|
< terug
Wat een nacht...
Wat een nacht. M'n teerbeminde huisgenote Musti heeft me bijna de ganse nacht wakker gehouden. Bed op, bed af, roefel naar de living en terug. Om zot van te worden...
Buiten is er de zoveelste vechtpartij aan de gang tussen verwilderde katten. Een gekrijs en geblaas alsof de wereld aan 't vergaan is. Ze kennen er wat van, die beesten. Moest ik genoeg schoenen hebben, 'k gooide ze naar hun kop. M'n kat heeft schijnbaar goesting om deel te nemen aan die oorlog tussen haar soortgenoten...
Ik ga op mijn balkon. 't Is er verdomme ijskoud. Welke ezel gaat er nu op z'n blote voeten op een balkon staan? Ik dus. Ik hoor die beesten wel, maar ik zie ze niet. Eventjes orde op zaken stellen, denk ik.
' Is 't bijna gedaan met dat lawaai?'roep ik uit volle borst.
' Is 't bijna gedaan met de mensen wakker te roepen?'hoor ik een mannelijke stem roepen.
Ik verschiet en al wat ge verschiet zijt ge kwijt, zei mijne bompa zaliger. Ik wist niet dat katers konden spreken. 't Doet mij plots denken aan " De Sprekende Kat" van Suske en Wiske. Zou het dan toch waar zijn dat de dieren pas beginnen te spreken na middernacht?
Musti weigert om mee naar binnen te gaan. Verdomme, kattenkop, 'k heb geen zin om hier vast te vriezen. Je bekijkt het maar hé? En doe de balkondeur achter je dicht als je binnenkomt...
Het is twee minuten stil buiten. Zou m'n uitval geholpen hebben? Of zijn ze overleg aan 't plegen? Ik steek een sigaretje op, 't smaakt me niet, 't is meer uit gewoonte hé? De frisse lucht op 't balkon heeft me klaarwakker gemaakt. Misschien kan ik nog een verhaaltje verzinnen. Om naar herhalingen op tv te zien, heb ik totaal geen zin. Maar m'n inspiratie laat me in de steek. M'n muze heeft besloten om nu al in staking te gaan. Al dat gestaak is aanstekelijk, is m'n conclusie...
Verdomme, de tweede ronde is begonnen. En deze keer zijn het meer dan twee katten. Ze hebben een heel regiment opgetrommeld. Ik hoor Musti klaaglijk miauwen. 'k Denk dat ze de gewonden wil gaan verzorgen. Of een schone kater aan de haak slaan, dat kan ook hé?
Ik rep me naar 't balkon...
' Gaat dat lawaai nog lang duren?'hoor ik een stem luidkeels roepen.
' Is 't bijna gedaan met de mensen wakker te roepen?'antwoord ik.
' Komt dat hier eens zeggen, grote muil...'
' Uw grote muil zal een pak kleiner zijn, als ik er een doef op gegeven heb...'zeg ik, niet in het minste uit m'n lood geslagen...
Stilte. De katten hebben bereikt wat ze wilden bereiken. Een burenruzie. Ze zitten nu gezellig hun snorharen in de juiste plooi te leggen, in afwachting dat die woordenwisseling zal escaleren. Mooi niet dus, want ik ga terug naar binnen. Kom Musti, laat die zatlap van hiernaast maar tegen z'n eigen lullen...
Het feestje beneden is opgehouden. De rangorde onder de wilde katten is hersteld. De wonden worden gelikt en Musti heeft m'n plaats ingenomen op m'n bed. Ze is al lang in dromenland als ik dit zit te schrijven.
Soms denk ik waarom ben ik geen kat? Alle dagen m'n buikje vol, alle dagen een propere kattenbak en alle dagen de keet op stelten zetten...
Meer moet dat niet zijn hé?
©GoNo
feedback van andere lezers- andremoortgat
Weer een toppertje van Noël
GoNo2: Dank u! - koyaanisqatsi
U zou wel anders klappen als u een kater was die door zijn baasje werd gecastreerd... :-)
GoNo2: Dank u wel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
