|
< terug
Opties op liefdesvlak, boven de wolken
(Deel 8 van de laatste communisten)
In het vliegtuig van Bratislava naar Charleroi zet ik even mijn opties op een rijtje.
Op liefdesvlak:
Mijn Iraanse gynaecologe is een zeer boeiende gesprekspartner, heeft prachtige ogen, en brengt iets vaderlijks in mij naar boven. Misschien omdat ik al jaren heel erg voor haar zorg. Wel is ze zo extreem opvliegend, dat ik met haar bijna niet durf buiten te komen. Ook ben ik bang dat haar moeder onze kinderen ontvoert naar Iran, als we ooit kinderen hebben, want, ironie, mijn gynaecologe kan geen kinderen uitstaan en zegt soms zaken als: 'Kleine kinderen zou ik echt van voor mijn neus weg schoppen'. Wel ondersteunt ze heel erg mijn carrière en staat ze achter mijn schrijversdroom. Maar volgens enkele vrienden manipuleert ze mij alleen maar en ben ik vooral haar geldschieter. Dat laatste kan ik moeilijk geloven. Wel ben ik er rotsvast van overtuigd dat haar moeder mij wil laten vermoorden. Ze wil absoluut dat haar dochter een relatie heeft met een dokter. Met islam of zo heeft het helemaal niks te maken. Het zijn bij haar thuis allemaal atheisten. De hoofdreden waarom we nog samen zijn, is dat we zo goed kunnen praten. En ik kan haar makkelijk doen lachen. En ik heb veel respect voor wat ze doet, ik heb haar jarenlang zien zwoegen om haar diploma te halen. Maar toch, hoe kan ik bij een vrouw blijven die mijn vrienden wegjaagt, wiens moeder mij wil vermoorden en die mij op tijd en stond toch ook wel laat verstaan dat ik een totale loser ben. Dat doet ze overigens alleen als ik op haar tenen trap. Ook slapen we met andere mensen, maar dat is nauwelijks 1 van onze problemen.
Mijn Slowaakse studente is zeer zacht, belezen en niet op geld of carrière belust. Ze geeft mij rust en seks moeten we nog bijna helemaal ontdekken. Ook heeft ze gezonde relaties met haar gezonde ouders, die mij niet willen vermoorden. En ook met haar kan ik uitstekend praten. En ook zij leest alles wat ik schrijf en geeft daar scherpe feedback op. Bovendien is zij wel iemand die dolgraag kinderen wil. Bovendien is ze zo spontaan en levenslustig dat ze wandelende prozac is tegen mijn zelfmoordgenen.
Ieder weldenkend mens zou nu resoluut voor de Slowaakse optie kiezen, maar ik ontdek iets zeer vervelends. Ik ben eigenlijk absurd loyaal. Dat had ik van mezelf eerlijk gezegd nooit verwacht. Ik ben zo vaak als machiavellistische klootzak beschouwd dat ik dat zelf ben gaan geloven. Mijn Iraanse schoonfamilie hebben echter heel goed begrepen dat ik mij alleen maar stoer voordoe, omdat ik zo'n zacht ei ben. Ze noemen mij 'het schaap'. Een koosnaampje dat mij eerlijk gezegd, diep getraumatiseerd heeft. En die loyaliteit gaat mij straks, bij de PVDA, ook nog flink pijn doen.
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 2Uitstekend:   1 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 1 stem(men) |
