naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Daar zijn vrienden voor...wel bedankt voor jullie bestaan.

door catharina

Daar zijn vrienden voor…welbedankt.

Ik denk dat ik de laatste ben. Ieder tafeltje is al bezet. Leerkrachten. Je pikt ze er zo uit. Net gedaan met school en al op café.
Ik ben hopeloos te laat, ook al woon ik nauwelijks 300m verderop. Uitstelgedrag. Hier en daar een bekend gezicht. Ik groet ze beleefd en wurm me door de vochtige jassen , naar achter. Bestaat er geen regel die zegt dat je mensen mag negeren als je niets te vertellen hebt?
Duidelijk niet. Vier maal moet ik antwoorden op dezelfde vragen. Misschien hang ik de volgende keer gewoon een fiche rond mijn nek, dan kunnen ze het aflezen.
Ik verlies een want, iemand zet er een schoenmaat 44 op. Prachtig. De avond is goed begonnen. Het is te donker in het café. Ik heb zin om gewoon weer weg te sluipen.
Teveel mensen die hun jas aanhouden. Ze nemen al de plaats in.
Teveel gebabbel, gesprekken die van het één op het ander gaan. Ik word er altijd een beetje zeeziek van.
'Yo, Cath, we zitten achteraan.' Peter, groot, betrouwbaar en een ongelofelijke vriend staat al aan de toog. ' Ik heb er eentje voor jou ook.' N Quentelineke, met heksje, zoals altijd. Ik blijf staan. Wacht op hem. Peter gidst me wel veilig door de mensen.
Vanavond is de avond. Ik moet het wel wereldkundig maken, voordat één of ander facebook bericht de wereld in wordt geschoten en iedereen eerder op de hoogte is dan de vaste kliek.
Ongemanierd.
Ongepast.
Grof, zoals iemand dumpen per sms.
Maar wel gemakkelijk.
Dan werd het nu een gezellige avond, waren al die vervelende vragen en blikken vol medeleven al voorbij.
'Aha, het is juist, ik las het op facebook…' heerlijk.
Ik ben de vijfde. Van de zes.
Er wordt geknuffeld, er wordt gekust en opnieuw geknuffeld. Keer op keer verrast het me. Kijk, mensen, dit zijn mijn vrienden en ze hebben me graag.
Alle jassen op één stoel, de glazen staan al op tafel. De waterpijp gaat van hand tot hand. We zijn hier zo een beetje ingeburgerd, een deel van het decor. Alsof dit kleine café gewoon rondom ons is gebouwd.
Iedere ronde begint met excuses.
Sorry dat ik er de vorige keer niet was.
Sorry dat we niet lang kunnen blijven, de babysit heeft examen morgen.
Sorry dat we…ik luister niet.
Ik geniet er gewoon van.
' Zo, Cath,' Ze weten het, ik zie het aan hun ernstige gezichten. Ze vallen stil en kijken allemaal naar mij. Ik ken deze mensen.
Kampverleden.
Op zomerkamp ga je diep, leer je mensen kennen zoals je anders nooit zou doen. We hebben gevochten, geschreeuwd, stomdronken rondgeslopen, zich kapot gewerkt, we hebben letterlijk bedden gedeeld en ook geslapen als er géén bedden waren. Kots van gastjes opkuisen, bloed van gastjes opkuisen, heimwee verbannen en gaan tot je uitgeput neervalt.
Zij hebben mij Sirius gedoopt, naar de discoster onder Orion. We waren nerdy genoeg om op 'ruimtekamp' te gaan. Ook dat blijft.
En toen werden we te oud .
Bedankt voor bewezen dienst, te oud om moni te zijn.
Te jong om ieders anders te willen zijn, dus bleven we samenkomen, jaren na het kamp, tot we dit punt bereikt hadden.
Ik hoef niets te zeggen. Goede vrienden zijn gewoon gemakkelijk. Je mag zwijgen, ze kijken drie seconden naar jou en dan weten ze alles. Schitterend fenomeen.
Hanne heeft me een dikke knuffel.
Elien zucht diep en verpulvert met haar rietje de muntblaadjes in haar mojito.
Peter heeft me 2 smakkerd.
Iemand bestelt chips en meer appeltabak…
'Hij is een lafaard.'
'Ja, kind, hoe kan hij nu zomaar….' Ik haal mijn schouders op. Niet zomaar, ik heb gewoon alles gemist, het zat er wel aan te komen, zoals ze dat zeggen. En ja, hij is een lafaard maar we waren met 2.
'Beter nu dan binnen drie jaar…' Ook waar.
Ik ben hem al een beetje vergeten. Hoewel het huis nu wat leger is en het bed een beetje kouder. De kater heeft zijn plek ingenomen. Het is toch niet hetzelfde. Ik kijk beteuterd in mijn glas en rondom mij klinkt de muziek ( About today van the National, parel van een breekbaar lied) heel erg luid. Ik heb zin om te janken door al dat oprecht medeleven.
'O, komaan, Cath,' Hanne schuift een stoel op en verkruimelt de chips op de tafel. ' Er zijn er nog. Meer man, minder lafaard.' Ze lacht.
Ze is de jongste van het nest.
Relaties zijn nog geen ernst voor haar.
'Wat zei hij?'
Castor schopt me onder tafel. Ik ken hem. Heb hem goed gekend. Hij is een kind, heeft meer meisjes gesleten dan eender wie en was altijd weg voordat het begon.
Meent hij dat nu?
Wat moet ik daarop antwoorden?
'Toch niet per sms?' Elien fronst, geschokt om het idee.
'Nee, hij stond eergisteren aan mijn deur.' Ik zie hem nog staan, verloren en duidelijk heel nerveus. Ik wist wat hij zou zeggen maar ik wilde het horen. Dat hij het maar uitsprak in plaats van opgelucht te zijn dat ik het al geraden had. Ik kwam verdorie net uit de douche. ' We moeten praten.' Wat inhield dat hij praatte en ik daar zat te zitten. In mijn megahanddoek geklemd. Geen kans dat hij nu nog met 2 wil douchen. ' Ik kan het niet, meisje. Ik denk niet dat ik volledig voor jou kan kiezen.' En dat was het. Wat ik wilde was bijzaak. Het was toch ook mijn relatie? Of had ik dat mis?
Er was een 21-jarige deerne in het spel.

