naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Een gelukzalige en voorspoedig Nieuwjaar !!

door GoNo2

De ene houdt ervan, de andere is er vierkant tegen. Ik ben er tegen. Niet tegen de sneeuw als dusdanig, maar tegen het aanvriezende dooiwater. Sneeuw is mooi, zo lang het maar niet in 't stad is. Ik gun de kinderen hun pretje wel, ik zal ook niet beginnen te schelden als ik een sneeuwbal tegen m'n knikker krijg. Nee, de kans bestaat dat ik een kasseisteen met wat sneeuw rond terug gooi. Met risico op een schedelbreuk, maar dat mag de pret niet bederven hé?

Toen we 's nachts terug kwamen van het verre Bellegem, heb ik twee keer m'n hart vastgehouden. Een keer, toen we bijna aan St-Niklaas waren en een keer in m'n straat.
Net voor St-Niklaas raakten we bijna in een slippartij. Een verraderlijke ijsplek. We voelden de auto wegglijden. Jezus, dacht ik, zo rap kan het gaan. Jezus moet het gehoord hebben, want m'n schoonzoon kreeg de wagen terug onder controle. M'n dochter foeterde tegen hem. Ze had gelijk, want ze had al herhaaldelijk gevraagd om wat minder snel te rijden. Hij zag bleek om z'n neus, ik ook...

De tweede maal was recht voor m'n deur. Ik stapte uit en voelde de straat onder m'n zolen wegschuiven. Spekglad. Er moet dringend een wet komen die de stad verplicht ook in de zijstraten te strooien. M'n dochter en schoonzoon hebben me ondersteund tot aan m'n deur. Als die er niet geweest waren lag ik nu met gebroken botten in de kliniek Nieuwjaar te vieren...

Ik kijk naar buiten, het regent. Regen en bevroren ondergrond gaan niet samen. Dodelijke combinatie. Verleden jaar ben ik gevallen op zulke onzichtbare vriesplek. Met als resultaat dat ik bijna twee maanden met een gekneusde heup rond gehuppeld heb. Nee, geef m'n part maar aan de hond. Of aan de kat, je kiest maar hé?

Maar of ik nu wil of niet, ik zal er toch door moeten. Wegens de dode muizen in m'n koelkast. En ook omdat m'n roltabak op is. Dus zit ik te wachten tot de regen ophoudt. Om op hoop van zege tot in de Colruyt te geraken. Ik begrijp nog altijd niet waarom sommige mensen het vertikken om wat zout op het voetpad te strooien. Zout kost toch geen stukken van mensen hé? De politie kan het niet controleren wegens gebrek aan benzine en ook omdat ze liever in een warme auto zitten te flitsen. Dat vult sneller de lege kassa dan een boete van vijftig euro omdat een onverlaat niet gestrooid heeft voor z'n deur. Maar ik mag niet klagen, 't had erger kunnen zijn. Zoals die mensen die Kerstmis wilden vieren op een cruiseschip. Leuk, dat wel, maar dan mag de boot niet in de fik staan. Eerst was het te koud, nadien was het te warm. Ze moeten weten wat ze willen hé?

Nee, volgend jaar sla ik ons jaarlijkse familiefeestje over. Ik heb geen zin om ergens tegen de vangrails te plakken. Ik wil in waardigheid sterven en niet als een rolmops op een stokje. Maar dat is niet de enige reden dat ik af zal haken. Traditiegetrouw is het kerstfeestje in ambras geëindigd. Het eten was bijna niet te vreten. M'n zoon stak het op m'n schoondochter en zij stak het op hem. Het ene woord bracht het andere mee en voor ik er erg in had zat het spel op de wagen. Ik ben toen maar beginnen zingen van " Vrede op aarde voor alle mensen van goede wil". Maar ze waren van slechte wil. Toen m'n petekind ook nog haar grote klep openzette, was het hek helemaal van de dam. Een geroep en getier, nog erger dan in een vismijn. Doe verdomme die cadeautjes open, dan is het twee minuten stil, zei ik m'n grootvaderlijke gezag boven gehaald. Ze deden het. Maar toen was het weer niet goed. De reden? De ene kreeg een duurdere cadeau dan de andere. Ja zeg! De bedoeling was om de kleinkinderen ook iets te geven met kerstdag. Mijn petekind was content met de cadeautjes die ze van haren bompa gekregen had. De rest kon me weinig of niets schelen. Maar 't is dat gezaag achteraf dat ik zo beu ben als koude pap...

