|
< terug
Wie is er bang van Peter-Alexander?
Ze zaten er altijd als ik de schoolbibliotheek een poetsbeurt gaf. Een interimleerkracht Nederlands-Geschiedenis en die jongen met zijn vreemde ogen. Onder ons, kuisvrouwen, hadden we hem paterke gedoopt. Hij keek altijd zo serieus. Zijn ogen precies twee vlammende zwaarden.
Als ik langs de rekken veegde, ving ik zo wel het een en ander op van dat privé-onderricht. Die jongen was 15, maar die had al meer gelezen dan heel ons lerarencorps bij elkaar. Alles kende hij. Onze schoolbibliotheek, daar lachte hij eens mee.
Nog liever dan lezen, wilde hij zelf schrijven. Het probleem was dat hij nogal bombastisch schreef en al zijn kennis in elk verhaaltje wilde persen. Die leerkracht spande zich erg in om dat onstuimige talent wat in de juiste banen te leiden. Elke middag had die wel een nieuw boek voor hem mee.
Die kleine moest dan vooral letten op beginzinnen, op vergelijkingen en spanningsbogen. Hij had zo een hele schrift vol daarmee. Elke beginzin van elk verhaaltje dat hij ooit las, schreef hij daar in. Dat schriftje was heilig. Daar durfde zelfs niemand naar wijzen. Elke dag had die jongen wel iets nieuw geschreven. Dat kreeg hij dan de volgende dag netjes verbeterd terug. Die leerkracht corrigeerde met groen. Als ze dan samen met hem haar commentaar overliep, bolde hij zich op. Bijna als een schildpad die haar hoofd intrekt. Met zijn ogen wijd open, zag ik hem die kritiek indrinken. En bitter doorslikken, net levertraan.
Na verloop van tijd, hoorde ik al vaker wat complimenten. Maar daar reageerde hij niet op. Nee, hoe meer complimenten hij kreeg, hoe meer kilte zijn ogen uitstraalden. Die leerkracht vond zijn verhaaltjes soms hilarisch. Die zat zich bij 't lezen gewoon te bescheuren. Dat jong schrijfveulen bewoog geen vin. 'Toon dat maar aan niemand',of 'Hoe merkt ge dat toch allemaal?', zei die leerkracht dan achteraf, nog aan het bekomen van de slappe lach.
In februari vroeg de leerlingenraad hem of hij geen zin had om een toneelstuk te schrijven. Een tweetal weken later hadden ze 't al. Die begeleidende leerkracht, kreeg een andere interimopdracht, dichter bij huis. Ons paterke werkte het af zonder begeleiding. Geen probleem, de leerlingenraad was wild enthousiast. De regisseur van de plaatselijke toneelgroep werd geëngageerd om het stuk te regisseren. Zes leerlingen namen alle rollen voor zich. Getalenteerde jonge gasten. Heel spontaan, tof om bezig te zien.
'Lerarenkamer' heette dat stuk. Geen enkele leerkracht die dat eens had nagelezen. De eerste scène heette 'Vakoverschrijdend'. Het begon met twee leerkrachten, een man en een vrouw, die op maandagochtend binnenzwalpen op school. Ze zijn de eerste die arriveren en ze zijn ladderzat. Heel de nacht uit geweest. Die twee zijn verwikkeld in een verhitte discussie. Iets over het nut van jaarplanningen. De ene roept: 'Och, in 't onderwijs telt alleen de theorie, gene mens die ene fuck geeft over de praktijk.' Die vrouw zegt: 'Dat geeft twee jaar les en da's al uitgeblust. Kom toon mij eens praktijk.' Dat koppel vliegt op elkaar en scheurt zo goed als letterlijk de kleren van elkaars lijf. Voor die twee had hij de echte namen gebruikt.
De directeur betrapt hen. In plaats van een sanctie te geven, verontschuldigt die zich doodbeschaamd en muist hij er vanonder. Verder in 't stuk spreken alle leerkrachten hem aan met 'Marocognac'. Onze directeur heette Mark en 't was een publiek geheim dat er in de kluis in zijn bureau nog wel iets anders zat dan de schoolkas. De volgende scène heette 'Anarchy for 3HUM B.' Dat was verschrikkelijk.
De leerkracht eindigt met zijn hoofd in de vuilbak en een leerling giet een fles parfum in zijn broek. Het pijnlijke daaraan was dat er bij ons op school iets gelijkaardig gebeurd was. Iets minder erg wel. Met een leerkracht die ook in het stuk de bijnaam 'Castro Héli' had. Hij sprak met zo'n piepstem, alsof hij permanent helium had ingeademd. Of ja, ergens beneden de evenaar wat elementaire anatomie miste. Die duts zat in het publiek.
De derde scène heette 'Speeltijd'. Een hele bende leerkrachten zit in de lerarenkamer en ze spelen vogelpik met de foto van onze onderdirectrice. De puntenverdeling was er ook niet naast. Zoveel punten als je een tiet raakte, zoveel als je haar kut raakte en zo verder. Ene die zogezegd een nieuw leerkracht speelt, vraagt: 'Maar zeg, moeten we niet opletten? Straks komt die hier binnen.' De andere leerkrachten lachen hem uit en roepen: 'Allez, allez, dat mens kom pas uit hare bureau als ze eens een befbeurt krijgt.' Een ander roept: 'Dan kan ze daar nog lang zitten! Ge moet al een stalen tong hebben om u aan die zuurpruim te riskeren.' Scène vier hebben we niet meer te zien gekregen. In die zaal kon je een speld horen vallen.
Bij mijn weten hebben ze Peter-Alexander nooit gestraft. Er is wel een brief verstuurd naar alle ouders met verontschuldigingen. Twee pagina's. Tieners tasten nu eenmaal graag grenzen af en jonge mensen moeten hun rijke verbeelding nog leren kanaliseren.
Toen Peter-Alexander in de zesdes zat, verscheen zijn eerste kortverhaal in een literair tijdschrift dat zo wat flirtte met de controverse noot. Het ging over de dokterspraktijk van zijn vader. 'Een nieuwe literaire moker', ving ik eens op in de wandelgangen. Op academisch vlak ging het iets minder goed. Peter-Alexander had in juni herexamens voor alle wetenschapsvakken. Hij heeft er niet eens aan meegedaan. Ik geloof dat hij enkele jaren in de bouw gewerkt heeft. Daarna is hij een tankstation begonnen. Dat baat hij nog altijd uit. De botste service die er bestaat. De klanten schijnen dat te pikken. Hij heeft ook een blog nu. 'Wie is er bang van Peter-Alexander?' Met als ondertitel: 'Voor jullie verzopen ogen, vanwege LexieMisantropie.' Zo goed als geen hits.
De waarheid verkoopt slecht.
Soms ben ik blij dat ik 'maar' kuisvrouw ben.
feedback van andere lezers- ivo
schitterend, knap geschreven
pisatelj: Dank u zeer! - GoNo2
Ik treed Ivo bij!
pisatelj: Heel erg bedankt!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
