|
< terug
Van boeken gesproken...
Men stelt her de vraag waarom we boeken lezen. Tja, waarom hé? Bij mij is het toch al een tijdje geleden dat ik nog een boek gelezen heb. Als ik mij goed herinner was het voorlaatste boek een telefoonboek. Maar na een week ben ik ermee gestopt. Te veel personages, geen verhaallijn en zo spannend was het nu ook weer niet. Komt er nog bij dat ik met hun telefoonnummers niets kon aan vangen....'t was nog erger dan de da Vinci Code...
Het laatste boek was de bijbel. Viel ook al tegen. De meeste verhaaltjes kende ik al van toen ik nog bij de jezuïeten zat. Vertel me eens iets nieuws, dacht ik toen. Met het ouder worden, ben ik een deel van m'n concentratievermogen verloren. Ben er al op zoek naar geweest, maar schijnbaar nergens te vinden. Misschien moet ik eens ten rade gaan bij één of andere therapeut?
Nu lees ik alleen nog de kortverhalen op diverse websites. Als ze te lang zijn of te saai, haak ik af. De onderwerpen moeten me echt interesseren want anders kan ik even goed Suske en Wiske lezen hé? Of kalenderblaadjes van m'n scheurkalender. Vroeger hing die altijd naast de wc, met in m'n achterhoofd dat als het wc-papier op is kan ik die blaadjes nog gebruiken. Tot het zover is, die verdomde blaadjes zijn veel te klein. Nochtans had m'n gat z'n dienst bewezen als menselijke drukpers. Stel u maar eens voor dat u juist op het moment dat uw wc-papier op is, met diaree zit. Geen beginnen aan met die kleine scheurblaadjes...
Nee, momenteel lees ik geen boeken meer. Er slingeren hier wel beduimelde boeken rond, maar die heb ik gekocht op de rommelmarkt. Boeken nog in de oude spelling. Bijna onleesbaar omdat ik mij erger aan al die taalfouten. Die toen ze geschreven werden helemaal geen spellingfouten waren. Sommige boeken liggen op het vuilnisbakje naast de wc. Om aan te tonen dat men geen intellectueel moet zijn om z'n kennis van een taal op te vijzelen terwijl men z'n darmen leegmaakt. Het is soms een aangenaam tijdverdrijf al lezende de tijd te vergeten. Ik heb het ook eens geprobeerd met de Playboy, maar de mannelijke bezoekers waren niet meer van de pot te rukken. Wegens de hoge graad van interessante artikels, vermoed ik. Om maar te zeggen dat men moet oppassen welke lectuur men in z'n badkamer legt. Het was eerlijk gezegd ook altijd een heel gedoe om alles weg te moffelen als de kleinkinderen op bezoek kwamen. Ik ben het ooit eens vergeten en drie dagen later zat m'n kleinzoon nog op de wc-pot. Met open mond zat hij zich te vergapen aan het glanzende papier. Het kereltje was toen zes jaar. Er ging plots voor hem een hele andere wereld open. M'n dochter kon er niet mee lachen, ik wel...
Eigenaardig, de nonnen en paters die hier vroeger op bezoek kwamen heb ik toen noot horen klagen. Maar ik moet eerlijk toegeven dat er naast de Playboy ook het levensverhaal van Jezus Christus lag. Geschreven door een jezuïet waarvan ik de naam kwijt ben. Ik weet zelfs niet meer waar dat boek gebleven is. Iemand zal het wel meegenomen hebben naar z'n verre missiepost om daar de kinderen onderricht mee te geven...
Het doet me altijd denken aan die zogenaamde kindertherapeut die tot in den treure toe herhaalde dat ik alles wat ik die dag meegemaakt had, moest opschrijven. Zo zou ik mezelf beter leren kennen, zei die onnozelaar in 't verbeteringsgesticht. Het enige wat me toen interesseerde was:- hoe kom ik hier zonder kleerscheuren uit. De rest van z'n praatjes konden me gestolen worden, nu nog hé? De meeste therapeuten hebben zelf een therapeut nodig, denk ik altijd. Er zullen ongetwijfeld mensen baat hebben bij zo'n sessie. Maar ik stel me telkens de vraag waarom het zogenaamd helpen van een mens zoveel geld moet kosten. Zijn labiele mensen gemakkelijke slachtoffers? Het lijkt wel zo te zijn hé? Of zie ik het verkeerd?
Ik ken momenteel maar één boek. En dat is m'n levensboek. Een boek waarvan ik zelf het hoofdpersonage ben. Het ene blad al spannender dan het andere. Of moet ik saaier zeggen? Ik moet er weinig moeite voor doen, het schrijft zichzelf. Als ik aan de laatste bladzijde ben, zal het boek dichtklappen en ik ook...
©GoNo
feedback van andere lezers- andremoortgat
Je vult jouw levensboek naar eigen wens
Spannend of saai
Go on Gono
GoNo2: Dank u wel! - greta
Geweldig alweer GoNo. Wat een humor heb je. Dat levensboek van je komt in de bestseller lijsten.
GoNo2: Dank u wel! - pieter
Noël,
Een bijzonder aardige bespiegeling met leuke woordspelingen.
Vriendelijke groet,
Pieter.
GoNo2: Dank u wel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 5Uitstekend:   2 stem(men), 67%Goed: 1 stem(men), 33%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