Wat een kerstfeest moest zijn, was in m'n ogen het feest van de frustraties. Zoals trouwens ieder jaar. 't Zijn allemaal keikoppen, zeg ik altijd. Hun moeder is ook zo, van hun vader zeg ik niets dan goed omdat ik dat zelf ben. Ik kan mezelf toch niet afbreken hé?

Het zit er weer eens op, bijna zijn de feestdagen voorbij. Zo veel te beter, heel dat commercieel gedoe komt m'n strot uit. Maak een lijstje, zeggen ze altijd en dan trekken we de namen wie voor wie koopt. Budget? Een kleine 30€. Voor de kleinkinderen 25€. Als dopper moet ik voor die som twee maanden op voorhand beginnen te sparen. Maar ik doe het met plezier omdat ik er anders niet bij hoor. Ik wil dat m'n kleinkinderen mij zien als de goedlachse en gulle bompa. Maar in werkelijkheid moet ik bezuinigen op alles en nog wat om de schone schijn op te houden. Het doet soms pijn...in m'n portemonnee...

Nu ik erover nadenk, 'k heb meer buiten in de vrieskou gestaan dan dat ik binnen was. Met als enige troost m'n onafscheidelijke sigaretje en een kat die bij de buren aan de deur stond te miauwen omdat ze niet binnen kon. Terwijl ze daar binnen ook aan 't feesten waren, maar daar was schijnbaar geen ruzie, zo te horen. M'n schoondochter is een West-Vlaamse, m'n zoon een Antwerpenaar. Die combinatie laat volgens mij veel te wensen over. Ze verwachten allebei dat ik voor één van de twee partij zal trekken. Ik laat de kerk in 't midden, daar staat ze goed, denk ik altijd. G je nu weer naar buiten? Ja, zeg ik, daar is er minder lawaai dan hier binnen. Daar maken alleen de vogels ruzie om wat kruimels die ik daarnet gestrooid heb. 't Is kerstfeest voor iedereen hé? Hun gekwetter klinkt me als muziek in de oren, veel beter dan dat kattengejank van een kind die haar goesting niet krijgt en ouders die in elkaars haren zitten. Zo, daar kunnen ze het mee doen, ik neem nooit geen blad voor de mond. Als ik terug binnen kom, is de sfeer bedrukt, de spanning om te snijden. Dus besluit ik, geheel tegen m'n zin, om de clown uit hangen. Iemand moet toch het voortouw nemen hé? Ik laat me gebruiken als punchbal voor m'n kleinkinderen. Ze kunnen hun lol niet op. Ik ben geradbraakt en m'n hele lijf doet pijn. Het ergste aan kleinkinderen is dat ze nooit van geen ophouden weten. Dus zeg ik dat ik moet gaan plassen en vlucht ik recht naar buiten. De zoveelste sigaret en denkende hoe lang we hier nog gaan blijven...

We zijn onderweg naar huis. Tot aan St-Niklaas gaat alles goed. M' n dochter vraagt om wat minder snel te rijden. Ik voel de wagen wegglijden. Volgend jaar blijf ik gezellig thuis, 'k zal wel Kerstmis vieren met m'n kat en voor de zoveelste keer naar de Sound of Music kijken...

Ik wens iedereen een gelukzalige en voorspoedige Nieuwjaar en veel geld op onze bankrekening want we zullen het nodig hebben, al was het maar om onze kinderen en kleinkinderen ook iets te gunnen hé?

©GoNo

feedback van andere lezers

• koyaanisqatsi
  Ik hoop voor de geliefde auteur dat de story met een lepel fictie is overgoten en wens hem alvast het allerbeste. En dat ik in 2015 nog meermaals van zijn hersenspinsels mag genieten. ;-)
  
  GoNo2: Dank u!
• andremoortgat
  Sluit aan bij beste wensen
  (en hoop dat jouw bankrekening het uithoudt.)
  Daarbij jouw teksten doen ons het sparen vergeten.
  GoNo2: Dank u!

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 3

Uitstekend: 1 stem(men), 50%
Goed: 1 stem(men), 50%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 2 stem(men)