had het befaamde kopje in haar hand. Het was er één van die keten, Illy. Ze bond mijn handen op mijn rug met de mouwen van haar houthakkershemd. Ze gaf als verklaring: 'Anders ruk je er straks zelf aan.' Ze zette het kopje op haar studeertafel en ik moest mijn eikel er boven houden. Zij kwam achter me staan. Met één hand trok ze ritmisch mijn ballen naar beneden. Mijn lul raakte ze niet aan. Dat had als effect dat het sperma er uitdruppelde, in plaats van uitspoot. Half pijnlijk, half genieterig, maar alles netjes in het kopje. Dat kopje zette ze aan mijn lippen.
Het smaakte naar zoute koffie met de structuur van rauw ei. Achteraf sloeg ze met een vlakke hand op mijn kont en zei ze: 'Je bent toch zo'n brave jongen.' Ik zei niks. Ik had twee redenen tot vieren. Ik was ontmaagd, al zij het dan door een soort seksheks, én ik wist nu zeker waar ze haar fetisjkopje bewaarde.
Nog diezelfde dag ging ik koffie drinken bij een filiaal van Illy in het stadscentrum. Dat was de laatste keer dat ik mij in die zaak durfde vertonen, want ik stal mijn kopje. Het paste makkelijk in de zak van mijn jas. Met dat kopje ging ik naar onze gemeenschappelijke wc. Ik nam het deksel van de doorspoelbak en haalde er het originele artefact uit. Verving het door het nieuwe kopje. Het jaar daarop ging ze werken. Op haar rapport had ze enkel rode cijfers. Volgens Facebook is ze stewardess geworden. Nou ja, ze zag ze toch al vliegen.
Sindsdien maakte ik er een gewoonte van om bij elke vrouw waar ik een relatie mee begon, nog eens zo'n kopje te drinken. Dat herinnerde me aan hoe graag ik seks wilde. Het gaf de intimiteit tussen die nieuwe partners en mij een vlammende paardeninjectie en ik had nooit een ijzertekort.
feedback van andere lezers- ivo
lekker is voor mij toch iets anders, de maslow driehoek mag dan bol staan, maar overal zijn er grenzen en voor mij is dat - erover :) maar het is leerzaam om het te lezen. Dat wel, zo leer je hoe anderen denken en handelen en wat hun drijfveren zijn, want zelfs zonder de inhoud, geeft het kader de contouren van hoe de geest zich beweegt.
pisatelj: ik vind dit zelf een onnozel verhaal. Het is een paar jaar oud. Ik hoop zoiets nu niet meer te schrijven, ja, ik heb die hoop! Het gaat toch echt helemaal nergens over. En ook qua spanningsboog is het niks. Goh, misschien heeft het enige voyeuristische amusementswaarde. Maar heel erg bedankt voor de reactie, die was allicht beter dan het verhaal.
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 2Uitstekend:   1 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 1 stem(men) |