Het blijft stil aan tafel.
Ze hebben hem allemaal gekend. Tot een maand geleden zat hij hier ook, lekker gezellig. Een deel van het geheel. Mijn vrienden hadden hem geadopteerd als één van ons, alsof hij er altijd was geweest.
En zullen hem nu nooit meer zien.
Afscheid, ook voor hen.
'Bon,' Hanne schuift dichterbij en legt haar hand op mijn been. ' Luister, schattige mie, als het aan mij lag, dan koos ik voor 200% voor jou. Mocht je je ooit bedenken, je belt maar eens.'
Ik moet lachen, kan het niet helpen…

En zonder meer schakelt het gesprek over op de alledaagse dingen. Als de klok 2 slaat, is Peter de winnaar van een rondje 'Trivial Persuit', Bedenken we hoe Sherlock in hemelsnaam zijn val overleefde, zit Castor iets anders te roken dan appeltabak zonder dat iemand er iets van zegt, dansen Hanne en ik een slow op het lied ' Lady in Red' terwijl de andere cafégasten hun best doen om het te negeren of juist openlijk staren.
En ik voel me vreemd gelukkig, alsof alles netjes past.
Volgende week, zelfde tijd, zelfde plek, zelfde mensen aub.

feedback van andere lezers

• ivo
  "Hanne heeft me een dikke knuffel." "Peter heeft me 2 smakkerd" zal wel niet West Vlaams bedoeld zijn.
  Voor de rest heel realistisch geschreven en heel knap weergegeven, hopelijk is het geen realiteit, want zo proeft het wel - het is in ieder geval goed ingeleefd. De tekst tussen de witruimten is enorm en dat is goed, dan kan je als lezer er zelf de rest van het verhaal in lezen, want in zo'n verhaal zijn alleen de details anders.
  
  Schitterend geschreven! bravo!
  catharina: Oeps, 'het ww 'heven' is inderdaad nogal lokaal gebruikt. Net zoals Bruhhe en heheuhen...foutje van de firma. Ik zal er op letten. Verder héél erg bedankt :)
• GoNo2
  Knap geschreven, graag gelezen!
  catharina: Dank u!!
• dorus
  Tja, als men over tijpfouten gaat vallen....! Dit is zeer knap en wel om 2 redenen. 1. Het is in het nederlands geschreven en niet in dat garage-rock-engels, dat hier zo vaak te zien valt. Laat vreemde talen aan native speakers. Daar zijn ze voor bedoeld.
  2. Je schrijft in de tegenwoordige tijd en dat is zeer uitzonderlijk en ook zeer moeilijk. Maar het effect is verbluffend. Het is wat 3D is voor de film. De lezer staat er midden in. Hij is geen observator meer, maar maakt deel uit van de handeling. Dat is uiterst zeldzaam in onze taal en daarom zo mooi. Dit is werkelijk een prestatie van de bovenste plank. Laat je niet ontmoedigen door lieden die spijkers zoeken op laag water en zelf nooit wat zinvols getoond hebben. Hou vol en doe zo voort!
  catharina: Hallo, gelukkig dat het West-Vlaams nog vorm van Nederlands is, dan zijn mijn fouten net iets minder erg. ( Ik vind fouten meestal onvergefelijk). Heel erg bedankt voor uw visie!
• andremoortgat
  Na het lezen, het herlezen ook
  ga ik mij aansluiten bij de lof
  van de collega's en de juiste analyse van Dorus.
  Ik voel nu ook dat alles netjes past in je verhaal !
  catharina: Dank u wel. Ik voel me een beetje zweverig nu :)

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 7

Uitstekend: 3 stem(men), 75%
Goed: 1 stem(men), 25%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 4 stem(men)